Η ΚΥΡΙΑ ΦΥΣΣΑ ΜΑΛΛΟΝ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΣΤΑΛΙΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΟΥ ΜΟΝΟ Η ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΑΡΚΕΙ.

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Σεβόμαστε το πένθος, σεβόμαστε τη θλίψη, σεβόμαστε τον θρήνο. Συμπονούμε την οικογένεια Φύσσα, όπως άλλωστε και τις οικογένειες Φουντούλη και Καπελώνη.

Αυτό όμως που καταδικάζουμε απερίφραστα είναι οι διάφορες κατηγορίες οι οποίες διατυπώνονται άνευ αποδεικτικών στοιχείων, άνευ εγκύρων μαρτυριών, αλλά με την απαίτηση εκ μέρους της μάρτυρος να θεωρηθούν αξιωματικά αληθείς λόγω του ότι προβάλλονται από τη μητέρα του δολοφονηθέντος.

Με άλλα λόγια καταβάλλεται μια....

σχεδιασμένη και συντονισμένη προσπάθεια εκ μέρους της πολιτικής αγωγής και των μαρτύρων κατηγορίας, η θλίψη και ο πόνος για την απώλεια, να γίνουν αποδεκτοί ως δίαυλοι τεκμηρίωσης. Το γεγονός της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα δεν εξασφαλίζει αυτομάτως το αυταπόδεικτο των καταθέσεων των μελών της οικογενείας του.

Έτσι λοιπόν η κυρία Φύσσα συνεχίζει να κατηγορεί, χαρακτηρίζοντάς μας προκλητικούς, λόγω του ότι χωρίς κανένα ενδοιασμό 50 ημέρες μετά την τραγική νύκτα ένα «τάγμα» βεβήλωσε το σημείο δολοφονίας του γιού της «υποχρεώνοντας» τους περαστικούς πολίτες να πάρουν τα έντυπά μας.

Αλήθεια πώς τους υποχρεώναμε με την απειλή όπλων ή με προπηλακισμούς και με ύβρεις;

Μα αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο 50 μόνο ημέρες μετά τη δολοφονία, την εποχή που έβραζε το σύμπαν και που οι σκευωροί της κυβέρνησης Σαμαρά, προσπαθούσαν εναγώνια να στηρίξουν το κατηγορητήριό τους, αναζητώντας τα δήθεν κρυφά οπλοστάσια μας και τις υποτιθέμενες μαύρες χρηματοδοτήσεις από σκοτεινούς κύκλους, θα είχε γίνει κοσμογονία τόσο από τα ΜΜΕ τα οποία θα έδιναν στο γεγονός κολοσσιαίες διαστάσεις, όσο και από την κυβέρνηση που θα μας έθετε αυτομάτως εκτός νόμου. Εκτός αυτού τι περίμενε η κυρία Φύσσα; Μετά τη δολοφονία του γιού της από κάποιο οπαδό της Χρυσής Αυγής, να αναστείλει το Κίνημα την πολιτική του δράση;  Ούτε η Νέα Δημοκρατία έπραξε κάτι τέτοιο όταν ο Καλαμπόκας δολοφόνησε τον καθηγητή Τεμπονέρα, ούτε όταν ο φρουρός του Κεφαλογιάννη δολοφόνησε έναν οπαδό του ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ο τρομοκράτης Τάσος Θεοφίλου και φίλος στο  fb των τότε βουλευτών Στρατούλη και Δούρου , δολοφόνησε στην Πάρο κατά τη διάρκεια μιας ένοπλης ληστείας τραπέζης έναν αυτοκινητιστή.

Τώρα θα πει κάποιος, ότι σε αυτές τις περιπτώσεις το άθλιο κατεστημένο και τα τρισάθλια ΜΜΕ αδιαφορήσαν και δεν προέβαλαν μια μεμονωμένη εγκληματική πράξη, ως συνολική ευθύνη ενός πολιτικού χώρου.  

Κατόπιν ανέφερε ότι δέχονται απειλητικά μηνύματα και η οικογένεια της και οι δικηγόροι.

Δηλαδή κάποιος τους τηλεφωνεί, τη στιγμή που το κύριο ζητούμενο στο κατηγορητήριο είναι να αποδειχθεί ότι η Χρυσή Αυγή, είναι εγκληματική οργάνωση και τους λέει «Καλημέρα σας. Είμαστε από τη Χρυσή Αυγή της γειτονίας σας. Θα σας κάνουμε, θα σας ράνουμε κ.λ.π.».

Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι όλοι οι Συναγωνιστές μας, έχουν IQ πάνω από 120, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλους τους πολιτικούς χώρους, αλλά σίγουρα δεν έχουμε στις τάξεις μας άτομα με πνευματική αναπηρία, που να στερούνται στοιχειώδους λογικής. Τέτοιες απειλές αν όντως υπήρξαν που πολύ αμφιβάλουμε, είναι προϊόντα προβοκάτσιας και αθλίας μεθοδεύσεως αυτών που σχεδίασαν την όλη σκευωρία εις βάρος μας. Μόνο κωμικό λοιπόν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτόν τον ισχυρισμό.   

Παρόλα αυτά η κατάθεση έχει και συνέχεια και εμπλέκει και την Αστυνομία. Λέει λοιπόν, ότι της είπαν , πως ο Ρουπακιάς είπε στους αστυνομικούς ότι είναι δικός τους, δηλαδή της Χρυσής Αυγής και αυτοί τον άφηναν στο αστυνομικό τμήμα να κινείται τόσο άνετα που τα παιδιά (ποια παιδιά;;;;;) της είπαν ότι νόμιζαν ότι είναι υπάλληλος.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η όλη κατάθεση δεν έχει πουθενά τις λέξεις, είδα, άκουσα, ήμουν παρούσα, αλλά μου είπαν, ότι τους είπε, ότι αυτοί του είπαν, όπως ο περίφημος χωρίς τέλος διάλογος μεταξύ Κομφούκιου και Λάο Τσέ «γνωρίζω ότι γνωρίζεις, ότι γνωρίζω, ότι γνωρίζεις, ότι γνωρίζω ότι γνωρίζεις……» και πάει λέγοντας.

Κατόπιν αναφέρθηκε στην μεθοδολογία της Χρυσής Αυγής αναφέροντας ότι δυο χρόνια δεν κάνει τίποτε άλλο από το να ασχολείται με τη δολοφονία του γιού της και με όλο το υλικό που έχει δει όσον αφορά τη Χρυσή Αυγή, διαπιστώνει πως τίποτα δεν γίνεται αν δεν το πει ο αρχηγός. Επομένως, σύμφωνα με την λογική της «μοναδικής εμπειρίας» που απέκτησε παρατηρώντας το οπτικοακουστικό «αντικειμενικό» και «αληθές» υλικό που προβάλουν τα ΜΜΕ ο αρχηγός Νίκος Μιχαλολιάκος έδωσε την εντολή για τη δολοφονία.

Ειλικρινά απορούμε πώς η πρόεδρος κυρία Λεπενιώτη δεν παραχώρησε την έδρα της στην κυρία Φύσσα να συνεχίσει τη διεξαγωγή, ως «ειδήμονα» σε θέματα οργάνωσης, λειτουργίας και διαχείρισης εξουσίας ενός πολίτικου κόμματος.

Μάλλον η κυρία Φύσσα λόγω της θλίψης της έχει συγχύσει κάποιες καταστάσεις και εποχές. Καταθέτει ενώπιον ενός ποινικού δικαστηρίου μιας χώρας, όπου ο κώδικας της δικονομίας ορίζει οι κατηγορίες να στηρίζονται σε αποδεικτικά στοιχεία και σε επιβεβαιωμένες μαρτυρίες, όχι ενώπιον ενός Σταλινικού δικαστηρίου ή δικαστηρίου του βουνού, όπου μόνο η διατύπωση της κατηγορίας ήταν αρκετή για την καταδίκη.

Όντως μας θλίβει το γεγονός ότι υποχρεωνόμαστε να αντικρούσουμε μια χαροκαμένη μητέρα και σε καμία περίπτωση δεν νιώθουμε βολικά γι αυτό. Αλλά εδώ ομιλούμε ότι λόγω ελλείψεως ουσιαστικών στοιχείων και λόγω σαθρού κατηγορητηρίου που κινδυνεύει να καταρρεύσει, οι άθλιοι σκευωροί, είτε ως πολιτικό σύστημα, είτα ως πολιτική αγωγή δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τον ανθρώπινο πόνο για να προβάλουν τα δάκρυα και τη συγκίνηση, αντί των νομικών τεκμηρίων.