Ο φόβος ως πολιτικό εργαλείο διαχείρισης του Λαού από τον Σύριζα

Ποιος δεν θυμάται την περιβόητη φράση του Τσίπρα «Ο μόνος μας φόβος είναι ο φόβος», που του έγραψαν οι λογογράφοι, στο τηλεοπτικό του διάγγελμα πριν το δημοψήφισμα της 5ηςΙουλίου; Πριν αναφερθούμε στα τωρινά δεδομένα, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η συγκεκριμένη φράση αποτελεί εκδήλωση πολιτικής αγυρτείας και εκμετάλλευσης. Γιατί ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και προσωπικά ο ίδιος ο Τσίπρας, όχι μόνον έπαιξαν στο παρελθόν με τον φόβο, αλλά τον χρησιμοποίησαν για να μπορέσουν να αναρριχηθούν στην εξουσία.
Το 2012 διαπίστωσαν ότι ο φόβος της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων για έξοδο από το ευρώ στέρησε τη νίκη από τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, και την έδωσε στον Σαμαρά και δευτερευόντως στους....
άλλους δυο συμμετέχοντες στην συγκυβέρνηση, τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη. Από τότε επιχείρησαν να παίξουν πολιτικά μ' αυτόν τον φόβο και να επενδύσουν πάνω του. Με την πολιτική τους τακτική, προσπάθησαν να έχουν «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο», μην λέγοντας την αλήθεια στον Ελληνικό Λαό για τον βαθμό εξάρτησης της εγχώριας οικονομίας από τους διεθνείς τοκογλύφους. Ολόκληρη η προεκλογική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το 2012 και ιδιαίτερα ύστερα από τις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου 2014, όταν πήρε για πρώτη φορά «κεφάλι» στο προβάδισμα, στηρίχθηκε στον κατευνασμό του φόβου των Ελλήνων: εμείς θα καταργήσουμε τα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους, ενώ ταυτόχρονα θα εξασφαλίσουμε την παραμονή στο ευρώ. Επί της ουσίας, όμως, όχι μόνο δεν καταπολέμησαν τον φόβο, αλλά αντιθέτως τον ενίσχυσαν δια του κατευνασμού του.
Είναι ακόμη πολύ νωπά στην μνήμη μας τα όσα έλεγαν οι συριζαίοι προεκλογικά, πριν την 25η Ιανουαρίου. Ότι θα ημερέψουν την γερμανική αρκούδα και θα την βάλουν να χορεύει στον χαβά, που θα της παίζει με τον ζουρνά ο Τσίπρας. Ότι θα διαμορφώσουν ένα μεγάλο μέτωπο του Νότου, που θα χτυπήσει τον μερκελισμό. Ότι ο Ντράγκι είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος της Μέρκελ, καθώς είναι οπαδός της ανάπτυξης και όχι της λιτότητας. Σήμερα, γνωρίζουμε πολύ καλά πού οδήγησαν όλα αυτά. Σε μια πρόταση-μνημόνιο εκ μέρους της ίδιας της κυβέρνησης και με τις ευλογίες του ιδίου του Τσίπρα. Προηγουμένως είχε προβεί σε μια «περίεργη» -όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων- απόφαση για δημοψήφισμα, όπου εναντιώθηκε σε μία πρόταση των δανειστών, την οποία όμως αμέσως μετά το δημοψήφισμα την ενστερνίστηκε πλήρως.
Έκανε ένα δημοψήφισμα μέσα σε συνθήκες, όπου το φούντωμα του φόβου ήταν εξασφαλισμένο, λες και επιζητούσε το «Ναι». Μόλις ο φόβος άρχισε να φουντώνει για τα καλά (αρκούσε η απόφαση για κλειστές τράπεζες και ο περιορισμός ανάληψης χρημάτων από τα ΑΤΜ), η κυβέρνηση προέβη σε μια ακόμη κίνηση, η οποία φούντωσε τον φόβο περισσότερο: υπέβαλε αίτημα για νέο δάνειο, περίπου 30 δισ. ευρώ από τον ESM (συνοδευόμενο από νέο Μνημόνιο, όπως προβλέπεται). Καθιστώντας, δηλαδή, ο ίδιος ο Τσίπρας τους δανειστές ως απόλυτους ρυθμιστές της κατάστασης, ταυτόχρονα καλούσε τον Λαό να καταπολεμήσει τον φόβο! Έναν φόβο, που ο ίδιος καλλιεργούσε συστηματικά με τις ενέργειες του, ως πρωθυπουργός. Θα τον βόλευε, επομένως, τον ΣΥΡΙΖΑ να επικρατήσει το «Ναι», όπως ουσιαστικά παραδέχθηκε στην ομιλία του, στο Ευρωκοινοβούλιο, ο Τσίπρας, για να έχει το «άλλοθι» της υποτιθέμενης εντολής του Λαού για συντριπτική υποχώρηση απέναντι στις απαιτήσεις των εταίρων και των δανειστών.
Το αποτέλεσμα, όμως, «δεν του έκατσε», το «ΟΧΙ» θριάμβευσε και ο Τσίπρας εξευτελίστηκε, ταυτιζόμενος πρακτικά μετά το δημοψήφισμα με το «Ναι». Στην πρώτη εβδομάδα μετά το δημοψήφισμα το περιεχόμενο του φόβου συνίστατο, αυτή την φορά, στο δίλημμα «επώδυνη συμφωνία ή Grexit» ή με άλλα λόγια «τρίτο μνημόνιο ή επιστροφή στην δραχμή», προκειμένου να ξεγελάσει και πάλι τον Ελληνικό Λαό.
Η νυν συγκυβέρνηση έφερε μια εφιαλτική συμφωνία στην Βουλή, η οποία συνιστά στην πραγματικότητα ένα νέο Μνημόνιο. Το πέρασμά της αποτέλεσε έναν πολιτικό εξευτελισμό για την κυβέρνηση, αφού 17 βουλευτές της την αποδοκίμασαν με την αρνητική τους στάση. Η αποδόμηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει και ο φόβος, με την πραγματική του έννοια, θα τον κυριεύσει.
Γιώργος Μάστορας