Από το “Ούτε μια μέρα στον στρατό” στις στρατιωτικές παρελάσεις με τανκς! Άρθρο του Ν. Γ. Μιχαλολιάκου

Το προηγούμενο φύλλο της εφημερίδος μας κυκλοφόρησε μία ημέρα πριν την Εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου και ως εκ τούτου δεν ήταν δυνατόν να σχολιάσω και να αναφερθώ στα όσα έγιναν και ειπώθηκαν την 25η Μαρτίου 2015, πρώτη χρονιά κατά την οποία ο Εθνικός εορτασμός πραγματοποιήθηκε με μία κυβέρνηση της αριστεράς.

Εδώ και πάρα πολλά χρόνια και συγκεκριμένα από την μεταπολίτευση και μετά, γνωστές οργανώσεις της αριστεράς, οι οποίες σήμερα ευρίσκονται μέσα στην στοργική αγκάλη του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία χωρά το ίδιο και οπαδούς του Στάλιν και οπαδούς του Τρότσκι, κάθε εθνική επέτειο και συγκεκριμένα στην διάρκεια της παρελάσεως δημιουργούσαν επεισόδια ενάντια στο στρατοκρατικό χαρακτήρα της εκδηλώσεως. Αυτήν την χρονιά όμως δεν έγινε τίποτε… Τα ξέχασαν όλα όσα έλεγαν γιατί φαίνεται η εξουσία λειτουργεί στην περίπτωσή τους ωσάν ναρκωτικό και τους έχει κάνει να έχουν λησμονήσει όσα έλεγαν εδώ και δεκαετίες.

Δεν είναι όμως μόνον οι συνιστώσες, είναι και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος τα τελευταία χρόνια είχε εκδώσει και σχετικές ανακοινώσεις, στις οποίες τόνιζε ότι πρέπει να καταργηθούν οι παρελάσεις ωσάν κατάλοιπο...
των φασιστικών καθεστώτων. Το ίδιο είχαν πει και από τηλεπαράθυρα σημαίνοντες παράγοντές του. Μάλιστα ιδιαίτερα είχαν καταγγείλει τις μαθητικές παρελάσεις, οι οποίες ισχυρίζοντο ότι είχαν καθιερωθεί επί των ημερών του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου του Ιωάννη Μεταξά.

Στο σημείο αυτό μία απαραίτητη παρένθεση. Η δογματική αριστερά δεν αναφερόταν κατά των παρελάσεων και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού στα καθεστώτα του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, ανύπαρκτου στην πραγματικότητα, πραγματοποιούνται (Κίνα, Βόρειος Κορέα κλπ.) εντυπωσιακές παρελάσεις. Κατά των παρελάσεων ήσαν οι εκπρόσωποι της λεγόμενης νέας αριστεράς, της “ανοικτής κοινωνίας”, του Καρλ Πόπερ και του συνεχιστού του έργου του Τζωρτζ Σόρος. Η νέα αριστερά σε όλες της τις εκδοχές δεν θέλει το εθνικό κράτος, δεν θέλει παρελάσεις, αρνείται την Ιδέα του Έθνους, αρνείται αυτήν την ίδια την Ιστορία.

Ας έλθουμε όμως τώρα στην 25η Μαρτίου του 2015. Η παρέλαση ήταν πραγματικά άψογη και δεν υπήρξε καμία αντίδραση από τον οποιοδήποτε αριστερό και βεβαίως κανένα επεισόδιο. Έχουν όμως ιδιαίτερη σημασία τα όσα ελέχθησαν από σημαίνοντες παράγοντες της κυβερνητικής παρατάξεως για τον χαρακτήρα της Επαναστάσεως του 1821. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην ομιλία του στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών σε επανάσταση των… “ελληνόφωνων κατά των Οθωμανών”, ενώ παραλήρησε άμεσα ή μάλλον θεώρησε σαν αποτέλεσμα την εθνική μας Επανάσταση για την απελευθέρωση του Γένους με την αμερικανική και την γαλλική επανάσταση, με τις επαναστάσεις στην Λατινική Αμερική και την ένωση της… Αϊτής!!! Θα έπρεπε να ξέρουν οι ψευτοιστορικοί της μαρξιστικής αριστεράς ότι επαναστάσεις ωσάν αυτή του 1821 είχε πραγματοποιήσει το Γένος μας, επαναστάσεις γεμάτες αίμα και θυσίες, από την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 μέχρι το 1821 πολλές. Και οι επαναστάσεις αυτές σίγουρα είχαν γίνει πολύ πριν την γαλλική και την αμερικανική επανάσταση, πολύ πριν γεννηθεί ο Μαρξ και ο Ροβεσπιέρος.

Λησμονούν επίσης την εκφρασμένη άποψη σε βιβλία των ιστορικών, τους οποίους επικαλούνται, όπως του καθηγητού της ιστορίας του Πανεπιστημίου των Αθηνών Λιακού, ο οποίος γράφει ότι το Ελληνικό Έθνος είναι ένα δημιούργημα της προπαγάνδας της εξουσίας και διαμορφώθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα, αρκετές δεκαετίες δηλαδή, μετά την Επανάσταση του 1821. Υπάρχουν και άλλα κείμενα, όμως, αριστερών πολύ πιο “προχωρημένα”, όπως του προκλητικού για τις θέσεις του Λιθοξόου, στου οποίου τα κείμενα χαρακτηρίζεται η Φιλική Εταιρεία σαν μία… συμμορία δολοφόνων (!), ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης σαν κοινός εγκληματίας, λαφυραγωγός και ληστής και η άλωση της Τριπολιτσάς σαν μία γενοκτονία! Απόλυτα σχετική με αυτά ήταν και η αρθρογραφία στην εφημερίδα Μακεδονία προ ετών ενός γνωστού διανοούμενου της αριστεράς, ο οποίος χαρακτήρισε τον Ύμνο εις την Ελευθερία του Διονυσίου Σολωμού, του οποίου οι πρώτες δύο στροφές είναι ο Εθνικός Ύμνος της χώρας μας, σαν ένα ρατσιστικό κείμενο γεμάτο αίμα, σφαγές και μίσος. Επικέντρωνε δε την κριτική του στο έργο του Σολωμού στην αναφορά στην άλωση της Τριπολιτσάς, η οποία όντως υπήρξε αιματηρή. Ο δε Μαρξ από την πλευρά του καταγγέλλει τους πρωταγωνιστές της 25ης Μαρτίου σαν πράκτορες του Τσάρου, οι οποίοι ήθελαν να βλάψουν τα συμφέροντα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Όλα αυτά φαίνεται πως λησμονήθηκαν από τα ορφανά του Μαρξ, του Λένιν, του Στάλιν και του Τρότσκι, οι οποίοι ωσάν κυβέρνηση πλέον ή συμμετέχοντες στην κυβέρνηση εάν θέλετε δεν είχαν καμμία αντίρρηση για την απόδοση τιμών στους Ήρωες του 1821 και στην πραγματοποίηση της στρατιωτικής παρελάσεως.

Με αφορμή τα παραπάνω είναι φανερό ότι οι κυβερνώντες και συγκεκριμένα το μαρξιστικό τμήμα της κυβερνήσεως ευρίσκεται σε μία τραγική θέση, σε ένα βαθύτατο υπαρξιακό πρόβλημα, έχοντας στα χέρια του την διακυβέρνηση της χώρας. Πού ακούστηκε, αλήθεια, μαρξιστές να συζητούν με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Να δίνουν σημασία στους δείκτες του Χρηματιστηρίου; Να παίζουν με πάσα άνεση το παιχνίδι του καπιταλισμού μόνο και μόνο γιατί ευρέθησαν στην εξουσία. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι κυριεύοντας κυριολεκτικά την χώρα όχι μόνον εκλογικά, αλλά και ιδεολογικά κυβερνούν, αλλά δεν κυβερνά ούτε ο μαρξισμός, ούτε η αριστερά. Ψεύτικο, λοιπόν, το σύνθημα “πρώτη φορά αριστερά”, το οποίο χρησιμοποιούν. Θα ήταν καλύτερα να έλεγαν πρώτη φορά οι αριστεροί στην κυβέρνηση.

Για να επανέλθουμε εις τα της παρελάσεως σφοδρή ήταν η αντίδραση της αριστεράς και των “προοδευτικών” στο πατριωτικό σύνθημα, το οποίο φώναξε το τμήμα των ΟΥΚ, το οποίο συμμετείχε στην παρέλαση. Επιτέλους, ας αποφασίσουν τι θέλουν! Και ας πουν ευθέως αυτό που θέλουν και τότε θα δούμε κατά πόσον θα έχουν την επιδοκιμασία του Λαού, ενός Λαού ο οποίος δοκιμάζεται σκληρά και ωσάν λύση απελπισίας τους επέλεξε.

Απέναντι σε όλους αυτούς, απέναντι στην “νέα αριστερά”, η οποία κυβερνά, χωρίς να ξέρει τι θέλει, χωρίς να εφαρμόζει το προεκλογικό της πρόγραμμα και απέναντι σε μία καπιταλιστική κεντροδεξιά, η οποία καταρρέει, η Εθνική Αντιπολίτευση, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, η οποία σε αυτούς προπαντός τους δύσκολους καιρούς, διωκόμενη, κατασυκοφαντούμενη, πρέπει να σηκώσει υψηλά τη Σημαία του Αγώνα. Ενός Αγώνα για αληθινή εθνική ανεξαρτησία όπως την οραματίστηκαν οι Ήρωες του 1821, για μια εθνική ελευθερία χωρίς αστερίσκους και παρενθέσεις, χωρίς εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, όπως προβλέπει το Μνημόνιο, το οποίο μας είπαν ότι θα καταργήσουν, αλλά ακόμη βλέπουμε και ζούμε να υπάρχει κυρίαρχο στην Πατρίδα μας.

Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
Γ.Γ. ΛΑΪΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ