Ο ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΕΤΟΣ, Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο… ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ

«Ο νεαρός ΕΟΝίτης Μίκης Θεοδωράκης στο κατόπι του Ιωάννου Μεταξά»

Γράφει ο Αντίοχος

Τα 90 χρόνια του πολιτικού ανεμόμυλου Μίκη Θεοδωράκη, γιορτάζει η Realnews του (παλιού Οννεδίτη και υιού υπουργού της νουδούλας) Νικολάκη Χατζηνικολέτου και προσφέρει στους αναγνώστες του κυριακάτικου φύλλου της ένα νέο-ακυκλοφόρητο διπλό CD, με τίτλο «Κράτησα τη ζωή μου», σε ερμηνεία Νταλάρα.

Όμως, ταυτοχρόνως προσφέρει και το περιοδικό «Ιστορικά Θέματα», που έχει  αφιέρωμα στον Ιωάννη Μεταξά και την 4η Αυγούστου.

Που «κολλάει» ο Μίκης Θεοδωράκης με τον Ιωάννη Μεταξά;

Κι όμως, «κολλάει»! Καθότι ο Μίκης ξεκίνησε ως Σκαπανέας της νεολαίας του Μεταξά, της θρυλικής ΕΟΝ. Μάλιστα, ο Μίκης έγραφε και ποιήματα-ύμνους στον «Μεγάλο Πατερούλη» Ι. Μεταξά και την 4η Αυγούστου, τα οποία.....

εκρίθησαν θετικά και δημοσιεύθηκαν στη στήλη «Η αλληλογραφία μας», με τις συνεργασίες των αναγνωστών, στο περιοδικό «Νεολαία» της ΕΟΝ.

Το πρώτο ποίημα είχε τίτλο «Λόγια σκαπανέα» και δημοσιεύθηκε στο τεύχος της 17ης Φεβρουαρίου του 1940. Ιδού και οι εμπνευσμένοι στίχοι του:

Είμαι ένα σκαπανάκι

με ωραία φορεσιά

με κοντό παντελονάκι

και γερή κορμοστασιά

Έχω πίστη στον Χριστούλη

σεβασμό στον βασιλιά

σαν Μεγάλο Πατερούλη

αγαπώ τον Μεταξά!

Το δεύτερο ποίημα, υπό τον τίτλο «Η ιστορική μας τετραετία», δημοσιεύθηκε στο τεύχος της 28ης Σεπτεμβρίου 1940 κι ήταν αφιερωμένο στην 4η επέτειο της 4ης Αυγούστου. Ιδού:

Τέσσερα άστρα γύρω-γύρω

κι είναι στη μέση ήλιος λαμπρός

τέσσερα χρόνια όλο μύρο

κι ο ήλιος: ο Αρχηγός!

Βεβαίως, στην συνέχεια ο Μίκης από τον εθνικιστική ΕΟΝ ευρέθη στην κομμουνιστική ΕΠΟΝ (διόλου τυχαία η επωνυμία της, έγινε κατά τέτοιον τρόπο ώστε να παγιδεύσει ανύποπτους νέους…) αλλά υπήρξαν και κάποιες στιγμές που… θυμόταν τα νιάτα του. Όπως έγινε το 2006, που σε μια συνέντευξη στην «Καθημερινή» για την 28η Οκτωβρίου 1940, είπε τα εξής εκπληκτικά για τον θάνατο του Ι. Μεταξά: «…Ο θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός διότι συνέδεσε το όνομά του με το «Όχι», συνέδεσε το όνομά του με τη νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην άλλη άκουγες τα κλάματα. Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά…».