ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΚΟΥΚΟΥΕΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΛΛΑΓΗ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ»

Γράφει ο Αθανάσιος Βασιλόπουλος

Εκτενέστατο αφιέρωμα στην «Η άγνωστη αλλαγή ηγεσίας του ΚΚΕ», εγράφη στη φυλλάδα των Ιών, σχετικά με το παρασκήνιο της εκλογής του Χαρίλαου Φλωράκη (καπετάν-Γιώτη) στην αρχηγία του ΚΚΕ, που έγινε τέτοιες μέρες του 1972.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το αφιέρωμα κάλυπτε πολλές λεπτομέρειες, άφησε αναπάντητο ένα καθοριστικό ερώτημα: πως κατάφερε ο καπετάν-Γιώτης να φτάσει στο παραπέτασμα για να γίνει Γ.Γ. του ΚΚΕ, ενώ ήταν «εξόριστος» στην Λέρο (όπου… υπέφερε τα πάνδεινα, αψευδής δε μάρτυς των… βασάνων του είναι η φωτογραφία που δημοσίευσε το «Βήμα» της προηγούμενης Κυριακής, στην οποία απεικονίζεται στην ακροθαλασσιά με… τουριστική περιβολή);

Θα σας πω, λοιπόν, μια ιστορία. Οι σοβιετικοί αποφασίζουν να αντικαταστήσουν τον τότε Γ.Γ. του ΚΚΕ με τον Φλωράκη. Αλλά, υπήρχε ένα… πρόβλημα: Ο Φλωράκης ήταν...

«εξόριστος» στην Λέρο… Μια και δυο, πάει ο σοβιετικός πρεσβευτής στην Αθήνα στον αρμόδιο υπουργό της «επάρατης χούντας» και του λέει: «το και το αποφασίσαμε. Αφήστε τον κι εμείς σε αντάλλαγμα σας δίνουμε αυτό κι αυτό». Επικοινωνεί ο αρμόδιος υπουργός –προφανώς- με τον «δικτάτορα» Παπαδόπουλο, ο οποίος δίνει το πράσινο φως. Έτσι, τελειώνει αθόρυβα τις διακοπές του στη Λέρο ο Χ.Φ., η «επάρατη χούντα» τον εφοδιάζει με διαβατήριο και ακολούθως παίρνει το πρώτο αεροπλάνο για το εξωτερικό ως… τουρίστας, ενώ η Ασφάλεια που τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα κάνει ότι… δεν τον ξέρει. Τη συνέχεια της ιστορίας την ξέρετε…

Αν κανείς έχει άλλη εξήγηση, περιμένουμε να μας την πει!

(ΥΓ): Κι αν μας την πει, να μας τρυπήσετε τη… μύτη!