Η ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ Ν. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΥ

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Τις προάλλες, κατά την ομιλία του από βήματος της βουλής, ο Νίκος Μιχαλολιάκος είχε αναφερθεί στον Μένιππο και την συνομιλία του τελευταίου με τον Χάρο. Ο Μένιππος δεν είχε να πληρώσει τον οβολό του, ώστε ο Χάρος να τον οδηγήσει στον κάτω κόσμο, ευελπιστώντας με αυτό τον τρόπο την επάνοδό του στους ζωντανούς, λέγοντας τη ρήση «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος». Δεν ξέρουμε τι απέγινε ο Μένιππος, αλλά ξέρουμε σε τι χάλι που θα βρεθούμε με τους «ελπιδοφόρους» αριστερούς, που μπλέξαμε. Το ζητούμενο δεν είναι η ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του μνημονίου, αλλά ότι, οι εφαρμογές αυτές δεν πρόκειται ποτέ να υλοποιηθούν. Ο λόγος της μη υλοποίησής τους είναι...

ηλίου φαεινότερος. Δεν υπάρχει φράγκο που να περισσεύει στις τσέπες της πληθώρας του Ελληνικού λαού, ώστε να πληρώσει τις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών. Αυτό λέει, το κύριο άρθρο της σημερινής, 20-10-015, «καθημερινής», όπου κάτω από τον τίτλο «οι αντοχές τελείωσαν», αναφέρει: «Οποιος σκέπτεται να επιβάλει και άλλους φόρους πέραν των ήδη ψηφισθέντων δεν έχει προφανώς καμία επαφή με την πραγματικότητα. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως το όποιο «λίπος» υπήρχε ως απόθεμα στην ελληνική κοινωνία έχει ξοδευτεί. Χάρη στα πολιτικά τερτίπια της κυβερνητικής συμμαχίας, οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν μέσα σε πολύ μικρό διάστημα τεράστια ποσά για φόρους και ΕΝΦΙΑ επί ανύπαρκτων αντικειμενικών. Αντοχές για περαιτέρω φορολόγηση απλώς δεν υπάρχουν». Πέρα από το αυτονόητο ότι, λεφτά δεν υπάρχουν, εμμέσως ο αρθρογράφος αφήνει να εννοηθεί και την αποτυχία των μνημονίων. Κάποτε ο κόμπος θα έφτανε στο χτένι, με τη συνεχιζόμενη αλλά και αδιέξοδη επιβολή φόρων. Κάποτε θα φτάνανε σε σημείο οι αντίπαλοί μας, έστω και εμμέσως, να πουν για την αποτυχία των μνημονίων.

Ο αρχηγός μας δεν ήταν μάντης που λέει τόσα χρόνια ότι, το μνημόνιο δεν οδηγεί πουθενά πέρα, από την εξαθλίωση και την υποταγή του Ελληνικού Λαού και περαιτέρω της Πατρίδας μας. Ήδη πέντε έτη μνημονικών εφαρμογών, και το μόνο αποτέλεσμα που έφεραν ήταν, εξαθλίωση και δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον. Το ότι άρχισε, έστω και αργά, ο καθεστωτικός τύπος να λέει τα αυτονόητα, είναι μία αρχή. Όσο πιο γρήγορα αφυπνιστούμε ως λαός, τόσο πιο γρήγορα θα ξεμπλέξουμε από τις δαγκάνες των διεθνών τοκογλύφων, όσο και των εγχώριων υποστηρικτών τους.