Απάντηση - κόλαφος του Ethnikismos.NET στον εαμοβούλγαρο κομμουνιστή Παφίλη για τις ανιστόρητες αναφορές του προς τη Χρυσή Αυγή

Εχθές, στη βουλή, ο θρασύτατος κομμουνιστής Παφίλης επετέθη φραστικά στους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, χαρακτηρίζοντάς τους «απογόνους πολιτικούς των κουκουλοφόρων της εποχής» και άλλα τέτοια. Θα δώσουμε μερικές οφειλόμενες απαντήσεις στον Παφίλη και τους ομοίους του, γιατί μία οφειλόμενη απάντηση την ημέρα το ΚΚΕ κάνει πέρα!

Αρχίζουμε με την πρώτη καταγεγραμμένη και αποδεδειγμένη συνεργασία ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (ΚΚΕ) με τους Γερμανούς και τους Βουλγάρους, τον πρώτο καιρό της κατοχής, δηλαδή την απελευθέρωση ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ από τις φυλακές Ακροναυπλίας, ως Βουλγάρων, σε κείμενο του συνταξιούχου εκπαιδευτικού Γεωργίου Δημητρακόπουλου:

…Αφού υπενθυμίσουμε ότι....

την εποχή της εισόδου των Γερμανών στην Ελλάδα ίσχυε ακόμα το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ, ας δούμε, την τύχη των σκληρών κομμουνιστών κρατουμένων της Ακροναυπλίας.

Τον Ιούνιο του 1941, λοιπόν, η Βουλγαρική Πρεσβεία απαίτησε από τις γερμανικές αρχές την απελευθέρωση των κομμουνιστών κρατουμένων της Ακροναυπλίας! Οι Γερμανοί βεβαίως, μπορεί να είχαν συνάψει σύμφωνο με την ΕΣΣΔ, αλλά δύσκολα θα συναινούσαν στην απελευθέρωση επικινδύνων κομμουνιστών. Για να τους πείσουν, λοιπόν, οι Βούλγαροι ισχυρίστηκαν ότι οι κρατούμενοι αυτοί δεν ήταν ακριβώς κομμουνιστές, αλλά Βούλγαροι αυτονομιστές. Και τους έπεισαν, αφού πρώτα οι 27 κομμουνισταί εδήλωσαν «Βούλγαροι»! Ιδού, λοιπόν, η έγγραφη απόδειξη της κομμουνιστικής προδοσίας, με ημερομηνία 28 Ιουνίου 1941:

ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ  ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΟΣ                         

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ                                                          ΠΡΟΣ

                                                                                      Διεύθυνσιν Εθνικής Ασφαλείας

                                                                                                Γραφείον Ε΄ Αθηνών

«Περί απελευθερώσεως κρατουμένων κομμουνιστών παρά της Μυστικής Αστυνομίας του Γερμανικού Στρατού».

Λαμβάνω την τιμήν να αναφέρω τα κάτωθι: Τας μεσημβρινάς ώρας της σήμερον, προσήλθον εις το στρατόπεδον δύο Γερμανοί αξιωματικοί της Μυστικής Γερμανικής Αστυνομίας του Στρατού, συνοδευόμενοι υπό Βουλγάρου διερμηνέως, υπαλλήλου της εν Αθήναις Βουλγαρικής Πρεσβείας, και ητήσαντο την απελευθέρωσιν των εν τη προσηρτημένη καταστάσει κομμουνιστών:

1)       Ζησιάδης ή Τερπόφσκυ Λάζαρος, Δενδροχώριον Καστοριάς.

2)      Καλλιμάνης Ζήσης, Καλοχώριον Καστοριάς.

3)      Κωνσταντινίδης ή Κούσης Ιωάννης, Λαγκάδια Δράμας.

4)      Κέντρος Πέτρος, Μοναστήριον Φλωρίνης.

5)      Καρατζάς Αναστάσιος, Δενδροχώριον Καστοριάς.

6)      Χουρσιώτης Δημήτριος, Μικρά Ασία.

7)       Λέσκας Δημήτριος, Αγ. Αθανάσιος Εδέσσης.

8)      Λασκαρίδης Κων/νος, Ασωμα Κομοτηνής.

9)      Μόσχος Λάμπρος, Μακροχώριον Καστοριάς.

10)   Μπαξεβάνης ή Καλαϊτζής Εμμανουήλ, Σέρραι.

11)    Μπιλάκης Κυριάκος, Σάμος.

12)   Ντάκος ή Αδαμόπουλος Λάζαρος, Πάτραι.

13)   Μπέϊκος Αθανάσιος, Καστοριά.

14)   Παπάς ή Παπαδόπουλος Παναγής, Βουλιαμάκι Καστοριάς.

15)   Ουρούμης Φώτιος, Μύλοβα Βεροίας.

16)   Σκουπακίδης Μιχαήλ, Θεσσαλονίκη.

17)    Τσίπας Ανδρέας, Κωνσταντινούπολις.

18)   Τζίκας Παντελής, Καστοριά.

19)   Τσίστηνας Διαμαντής, Καστοριά.

20)  Τσίμας Ανδρέας, Καστοριά.

21)   Δελιόπουλος Ζήσης, Καλοχώριον Καστοριάς.

22)   Ευθυμιάδης Θεόδωρος, Καστοριά.

23)   Σωτηρίου Νικόλαος, Φλώρινα.

24)   Χαραλάμπους Μιχαήλ, Μ. Ασία.

25)   Χαριζάνης Ρουσαλήμ, Σέρραι.

26)    Μποζίνης Λάζαρος, Απόσκεπος Καστοριάς.

27)   Παπανεδέλιος Στυλιανός, Φλώρινα.

Όλοι οι ανωτέρω εαμοβούλγαροι, δεν ήσαν τυχαία πρόσωπα, ούτε αποσύρθηκαν από την ενεργό δράση μετά την απελευθέρωσή τους. Αντιθέτως, κατέλαβαν σπουδαίες θέσεις στον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Ο Α. Τσίπας π.χ., έγινε γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ μέχρι το φθινόπωρο του 1941, οπότε τη θέση του πήρε ο Σιάντος, ο Α. Τζήμας (πιο γνωστός ως «Σαμαρινιώτης») έγινε μέλος του Π.Γ. του ΚΚΕ και πολιτικός καθοδηγητής του Γεν. Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, ο Λ. Ζησιάδης ή Τερπόφσκυ, έγινε μέλος της Γραμματείας Βορείου Ελλάδος του ΚΚΕ. ο Κ. Λαζαρίδης έγινε μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ, κ.τ.λ. Επίσης, ετύγχαναν πράκτορες της Βουλγαρίας, όπως αποκαλύπτει ο Αρθούρος Ζάϊτς (προξενικός γραμματεύς της εν Αθήναις γερμανικής πρεσβείας κατά την περίοδον της κατοχής), στο βιβλίο του «Η γερμανική κατασκοπεία στην Ελλάδα»: «Από τους εν λόγω  27 κομμουνιστές, όπως εκ των υστέρων πληροφορηθήκαμε, οι 22 ήταν πράγματι όργανα των βουλγαρικών μυστικών υπηρεσιών».

Τέλος, ιδού πως περιγράφει ο Τζήμας, σε έκθεσή του προς την καθοδήγηση του ΚΚΕ, την επομένη ημέρα της απελευθερώσεών των 27: «Στην Αθήνα, την επομένη το πρωί, άρχισε με προσοχή η αποσυμφόρηση των αποσκευών και το κλείσιμο ραντεβού για την βουλγαρική πρεσβεία. Από εκεί περάσαμε όλοι και εφοδιαστήκαμε με βουλγαρικές ταυτότητες. Μαζί με άλλους συντρόφους, Σλαβομακεδόνες κυρίως, ταξιδέψαμε με το αυτοκίνητο της βουλγαρικής πρεσβείας για την Θεσσαλονίκη» (πηγή: Γ. Φαράκου «Άρης Βελουχιώτης. Το χαμένο αρχείο – Άγνωστα κείμενα»).

Κάθε φορά, λοιπόν, που θα ανοίγουν το απύλωτο στόμα τους οι κουκουέδες, να έχουν υπόψη τους ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί»!

πηγή