Μελέτησε παλιούς ποιητές, επικούς και λυρικούς, όπως τον Όμηρο, τον
Ησίοδο, τον Αλκμάνα και τον Στησίχορο, ενώ διδάχτηκε την Πυθαγόρεια
φιλοσοφία και την τεχνική της χορικής σύνθεσης. Στην Αθήνα, εκτός από
επιρροές στη μόρφωση του, δεν δέχτηκε καμιά άλλη παρέμβαση στην
ιδεολογία του, καθώς οι δημοκρατικές κινήσεις που επικρατούσαν δεν είχαν
καμιά απήχηση στον ίδιο. Με τον στίχο του προκαλούσε, κυριολεκτικά, τη
σαγήνη στους σύγχρονους και μεταγενέστερους του πνευματικούς ανθρώπους,
αλλά και στον λαό ολόκληρο. Παραδόξως, τα μεγάλα κατορθώματα των Ελλήνων
κατά των Περσών δεν τον συγκίνησαν πνευματικά, όπως συνέβη με τον
Αισχύλο και τον Σιμωνίδη.
Ωστόσο, αργότερα εξύμνησε τις λαμπρές
υπηρεσίες των Αθηναίων σε όλη της Ελλάδα, οι οποίοι τον τίμησαν και του
δώρισαν το ποσό των μυρίων δραχμών.
Η φήμη του ποιητή διαδόθηκε ταχέως, ώστε να...