Σαράντα ένα έτη, ακατάσχετης και
αναπάντητης καθεστωτικής αλλά και παρακρατικής προπαγάνδας στον Λαό μας,
προκειμένου να διαστρεβλωθεί η Ελληνική Ιστορία και δη εκείνη του
συμμοριτοπολέμου, δε στάθηκαν ικανά για να διαγράψουν από τη μνήμη μας,
την ηρωική αντίσταση και θυσία, ξεχωριστών Ανδρών του Εθνικού μας
Στρατού και της Βασιλικής Χωροφυλακής.
Προσφάτως το Κίνημά μας, κατηγορήθηκε
από τη μαρξιστική συμμορία της Αριστεράς, η οποία συνδιοικεί το
μεταπολιτευτικό ανθελληνικό Καθεστώς, για τη διαπαιδαγώγηση των παίδων,
προκειμένου οι τελευταίοι να μάθουν να ανθίστανται στα συστηματικά ψεύδη
της αριστερίστικης παρανόησης. Στα ίδια πλαίσια, της Ιστορικής Μνήμης
και της πραγματικής Εθνικής Αντίστασης, εντάσσεται και η σημερινή
εκδήλωση.
Την 7η Απριλίου 1944, λίγους μόλις μήνες προ της απελευθερώσεως της πόλεως των Αθηνών από τους Γερμανούς, οι ορδές των σοβιετικών εγκληματιών του ΕΑΜ ΕΛΑΣ, επιδίδονται στην....
εκκαθάριση των ιδεολογικών τους αντιπάλων, προκειμένου να καταστούν κύριοι της απελευθερωμένης Ελλάδος. Το σοβιετικό τους ιδεώδες όμως, συναντά σθεναρή αντίσταση από τους Έλληνες Εθνικιστές, τον Εθνικό μας Στρατό και τους άνδρες της Χωροφυλακής! Την νύχτα της 6ης προς 7η Απριλίου 1944 και μόλις τριάντα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, ομάδα 45-50 ανδρών του αποκαλούμενου ΕΛΑΣ επιτέθηκε κατά της δυνάμεως του Σταθμού Χωροφυλακής Μαραθώνος, απαρτιζόμενης από τον ανθυπασπιστή Σκαρμούτσο Κωνσταντίνο, τον ενωμοτάρχη Τασόπουλο Αθανάσιο και των χωροφυλάκων Ζούμπερη Παύλο, Μπρίνια Ιωάννη, Βαλαή Βασίλειο, Βουτσαδάκη Κωνσταντίνο, Μέντζο Κωνσταντίνο, Καμπιώτου Ευάγγελο, Αντζελέτο Αλέξανδρο, Κουβέλη Χριστόφορο, Πατούχα Χρήστο, Μπάμπαλη Βασίλειο και Αναστασόπουλο Ιωάννη.
Οι αντάρτες έδρασαν βάσει του, εκ των προτέρων μελετημένου, σχεδίου ως εξής: 15 εξ αυτών, διερχόμενοι από το χωριό Γραμματικό τα μεσάνυχτα, και με την απειλή των όπλων υποχρέωσαν τον Ιωάννη Σπύρου, οδηγό του υπ΄αριθ. 5Χ φορτηγού, να τους μεταφέρει στον Μαραθώνα. Πριν την κωμόπολη, στάθμευσαν το αυτοκίνητο και παρέμειναν 3 αντάρτες να το φρουρούν, και οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν προς την Αστυνομία. Στην κωμόπολη είχαν στο μεταξύ καταφθάσει άλλοι 35 αντάρτες. Τριάντα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, αυτοί αιχμαλώτισαν έξω από τον Αστυνομικό Σταθμό τους χωροφύλακες Ζούμπερη Παύλο και Μπρίνια Ιωάννη, οι οποίοι τελούσαν υπηρεσία περιπολίας τις ώρες 9-1. Ακολούθως, περικύκλωσαν τον Αστυνομικό Σταθμό και υποχρέωσαν τους αιχμάλωτους χωροφύλακες να φωνάζουν στους συναδέλφους τους να τους ανοίξουν την πόρτα, πράγμα το οποίο και έγινε. Οι στρατωνοφύλακες χωροφύλακες Μέντζος Κωνσταντίνος και Κμπιώτης Ευάγγελος, αναγνώρισαν τις φωνές των συναδέλφων του και προφανώς νομίζοντας ότι επέστρεφαν από την βραδινής τους περιπολία για να κοιμηθούν, άνοιξαν την πόρτα του Σταθμού χωρίς να λάβουν μέτρα προφύλαξης.
Ευθύς αμέσως μόλις άνοιξε η πόρτα εισέβαλαν οι αντάρτες, οι οποίοι κατέλαβαν εξαπίνης τους δυο στρατωνοφύλακες και την υπόλοιπη δύναμη, που εκείνη την ώρα κοιμόταν, τους αφόπλισαν και τους έθεσαν υπό περιορισμό χωρίς να μπορούν οι χωροφύλακες να αντισταθούν. Μετά την αιχμαλωσία της οπλιτικής δύναμης, αποτελούμενης από έναν ενωμοτάρχη και ένδεκα χωροφύλακες, ομάδα 5-6 ανταρτών με οδηγό, εκ των αιχμαλώτων, τον ενωμοτάρχη Τασόπουλο Αθανάσιο κατευθύνθηκε στο σπίτι του ανθυπασπιστού σταθμάρχη Σκαρμούτσου Κωνσταντίνου, τον οποίο και αιχμαλώτισαν. Ο ανθυπασπιστής Σκαρμούτσος δεν προέβαλε αντίσταση καθώς αιφνιδιάστηκε και βρέθηκε ενώπιον υπέρτερης δύναμης, αυτής των ανταρτών.
Κατόπιν, οι αντάρτες αφού συγκέντρωσαν όλη την δύναμη του Σταθμού Χωροφυλακής, την επιβίβασαν στο φορτηγό, καθώς επίσης και όλο το υλικό του Σταθμού, τα δημόσια και ιδιωτικά πράγματα των ανδρών, εκτός από τα κρεβάτια. Στο φορτηγό επιβιβάστηκαν 10-12 αντάρτες ως συνοδοί, και αναχώρησαν με κατεύθυνση το χωριό Γραμματικό. Οι άλλοι αντάρτες παρέμειναν εντός της κωμόπολης και έβαλαν φωτιά στο αρχείο του Σταθμού. Η φωτιά επεκτάθηκε και στο κτίριο αλλά την κατέσβησαν οι περίοικοι, μόλις αναχώρησαν οι αντάρτες. Το φορτηγό, μόλις έφτασε στην άκρη του Γραμματικού, στάθμευσε και αποβιβάστηκαν οι άνδρες της Χωροφυλακής και οι αντάρτες, ενώ έγινε και εκφόρτωση του κλεμμένου υλικού από τον Σταθμό. Το υλικό αυτό φορτώθηκε σε ζώα που είχαν αφαιρέσει από τους κατόχους τους οι αντάρτες.
Η δύναμη της Χωροφυλακής, με την συνοδεία των ανταρτών, οδηγήθηκε σε αγροτική καλύβα απέχουσα μια ώρα από το Γραμματικό και βορείως αυτού. Μέσα στην καλύβα παρέμειναν έγκλειστοι μέχρι την ανατολή του ηλίου της 7ης Απριλίου 1944. Στην διάρκεια της νύχτας, ο στρατιωτικός καθοδηγητής των ανταρτών, ο αποκαλούμενος «καπετάν Αράπης», καθώς και ο πολιτικός τους καθοδηγητής, άτομα εντελώς άγνωστα στους αιχμαλωτισθέντες άνδρες της Χωροφυλακής, ζήτησαν πληροφορίες από τους αιχμαλώτους σχετικά με τον χρόνο υπηρεσίας τους στην Χωροφυλακή, των υπηρεσιών που είχαν εκτελέσει μέχρι τότε, των οικογενειακών τους υποχρεώσεων, τους εξύβρισαν μάλιστα γιατί, παρά την ραδιοφωνική πρόσκληση του Καϊρου περί αυτοδιαλύσεως των Σωμάτων Ασφαλείας μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 1943, οι εν λόγω Χωροφύλακες εξακολουθούσαν να υπηρετούν στην Χωροφυλακή. Τους προέτρεψαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους οικειοθελώς και να δράσουν μαζί τους στα βουνά, ως αντάρτες. Στην πρόσκληση αυτή όλοι ανεξαιρέτως οι αιχμαλωτισμένοι Χωροφύλακες σιώπησαν.
Κατά την ανατολή του ηλίου οι αντάρτες αφαίρεσαν τα χρήματα και τα τιμαλφή των αιχμαλώτων, και συγκρότησαν συμβούλιο στο πίσω μέρος της καλύβας προκειμένου να αποφασίσουν για την τύχη των ανδρών της Χωροφυλακής.
Μετά το πέρας της συσκέψεως, μπήκε στην καλύβα ο «καπετάν Αράπης» και πήρε αδιακρίτως τους Χωροφύλακες Ζούμπερη Παύλο και Μπρίνια Ιωάννη, τους οποίους οδήγησε σε θαμνώδη περιοχή, πενήντα μέτρα βορείως της καλύβας. Μετά από λίγο επέστρεψε και πήρε τους Χωροφύλακες Βαλαή Βασίλειο, Βουτσαδάκη Κωνσταντίνο και Μέντζο Κωνσταντίνο, δακτυλοδείχνοντάς τους και λέγοντας «έλα εδώ, εσύ, εσύ».
Καθώς έβγαινε από την καλύβα μαζί με τους ως άνω τρεις Χωροφύλακες, πήρε και τον Χωροφύλακα Καμπιώτη Ευάγγελο, ο οποίος επέστρεφε στην καλύβα από την σωματική του ανάγκη. Τους τέσσερις αυτούς Χωροφύλακες τους οδήγησε στο ίδιο σημείο, όπου είχαν οδηγήσει και οι δυο πρώτοι.
Οι έξι Χωροφύλακες εκτελέσθηκαν αγρίως από τον «καπετάν Αράπη» και τους συντρόφους του, με πλήγματα από μαχαίρι στην καρδιά και την καρωτίδα.
Οι εντός της καλύβας παραμένοντες Χωροφύλακες δεν υποπτεύθηκαν την σφαγή των απόντων συναδέλφων τους, γιατί κατά το διάστημα της εκτέλεσης οι φρουρούντες κομμουνιστές έψαλλαν τον ύμνο της Γ’ Διεθνούς για να καλύπτουν τις κραυγές των σφαζόμενων Χωροφυλάκων. Μετά την εκτέλεση, ο «καπετάν Αράπης» επέστρεψε στην καλύβα και πήρε τον ανθυπασπιστή, τον ενωμοτάρχη και τους υπόλοιπους πέντε Χωροφύλακες και τους οδήγησε στο σημείο της σφαγής.
Εκεί βρέθηκαν ενώπιον του μακάβριου θεάματος: τα πτώματα των έξι Χωροφυλάκων, φέροντα μόνον τα εσώρουχα, με βαθιά νωπά τραύματα από μαχαίρι στην καρωτίδα και την καρδιακή περιοχή. Οι στολές των κατακρεουργημένων Χωροφυλάκων είχαν πεταχτεί σε παρακείμενους σχοίνους. Οι αντάρτες, επιδεικνύοντας στους μελλοθάνατους άνδρες τα πτώματα και λέγοντάς τους ότι «έτσι τιμωρούνται οι προδότες», επιχείρησαν να τους εκτελέσουν.
Εκείνη την στιγμή επενέβη ο ανθυπασπιστής Σκαρμούτσος Κωνσταντίνος, ο οποίος -με παραδειγματική ψυχραιμία και αυτοθυσία- έμεμψε τους αντάρτες για την συμπεριφορά τους και τους προέτρεψε να εκτελέσουν τον ίδιο και να αφήσουν τους οπλίτες. Πριν την επέμβαση του ανθυπασπιστή, είχαν προηγηθεί σκηνές φρίκης και τρόμου από τους μελλοθάνατους οπλίτες, οι οποίοι εκλιπαρούσαν, για την ζωή τους, τα υπάνθρωπα όντα. Πράγματι, οι αντάρτες μετανόησαν και δεν προέβησαν στην εκτέλεση τους, και τους οδήγησαν πίσω στην καλύβα. Επιστρέφοντας, οι αντάρτες πήραν τις στολές των σφαγιασθέντων Χωροφυλάκων και τις μοιράστηκαν μεταξύ τους.
Στις οκτώ το βράδυ της 7ης Απριλίου 1944, επέστρεψε από το Γραμματικό ο «καπετάν Αράπης» στην καλύβα. Μεθυσμένος καθώς ήταν, τσακώθηκε με τον πολιτικό καθοδηγητή και να ξεσπάσει στους επιζώντες άνδρες της Χωροφυλακής, τους οποίους επιχείρησε να σκοτώσει με αυτόματο όπλο. Απετράπη όμως από τους παρευρισκομένους αντάρτες και με διαταγή του πολιτικού καθοδηγητή, τον αφόπλισαν τελείως. Στις 02.00 η ώρα της 8ης Απριλίου 1944 οι επιζήσαντες άνδρες της Χωροφυλακής αφέθησαν ελεύθεροι, αφού τους υπεδείχθη ο δρόμος της επιστροφής και με προτροπή των ανταρτών να μην επανέλθουν στις τάξεις της Χωροφυλακής. Οι επιζήσαντες επέστρεψαν στον Μαραθώνα τις πρωινές ώρες της 8ης Απριλίου.
Εμείς οι Χρυσαυγίτες, ποτιστήκαμε στο αίμα της ηρωικής θυσίας αυτών των γενναίων Ανδρών! Δε θα λησμονήσουμε ποτέ, τα ειδεχθή εγκλήματα αυτών τους οποίους το προδοτικό Καθεστώς της Μεταπολίτευσης τιμά ως ήρωες της αντίστασης, παρέχοντάς τους μάλιστα και συντάξεις! Κλίνουμε ευλαβικά τις Σημαίες στη Μνήμη των Ηρώων και Μαρτύρων Νεκρών του Μεγάλου μας Έθνους και αναφωνούμε με εθνικό φανατισμό «Αθάνατοι»!
Ζήτω η αιωνία Ελλάς!
Ζήτω η Χρυσή Αυγή!
Την 7η Απριλίου 1944, λίγους μόλις μήνες προ της απελευθερώσεως της πόλεως των Αθηνών από τους Γερμανούς, οι ορδές των σοβιετικών εγκληματιών του ΕΑΜ ΕΛΑΣ, επιδίδονται στην....
εκκαθάριση των ιδεολογικών τους αντιπάλων, προκειμένου να καταστούν κύριοι της απελευθερωμένης Ελλάδος. Το σοβιετικό τους ιδεώδες όμως, συναντά σθεναρή αντίσταση από τους Έλληνες Εθνικιστές, τον Εθνικό μας Στρατό και τους άνδρες της Χωροφυλακής! Την νύχτα της 6ης προς 7η Απριλίου 1944 και μόλις τριάντα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, ομάδα 45-50 ανδρών του αποκαλούμενου ΕΛΑΣ επιτέθηκε κατά της δυνάμεως του Σταθμού Χωροφυλακής Μαραθώνος, απαρτιζόμενης από τον ανθυπασπιστή Σκαρμούτσο Κωνσταντίνο, τον ενωμοτάρχη Τασόπουλο Αθανάσιο και των χωροφυλάκων Ζούμπερη Παύλο, Μπρίνια Ιωάννη, Βαλαή Βασίλειο, Βουτσαδάκη Κωνσταντίνο, Μέντζο Κωνσταντίνο, Καμπιώτου Ευάγγελο, Αντζελέτο Αλέξανδρο, Κουβέλη Χριστόφορο, Πατούχα Χρήστο, Μπάμπαλη Βασίλειο και Αναστασόπουλο Ιωάννη.
Οι αντάρτες έδρασαν βάσει του, εκ των προτέρων μελετημένου, σχεδίου ως εξής: 15 εξ αυτών, διερχόμενοι από το χωριό Γραμματικό τα μεσάνυχτα, και με την απειλή των όπλων υποχρέωσαν τον Ιωάννη Σπύρου, οδηγό του υπ΄αριθ. 5Χ φορτηγού, να τους μεταφέρει στον Μαραθώνα. Πριν την κωμόπολη, στάθμευσαν το αυτοκίνητο και παρέμειναν 3 αντάρτες να το φρουρούν, και οι υπόλοιποι κατευθύνθηκαν προς την Αστυνομία. Στην κωμόπολη είχαν στο μεταξύ καταφθάσει άλλοι 35 αντάρτες. Τριάντα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, αυτοί αιχμαλώτισαν έξω από τον Αστυνομικό Σταθμό τους χωροφύλακες Ζούμπερη Παύλο και Μπρίνια Ιωάννη, οι οποίοι τελούσαν υπηρεσία περιπολίας τις ώρες 9-1. Ακολούθως, περικύκλωσαν τον Αστυνομικό Σταθμό και υποχρέωσαν τους αιχμάλωτους χωροφύλακες να φωνάζουν στους συναδέλφους τους να τους ανοίξουν την πόρτα, πράγμα το οποίο και έγινε. Οι στρατωνοφύλακες χωροφύλακες Μέντζος Κωνσταντίνος και Κμπιώτης Ευάγγελος, αναγνώρισαν τις φωνές των συναδέλφων του και προφανώς νομίζοντας ότι επέστρεφαν από την βραδινής τους περιπολία για να κοιμηθούν, άνοιξαν την πόρτα του Σταθμού χωρίς να λάβουν μέτρα προφύλαξης.
Ευθύς αμέσως μόλις άνοιξε η πόρτα εισέβαλαν οι αντάρτες, οι οποίοι κατέλαβαν εξαπίνης τους δυο στρατωνοφύλακες και την υπόλοιπη δύναμη, που εκείνη την ώρα κοιμόταν, τους αφόπλισαν και τους έθεσαν υπό περιορισμό χωρίς να μπορούν οι χωροφύλακες να αντισταθούν. Μετά την αιχμαλωσία της οπλιτικής δύναμης, αποτελούμενης από έναν ενωμοτάρχη και ένδεκα χωροφύλακες, ομάδα 5-6 ανταρτών με οδηγό, εκ των αιχμαλώτων, τον ενωμοτάρχη Τασόπουλο Αθανάσιο κατευθύνθηκε στο σπίτι του ανθυπασπιστού σταθμάρχη Σκαρμούτσου Κωνσταντίνου, τον οποίο και αιχμαλώτισαν. Ο ανθυπασπιστής Σκαρμούτσος δεν προέβαλε αντίσταση καθώς αιφνιδιάστηκε και βρέθηκε ενώπιον υπέρτερης δύναμης, αυτής των ανταρτών.
Κατόπιν, οι αντάρτες αφού συγκέντρωσαν όλη την δύναμη του Σταθμού Χωροφυλακής, την επιβίβασαν στο φορτηγό, καθώς επίσης και όλο το υλικό του Σταθμού, τα δημόσια και ιδιωτικά πράγματα των ανδρών, εκτός από τα κρεβάτια. Στο φορτηγό επιβιβάστηκαν 10-12 αντάρτες ως συνοδοί, και αναχώρησαν με κατεύθυνση το χωριό Γραμματικό. Οι άλλοι αντάρτες παρέμειναν εντός της κωμόπολης και έβαλαν φωτιά στο αρχείο του Σταθμού. Η φωτιά επεκτάθηκε και στο κτίριο αλλά την κατέσβησαν οι περίοικοι, μόλις αναχώρησαν οι αντάρτες. Το φορτηγό, μόλις έφτασε στην άκρη του Γραμματικού, στάθμευσε και αποβιβάστηκαν οι άνδρες της Χωροφυλακής και οι αντάρτες, ενώ έγινε και εκφόρτωση του κλεμμένου υλικού από τον Σταθμό. Το υλικό αυτό φορτώθηκε σε ζώα που είχαν αφαιρέσει από τους κατόχους τους οι αντάρτες.
Η δύναμη της Χωροφυλακής, με την συνοδεία των ανταρτών, οδηγήθηκε σε αγροτική καλύβα απέχουσα μια ώρα από το Γραμματικό και βορείως αυτού. Μέσα στην καλύβα παρέμειναν έγκλειστοι μέχρι την ανατολή του ηλίου της 7ης Απριλίου 1944. Στην διάρκεια της νύχτας, ο στρατιωτικός καθοδηγητής των ανταρτών, ο αποκαλούμενος «καπετάν Αράπης», καθώς και ο πολιτικός τους καθοδηγητής, άτομα εντελώς άγνωστα στους αιχμαλωτισθέντες άνδρες της Χωροφυλακής, ζήτησαν πληροφορίες από τους αιχμαλώτους σχετικά με τον χρόνο υπηρεσίας τους στην Χωροφυλακή, των υπηρεσιών που είχαν εκτελέσει μέχρι τότε, των οικογενειακών τους υποχρεώσεων, τους εξύβρισαν μάλιστα γιατί, παρά την ραδιοφωνική πρόσκληση του Καϊρου περί αυτοδιαλύσεως των Σωμάτων Ασφαλείας μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 1943, οι εν λόγω Χωροφύλακες εξακολουθούσαν να υπηρετούν στην Χωροφυλακή. Τους προέτρεψαν να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους οικειοθελώς και να δράσουν μαζί τους στα βουνά, ως αντάρτες. Στην πρόσκληση αυτή όλοι ανεξαιρέτως οι αιχμαλωτισμένοι Χωροφύλακες σιώπησαν.
Κατά την ανατολή του ηλίου οι αντάρτες αφαίρεσαν τα χρήματα και τα τιμαλφή των αιχμαλώτων, και συγκρότησαν συμβούλιο στο πίσω μέρος της καλύβας προκειμένου να αποφασίσουν για την τύχη των ανδρών της Χωροφυλακής.
Μετά το πέρας της συσκέψεως, μπήκε στην καλύβα ο «καπετάν Αράπης» και πήρε αδιακρίτως τους Χωροφύλακες Ζούμπερη Παύλο και Μπρίνια Ιωάννη, τους οποίους οδήγησε σε θαμνώδη περιοχή, πενήντα μέτρα βορείως της καλύβας. Μετά από λίγο επέστρεψε και πήρε τους Χωροφύλακες Βαλαή Βασίλειο, Βουτσαδάκη Κωνσταντίνο και Μέντζο Κωνσταντίνο, δακτυλοδείχνοντάς τους και λέγοντας «έλα εδώ, εσύ, εσύ».
Καθώς έβγαινε από την καλύβα μαζί με τους ως άνω τρεις Χωροφύλακες, πήρε και τον Χωροφύλακα Καμπιώτη Ευάγγελο, ο οποίος επέστρεφε στην καλύβα από την σωματική του ανάγκη. Τους τέσσερις αυτούς Χωροφύλακες τους οδήγησε στο ίδιο σημείο, όπου είχαν οδηγήσει και οι δυο πρώτοι.
Οι έξι Χωροφύλακες εκτελέσθηκαν αγρίως από τον «καπετάν Αράπη» και τους συντρόφους του, με πλήγματα από μαχαίρι στην καρδιά και την καρωτίδα.
Οι εντός της καλύβας παραμένοντες Χωροφύλακες δεν υποπτεύθηκαν την σφαγή των απόντων συναδέλφων τους, γιατί κατά το διάστημα της εκτέλεσης οι φρουρούντες κομμουνιστές έψαλλαν τον ύμνο της Γ’ Διεθνούς για να καλύπτουν τις κραυγές των σφαζόμενων Χωροφυλάκων. Μετά την εκτέλεση, ο «καπετάν Αράπης» επέστρεψε στην καλύβα και πήρε τον ανθυπασπιστή, τον ενωμοτάρχη και τους υπόλοιπους πέντε Χωροφύλακες και τους οδήγησε στο σημείο της σφαγής.
Εκεί βρέθηκαν ενώπιον του μακάβριου θεάματος: τα πτώματα των έξι Χωροφυλάκων, φέροντα μόνον τα εσώρουχα, με βαθιά νωπά τραύματα από μαχαίρι στην καρωτίδα και την καρδιακή περιοχή. Οι στολές των κατακρεουργημένων Χωροφυλάκων είχαν πεταχτεί σε παρακείμενους σχοίνους. Οι αντάρτες, επιδεικνύοντας στους μελλοθάνατους άνδρες τα πτώματα και λέγοντάς τους ότι «έτσι τιμωρούνται οι προδότες», επιχείρησαν να τους εκτελέσουν.
Εκείνη την στιγμή επενέβη ο ανθυπασπιστής Σκαρμούτσος Κωνσταντίνος, ο οποίος -με παραδειγματική ψυχραιμία και αυτοθυσία- έμεμψε τους αντάρτες για την συμπεριφορά τους και τους προέτρεψε να εκτελέσουν τον ίδιο και να αφήσουν τους οπλίτες. Πριν την επέμβαση του ανθυπασπιστή, είχαν προηγηθεί σκηνές φρίκης και τρόμου από τους μελλοθάνατους οπλίτες, οι οποίοι εκλιπαρούσαν, για την ζωή τους, τα υπάνθρωπα όντα. Πράγματι, οι αντάρτες μετανόησαν και δεν προέβησαν στην εκτέλεση τους, και τους οδήγησαν πίσω στην καλύβα. Επιστρέφοντας, οι αντάρτες πήραν τις στολές των σφαγιασθέντων Χωροφυλάκων και τις μοιράστηκαν μεταξύ τους.
Στις οκτώ το βράδυ της 7ης Απριλίου 1944, επέστρεψε από το Γραμματικό ο «καπετάν Αράπης» στην καλύβα. Μεθυσμένος καθώς ήταν, τσακώθηκε με τον πολιτικό καθοδηγητή και να ξεσπάσει στους επιζώντες άνδρες της Χωροφυλακής, τους οποίους επιχείρησε να σκοτώσει με αυτόματο όπλο. Απετράπη όμως από τους παρευρισκομένους αντάρτες και με διαταγή του πολιτικού καθοδηγητή, τον αφόπλισαν τελείως. Στις 02.00 η ώρα της 8ης Απριλίου 1944 οι επιζήσαντες άνδρες της Χωροφυλακής αφέθησαν ελεύθεροι, αφού τους υπεδείχθη ο δρόμος της επιστροφής και με προτροπή των ανταρτών να μην επανέλθουν στις τάξεις της Χωροφυλακής. Οι επιζήσαντες επέστρεψαν στον Μαραθώνα τις πρωινές ώρες της 8ης Απριλίου.
Εμείς οι Χρυσαυγίτες, ποτιστήκαμε στο αίμα της ηρωικής θυσίας αυτών των γενναίων Ανδρών! Δε θα λησμονήσουμε ποτέ, τα ειδεχθή εγκλήματα αυτών τους οποίους το προδοτικό Καθεστώς της Μεταπολίτευσης τιμά ως ήρωες της αντίστασης, παρέχοντάς τους μάλιστα και συντάξεις! Κλίνουμε ευλαβικά τις Σημαίες στη Μνήμη των Ηρώων και Μαρτύρων Νεκρών του Μεγάλου μας Έθνους και αναφωνούμε με εθνικό φανατισμό «Αθάνατοι»!
Ζήτω η αιωνία Ελλάς!
Ζήτω η Χρυσή Αυγή!
Η αντίθεση: Η ΧΑ τιμούσε τους πεσόντες στο Γραμματικό, ενώ ο κοσμοπολίτης δήμαρχος Μαραθώνος τιμούσε κάποιους Κενυάτες σε ένα πανηγύρι της πόλης για τον Μαραθώνιο. Αυτό και μόνον δείχνει ποιές είναι οι προτεραιότητες των πραγματικών Ελλήνων και ποιές οι προτεραιότητες των κοσμοπολιτών δημάρχων.
ΑπάντησηΔιαγραφή