Η σύναψη της συμφωνίας και η έλευση του τρίτου (και χειρότερου) στην σειρά Μνημονίου είναι φανερό ότι προκαλεί μια σειρά ενδοκυβερνητικών αναταράξεων και εσωκομματικών διαδικασιών στον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες μπορεί να φτάσουν μέχρι και τις εκλογές μέσα στο φθινόπωρο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο Λαφαζάνης και η ομάδα του είναι αποφασισμένοι να φτάσουν την αντιπαράθεση με τον Τσίπρα μέχρι τέλους, φτάνοντας στην οριστική ρήξη με την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ή αν πρόκειται απλώς για το τελευταίο «φλας αριστερά», πριν στρίψει απότομα το τιμόνι δεξιά. Στην εγχώρια πολιτική σκηνή ακόμη και τα πλέον «απίθανα» σενάρια έχουν πραγματοποιηθεί. Ανεξαρτήτως του αν η σημερινή συγκυβέρνηση αντέξει, παραδώσει την σκυτάλη της εξουσίας σε κάποια άλλη «ειδικού σκοπού» ή τελικά προκηρύξει εκλογές, αυτό που πρέπει να.....
έχουμε οπωσδήποτε υπόψιν μας είναι ότι το νέο Μνημόνιο αποτελεί (κι αυτό) μια θλιβερή πραγματικότητα.
Μια πολυάριθμη κοινοβουλευτική ομάδα από 4 κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – Ποτάμι – ΠΑΣΟΚ), πήρε το υπερήφανο «Όχι» του Ελληνικού Λαού στις 5 Ιουλίου και το μετέτρεψε σ΄ένα ξεδιάντροπο «Ναι» στις 15 Ιουλίου, με μια απόφαση που σήμαινε «τρίτο δάνειο και τρίτο Μνημόνιο οπωσδήποτε, πάση θυσία». Οι θυσίες, εννοείται, αφορούν την εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας, την εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας και την «κινεζοποίηση» του Ελληνικού Λαού και όχι τα στενά συντηρητικά συμφέροντα των εκπροσώπων του «συνταγματικού τόξου».
Η ουσία, λοιπόν, είναι ότι η μνημονιακή κατοχή έχει σφίξει ακόμη περισσότερο τα δεσμά της στην Πατρίδα και τον Λαό, γι αυτό η εγρήγορση των Ελλήνων με μπροστάρη την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι όχι κάτι παραπάνω από επιτακτική, αλλά απαραίτητη και αναγκαία.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών