"Το απόρθητο οχυρό" - του Ηλία Κασιδιάρη

Άρθρο του Ηλία Κασιδιάρη

Πριν από κάποια χρόνια έγραψα ένα άρθρο στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» για να εξυμνήσω τους Ήρωες Μαχητές του Ελληνικού Στρατού, που αντιμετώπισαν τους γερμανούς εισβολείς στα οχυρά της γραμμής Μεταξά. Το άρθρο αυτό δεν τόλμησε να το μνημονεύσει κανένας από τους συστημικούς υβριστές του Λαϊκού Συνδέσμου, που μας προσβάλουν με τον πλέον άθλιο τρόπο, παρουσιάζοντάς μας ως «γερμανόπληκτους», «δοσίλογους» και λοιπά φαιδρά και συκοφαντικά. Τίτλους εκείνου του άρθρου, το οποίο αναδημοσιεύουμε σήμερα, ήταν: «Το Απόρθητο Οχυρό».

Τα οχυρά της γραμμής Μεταξά υπήρξαν πράγματι ΑΠΟΡΘΗΤΑ, καθώς ο εχθρός δεν κατάφερε να τα καταλάβει και να κάμψει το χαλύβδινο φρόνημα των υπερασπιστών τους. Η ελληνική ψυχή κυριάρχησε στο πεδίο της μάχης, αντιμετωπίζοντας την πιο τρομερή πολεμική μηχανή της εποχής, που μέχρι τότε είχε συντρίψει όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Απέναντι στα Stukas, τις τεθωρακισμένες δυνάμεις της Βέρμαχτ και επίλεκτες μονάδες όπως η μεραρχία SS «Σωματοφυλακή Αδόλφου Χίτλερ»,  στάθηκαν...

λιγότεροι από 10 χιλιάδες ηρωικοί Έλληνες Οπλίτες.

Στις 6 Απριλίου 1941 οι γερμανοί εισβάλλουν στην Ελλάδα. Ο Ελληνικός Στρατός αμύνεται σθεναρά και σταματά όλες τις επιθέσεις, προκαλώντας μεγάλες απώλειες στον εχθρό. Για εκείνες τις ηρωικές ημέρες, όταν οι Έλληνες ήταν αντάξιοι της τεράστιας Ιστορίας τους, έχει μεγάλη αξία να μιλήσουν κατ’ αρχήν οι – τότε και τώρα – αντίπαλοί μας. Ο γερμανός ιστορικός Heinz Richter, στο εκτενές έργο του «Η ιταλογερμανική επίθεση εναντίον της Ελλάδος», περιγράφει ως εξής την επίθεση της Βέρμαχτ εναντίον των οχυρών:

«Η καθαυτό γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας άρχισε τα ξημερώματα της 6^ης Απριλίου με ένα μαζικό βομβαρδισμό της Γραμμής Μεταξά από το VII Αεροπορικό Σώμα. Οι επιθέσεις επικεντρώθηκαν κατά κύριο λόγο στα οχυρά της Διάβασης του Ρούπελ. Οι επιθέσεις της Λουφτβάφε υποστηρίζονταν από το Πυροβολικό. Ταυτόχρονα, αεροσκάφη του VIII Αεροπορικού Σώματος χτυπούσαν συγκοινωνιακούς κόμβους και στρατιωτικές εγκαταστάσεις στα μετόπισθεν. Η επίθεση της 5^ης Μεραρχίας άρχισε στις 8.15. Πολύ σύντομα έγινε φανερό ότι ο καταιγισμός των οβίδων της Λουφτβάφε είχε αφήσει ανέπαφα τα οχυρά. Στη δεξιά πλευρά, στον τομέα του 1^ου Τάγματος του 85^ου Συντάγματος Ορεινών Κυνηγών, ο ελληνικός υποτομέας δεν είχε βομβαρδιστεί καθόλου. Η επίθεση του Τάγματος ανακόπηκε από τα πυρά των αμυνομένων. Η επίθεση στο οχυρό Ποποτλίβιτσα είχε την ίδια τύχη. Παρά τις αλλεπάληλες επιθέσεις των Stukas, οι επιτιθέμενες Μονάδες Κυνηγών είχαν καθηλωθεί. Το 2^ο και 3^ο Τάγμα, ευρισκόμενα στο αριστερό του Συντάγματος, γνώρισαν την ίδια εμπειρία στο οχυρό Ιστίμπεη. Οι βομβαρδισμοί ελάχιστα είχαν βλάψει το οχυρό. Μερικές βόμβες μάλιστα είχαν χτυπήσει φίλια Τμήματα, προξενώντας απώλειες. Η επίθεση προκάλεσε τα ομαδικά πυρά των αμυνομένων. Όταν οι γερμανοί καταδρομείς έφτασαν στη νεκρή γωνία των πυρών των υπερασπιστών του Ιστίμπεη, ο Διοικητής του Οχυρού δεν δίστασε να στρέψει τα πυροβόλα του εναντίον των δικών του οχυρώσεων. Οι καταδρομείς καθηλώθηκαν μέχρι να βραδιάσει και βρέθηκαν στην ανάγκη να ανγιμετωπίσουν και τις αντεπιθέσεις των πολιορκημένων. Όταν νύχτωσε και ένα τμήμα του 3^ου Τάγματος αντικαταστάθηκε, διαπιστώθηκε ότι το ένα τρίτο από του Στρατιώτες και σχεδόν όλοι οι Αξιωματικοί ήταν νεκροί ή τραυματίες».

Χάινς Ρίχτερ
Η ιταλογερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας

Το υψηλό ηθικό και ο ηρωισμός των Ελλήνων Στρατιωτών συνάντησαν την οξυδέρκεια του εθνικού κυβερνήτη Ιωάννου Μεταξά, που είχε φροντίσει να οχυρώσει την ελληνική μεθόριο, με μία σειρά αμυντικών έργων, τουλάχιστον εφάμιλλων της γαλλικής γραμμής Μαζινό (την οποία οι γερμανοί άλωσαν κάνοντας περίπατο). Η σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων κλόνισε τον εχθρό. Τα πολεμικά ανακοινωθέντα της εποχής, οι επίσημες καταγραφές και οι δημοσιες δηλώσεις της εχθρικής ηγεσίας (Γκαίμπελς, Χίτλερ) είναι οι πιο ειλικρινείς μάρτυρες της ελληνικής εποποιΐας:

«Εκλεκτά ελληνικά στρατεύματα υπερασπίστηκαν με εντελώς ξεχωριστό ηρωισμό τα οχυρά της γραμμής Μεταξά. Προκλήθηκαν ως εκ τούτου συγκρούσεις εξ εγγυτάτης αποστάσεως, τόσο έντονες, όσο δεν είχαν λάβει χώρα σε κανένα άλλο πολεμικό θέατρο μέχρι τώρα»

Γερμανικό Στρατηγείο
Ανακοινωθέν για τη λήξη της επιχείρησης «Μαρίτα»

«8 Απριλίου: Προχωρούμε αργά στην Ελλάδα. Οι Έλληνες είναι γενναίοι μαχητές. Τα καταληφθέντα χαρακώματα είναι γεμάτα με πτώματα. Ο Φύρερ θαυμάζει ιδιαιτέρως το θάρρος των Ελλήνων. Ίσως υπάρχει ακόμη ένα ίχνος της παλαιάς Ελληνικής καταγωγής σε αυτούς»

 «9 Απριλίου: Οι Έλληνες αγωνίζονται πολύ γενναίως. Απαγορεύω στον τύπο να τους δυσφημίσει. Ο Φύρερ θαυμάζει τη γενναιότητα των Ελλήνων. Θλίβεται που υπεχρεώθη να τους πολεμήσει»

Δρ. Γκαίμπελς, Ημερολόγιο

«Χάριν της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να διαπιστώσω ότι από τους αντιπάλους οι οποίοι μας αντιμετώπισαν ήταν ιδιαίτερα ο Έλληνας Στρατιώτης που πολέμησε με παράτολμο θάρρος και ύψιστη περιφρόνηση προς τον θάνατο. Συνθηκολόγησε μόνον όταν κάθε περαιτέρω αντίσταση ήταν αδύνατη και επομένως μάταιη. Για τον ηττημένο και ατυχή ελληνικό λαό αισθανόμαστε ειλικρινή συμπάθεια. Υπήρξε θύμα του βασιλιά του και μιας μικρής παρασυρμένης ηγετικής κλίκας. Ωστόσο αγωνίστηκε με τόσο μεγάλη γενναιότητα ώστε ακόμη και οι εχθροί του δεν μπορούν να αρνηθούν την εκτίμησή τους προς αυτόν. Οι Έλληνες αιχμάλωτοι αφέθηκαν ή θα αφεθούν σύντομα ελεύθεροι λόγω της γενικής ανδρείας στάσης των στρατιωτών αυτών».

Αδόλφος Χίτλερ
Ομιλία στο Ράιχσταγκ, Μάιος 1941

Η ηρωική και επική αντίσταση στα οχυρά της γραμμής Μεταξά είναι ένα ακόμη φωτεινό ορόσημο στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Όπως μαρτυρεί ο εχθρός – που διέθετε την πιο τρομακτική πολεμική μηχανή της εποχής – οι Έλληνες εκείνων των καιρών ήταν οι ανώτεροι πολεμιστές στον κόσμο. Τα οχυρά δεν έπεσαν, ούτε παραδόθηκαν. Η τροπή του πολέμου όμως και η πτώση της Γιουγκοσλαβίας, επέτρεψε στους εισβολείς να παρακάμψουν την γραμμή Μεταξά και να εισέλθουν στη χώρα από τα ελληνοσερβικά σύνορα. Τον καιρό εκείνο ο Ελληνικός Στρατός πολεμούσε ενάντια σε δύο αυτοκρατορίες και είχε διασπαστεί σε δύο μέτωπα (Ηπείρου και Κεντρικής Μακεδονίας). Έτσι, μέσα σε ελάχιστο χρόνο ο εχθρός πέρασε τα σύνορά μας στην Ανατολική Μακεδονία και κατέλαβε την Θεσσαλονίκη. Μόνο τότε η χώρα συνθηκολόγησε. Με την συνθηκολόγηση, αποχώρησαν από τα οχυρά και οι τελευταίοι υπερασπιστές τους. Την ιερότητα της στιγμής περιγράφει με ενάργεια ένας κλασικός πίνακας της εποχής, ο οποίος συνοδεύει το κείμενό μας: «Η στιγμή της αποχώρησης. Οι Έλληνες Αξιωματικοί εξέρχονται του Οχυρού με τα ξίφη και τον οπλισμό τους ανά χείρας, ενώ ο γερμανικός στρατός αποδίδει τιμές. Στο βάθος διακρίνονται οι δεκάδες Έλληνες τραυματίες, που αντιστάθηκαν και υπέμειναν καρτερικά το πολυήμερο σφυροκόπημα της αεροπορίας και του πυροβολικού. Κανένας Έλλην Στρατιωτικός δε συνελήφθη αιχμάλωτος».

Το παρόν άρθρο, αποτελεί απάντηση και σε κάθε γελοίο υβριστήτης Χρυσής Αυγής. Αν ζούσαμε το 1941, θα βρισκόμασταν και εμείς στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξά και θα αντιστεκόμασταν με κάθε μέσο στους ξένους εισβολείς. Όπως ακριβώς αντιστεκόμαστε σήμερα στην ξενοκρατία, που σε επίπεδο οικονομικό, πολιτικό και ηθικό έχει αλώσει την Πατρίδα μας.