Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου
«Δολοφόνοι του Παύλου είναι το 5,5-6%» δήλωσε η κυρία Μάγδα Φύσσα αμέσως μετά την κατάθεση του συζύγου της Παναγιώτη Φύσσα, υπονοώντας τους ψηφοφόρους του κόμματος της Χρυσής Αυγής.
Κατ’
αρχάς βάσει των αποτελεσμάτων των τελευταίων εκλογών το ποσοστό των
δολοφόνων, -όπως τους αποκαλεί η κυρία η οποία «δεν μασάει τα λόγια
της», σύμφωνα με τη φυλλάδα «Έθνος»- έχει ανεβεί στο 7% και όπως
δείχνουν τα πράγματα, συνεχίζει ν’ ανεβαίνει.
Κατά
δεύτερον αυτές οι...
δηλώσεις της θυμίζουν άλλες εποχές και παλαιότερες
«λαϊκές ετυμηγορίες» όταν η ΟΠΛΑ τον Δεκέμβρη του 45 καταδίκαζε και
δολοφονούσε με τσεκουριές και μαχαιριές αθώους πολίτες οι οποίοι δεν
είχαν καμία απολύτως σχέση και συνεργασία με τους Γερμανούς κατακτητές,
αλλά απλά και μόνο ήταν υποστηρικτές του αστικού καθεστώτος.
Φυσικά
συναισθανόμαστε απόλυτα τον πόνο και τη θλίψη της κυρίας Φύσσα για τον
άδικο χαμό του γιού της και είναι ο ίδιος πόνος που βιώνουν εδώ και δυο
έτη οι οικογένειες Φουντούλη και Καπελώνη, για τον επίσης άδικο χαμό των
παλληκαριών τους.
Από
εκεί και πέρα όμως, δεν θεωρούμε σωστό να προβάλει λόγω της δικαίως
βεβαρημένης συναισθηματικής της κατάστασης, προσωπικές απόψεις και
εικασίες, ως αξιώματα.
Κατ
αρχάς είναι θλιβερό να διοχετεύει το πένθος της υπό μορφή μίσους,
αποδίδοντας συνολικές ευθύνες για μια μεμονωμένη εγκληματική πράξη που
δυστυχώς της στέρησε το παιδί της, στην ηγεσία ενός νομίμου πολιτικού
κόμματος και στο 7% του Ελληνικού λαού που το έστειλε ως εκπρόσωπό του
στο κοινοβούλιο. Διότι αυτό ακριβώς πράττει η κυρία Μάγδα Φύσσα
χαρακτηρίζοντας ως δολοφόνους του γιου της τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Αναπαράγει μίσος και διχόνοια που δυστυχώς ως επακόλουθό τους έχουν περισσότερη βία.
Κατά
δεύτερο όπως αναφέρει η φυλλάδα «Έθνος» «η χλωμή μαυροφορεμένη γυναίκα
παρακολουθεί όλους αυτούς τους μήνες την διαδικασία και δεν έδειξε ούτε
λεπτό πως σκοπεύει να επιτρέψει σε οποιονδήποτε να την τρομοκρατήσει ή
ότι θα εγκαταλείψει την μάχη που δίνει για την τιμωρία των δολοφόνων του
γιου της».
Αλήθεια ποιος προσπάθησε να την τρομοκρατήσει;
Πότε συνέβη αυτό και ποιες απειλές δέχθηκε;
Και αν αυτό όντως συνέβη και δεν είναι ένα από τα συνήθη μυθεύματα των ΜΜΕ, όσον αφορά τη Χρυσή Αυγή, γιατί δεν υπήρξε επίσημη καταγγελία εκ μέρους της;
Γιατί δεν ακολουθήθηκαν οι συνήθεις αστυνομικές διαδικασίες,
προκειμένου να αποκαλυφθούν και να συλληφθούν αυτά τα κατάπτυστα και
χυδαία άτομα; Γιατί μόνο κοινωνικά μιάσματα θα μπορούσαν να κάνουν κάτι
τέτοιο.
Τέλος βάσει πάντα του «Έθνους» η κυρία Φύσσα θεωρεί προσχεδιασμένη τη δολοφονία του παιδιού της.
Αντιθέτως
εμείς θεωρούμε ότι όσο μεγάλη και αν είναι η θλίψη και η δυστυχία ενός
ανθρώπου δεν μπορεί να καταστείλει εντελώς την κοινή λογική.
Διότι
πότε άλλοτε έχει συμβεί οι δολοφόνοι να προσχεδιάσουν μια δολοφονία και
να την εκτελέσουν εν μέσει οδώ, υπό τα βλέμματα της αστυνομίας, κάτω
από κάμερες και φορώντας ενδύματα που υποδηλώνουν την ταυτότητά τους.
Πότε άλλοτε ομάδα « δολοφόνων» ακινητοποιεί το θύμα και περιμένει να
έρθει ο «έμπειρος εκτελεστής», ο «χασάπης» εν μέσω τυμπανοκρουσιών και
διθυράμβων και μάλιστα με το αυτοκίνητο αντίθετα στο ρεύμα κυκλοφορίας
σε στυλ «Εμείς είμαστε οι Χρυσαυγίτες»
Συνήθως
… συνήθως λέμε, αυτές οι «πολιτικές» κατά κάποιο τρόπο δολοφονίες
γίνονται από ολιγομελείς ομάδες που αποκρύπτουν τα χαρακτηριστικά τους
με κουκούλες και επιβαίνουν σε μοτοσυκλέτες μεγάλου κυβισμού για να
διαφύγουν άμεσα. Έτσι πράττουν οι ακροαριστεροί τρομοκράτες. Έτσι
ακριβώς έπραξαν και κατά τη δολοφονία των δυο Συναγωνιστών μας Μάνου
και Γιώργου, στο Νέο Ηράκλειο, ένα μήνα περίπου μετά τη δολοφονία του
Παύλου Φύσσα.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η δίκη της Χρυσής Αυγής ξεκίνησε με την κατάθεση των πρώτων μαρτύρων κατηγορίας, οι οποίοι δεν προσκομίζουν αποδεικτικά στοιχεία
ούτε καταθέτουν προσωπικές μαρτυρίες, αλλά απαιτούν κατά κάποιον τρόπο,
ίσως υποσυνείδητα, η απόλυτα δικαιολογημένη θλίψη και ο πόνος τους να αποτελέσουν επιχειρήματα μη αμφισβήτησης των λεχθέντων τους.
Φυσικά είναι πασιφανής η προσπάθεια των αθλίων ΜΜΕ να εκμεταλλευτούν
αυτή την κατάσταση δημιουργώντας μια λαϊκή συναισθηματική αγανάκτηση,
εις βάρος της απλής λογικής.
Αυτά και έπεται συνέχεια…
Καταστροφικό το παράδειγμα κάποιων "γονέων" για τα παιδιά τους. Και φυσικά βλέπουν ευθύνες σε άλλους 500000 και όχι στην καμπούρα τους...
ΑπάντησηΔιαγραφή