Ο ΝΤΟΥΓΚΙΝ, ΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ:

Καλησπέρα Συναγωνιστές! Θα ήθελα στη σημερινή μου επιστολή να αναφερθώ στο μεγάλο Ρώσο ακαδημαϊκό και φιλόσοφο Αλεξάντερ Ντούγκιν και την προσπάθεια μιας εικόνας που επιχειρείται να διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη για αυτόν από ΜΜΕ και διάφορους δημοσιογραφικούς ιστοτόπους του διαδικτύου.

Πριν μια εβδομάδα περίπου, είχε εισέλθει στη χώρα μας ο Ρώσος διανοητής Αλεξάντερ Ντούγκιν, θέλοντας να επισκεφθεί το Άγιον Όρος. Ο Ντούγκιν όμως, ως γνωστόν αποτελεί για την Ευρωπαϊκή Ένωση και το κατεστημένο της Δύσεως κόκκινο πανί και από την εποχή της ουκρανικής κρίσεως και μετά, εν μέσω των.....

αντιρωσικών κυρώσεων σε διάφορα πρόσωπα της Ρωσίας, έχει από την Ευρωπαϊκή Ένωση βγει ένα άτυπο είδος απαγορεύσεως σε αυτόν για έλευση σε χώρες μέλη της ΕΕ.

Συμπτωματικά λοιπόν, προσήχθη από την Αστυνομική Δ/νση Θεσσαλονίκης, με το αιτιολογικό ότι…»υπήρξε κάποια παρεξήγηση με άλλο πρόσωπο». Μπορεί να ‘ναι κι έτσι. Ορισμένοι… καχύποπτοι βέβαια, έχουμε κατά νου τους γνωστούς κυβερνώντες μας, οι οποίοι πεσμένοι στα τέσσερα στη Μέρκελ και τους Διεθνείς Τοκογλύφους, σπεύδουν με προθυμία και με ζήλο να ικανοποιήσουν σε κάθε τί τα διεθνή τοκογλυφικά αφεντικά τους.

Με αφορμή τη σύλληψή του λοιπόν, διάφορα παπαγαλάκια της κυβερνήσεως είχανε σπεύσει με πομπώδεις τίτλους να…πανηγυρίσουν για την προσαγωγή του Ντούγκιν, εξαπολύοντας έναν οχετό λάσπης εναντίον του (ανάλογες «αποκαλύψεις» είχανε γίνει την εποχή του δημοψηφίσματος, επειδή σε διάφορους δεν άρεζε που η Χρυσή Αυγή υποστήριζε και υποστηρίζει την αντίσταση στους διεθνείς τοκογλύφους). Σύμφωνα με τις σαλεμένες θεωρίες τους λοιπόν, ο Ρώσος διανοητής Ντούγκιν, είναι ένας…»πράκτορας των Τούρκων», τον οποίο η Τουρκία είχε κατορθώσει να «φυτέψει» για χρόνια στον πολιτικό κύκλο του προέδρου Πούτιν, κάτω από τις μύτες των πανίσχυρων και πολύπειρων ρωσικών μυστικών υπηρεσιών! Σε ανάλογο μήκος κύματος, έχουν γραφτεί και άλλες θεωρίες, όπως ότι ο Ντούγκιν ήταν… «αρχηγός της Εργκένεκον» και ότι ο λόγος της παραιτήσεώς του από την έδρα της Ρωσικής Ακαδημίας της Μόσχας αφορούσε την Εργκένεκον (ψέμα και μάλιστα χοντροκομμένο).

Φυσικά και πρόκειται για ανοησίες. Και ας γίνουμε πιο ακριβείς σε ότι αφορά το τελευταίο. Πράγματι, ο Αλεξάντερ Ντούγκιν είχε έρθει σε αντιπαράθεση με κάποιους κύκλους στη Ρωσία, η οποία αντιπαράθεσή του φημολογείται ότι επηρέασε το θέμα της έδρας του (όπως κι ενός ακόμη καθηγητή) στη ρωσική ακαδημία. Η αντιπαράθεση αυτήν, ήταν με οικονομικούς κύκλους στη Ρωσία, οι οποίοι μετά τις οικονομικές κυρώσεις επιθυμούσαν η στάση της Ρωσίας στην ουκρανική κρίση να εστιάσει περισσότερο στο διπλωματικό πεδίο, σε αντίθεση με τον Αλεξάντερ Ντούγκιν και άλλους φιλοκυβερνητικούς εθνικιστές, οι οποίοι επιθυμούσαν η στάση της Ρωσίας στην ουκρανική κρίση να έχει έναν πολύ δυναμικό χαρακτήρα. Αυτήν ήτανε η μία και μοναδική αντιπαράθεση που υπήρξε και στην οποία βασίστηκαν οι φήμες για την παραίτησή του (όπως κι ενός ακόμη καθηγητού) από την έδρα. Αρκεί να ανατρέξει κάποιος στο διεθνή τύπο για το συγκεκριμένο θέμα και θα διαπιστώσει την αλήθεια. Αυτά, γιατί το κουτόχορτο έχει και ημερομηνία λήξεως…

Από εκεί και πέρα, ας βάλουμε και κάποια άλλα πράγματα σε σειρά. Ο Ντούγκιν, εδώ και χρόνια έχει κάνει σειρά επαφών στην Ευρώπη. Έχει αναπτύξει επαφές και σχέσεις με εθνικιστικά κινήματα σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, τα οποία αντιπαλεύουν και αγωνίζονται να απελευθερώσουν τις πατρίδες τους από την ηγεμονία της Δύσεως και της Ευρωπαϊκής Ένωσης – οι οποίες εξουσιάζουν και καταδυναστεύουν τις χώρες τους – και συμβάλλει στην καλλιέργεια ενός κλίματος φιλορωσικής προσεγγίσεως με αυτά, καθότι η Ρωσία είναι σε αντιπαράθεση με τους μηχανισμούς που εξουσιάζουν τη Δύση και προωθούν την Παγκοσμιοποίηση, για ιδεολογικούς λόγους.

Μέσα στο πλαίσιο αυτών των επαφών και σχέσεων, ανέπτυξε αντίστοιχες και με τη Χρυσή Αυγή, ακριβώς επειδή η Χρυσή Αυγή αγωνίζεται για μια ανεξάρτητη Ελλάδα, ελεύθερη απο τους μηχανισμούς της Δύσεως, της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της Παγκοσμιοποιήσεως και υποστηρίζει την ελληνορωσική προσέγγιση και συμμαχία (την οποία διάφοροι – με γνωστά εμπαθή αντιχρυσαυγίτικα κίνητρα και φαιδρότητες – προσπαθούν να διαστρεβλώσουν χαρακτηρίζοντάς την σα δήθεν «υποτέλεια στη Ρωσία», τη στιγμή που η Χρυσή Αυγή αγωνίζεται για μια ανεξάρτητη Ελλάδα). Αυτήν είναι η επαφή και σχέση της Χρυσής Αυγής με τον Αλεξάντερ Ντούγκιν, την οποία πολλαπλώς προσπάθησαν να λασπολογήσουν οι ουρακοτάγκοι των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και διάφοροι άλλοι κύκλοι, ακόμη και φιλο-ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ λαμογιοσελίδες, όπου κείμενα των τελευταίων για το θέμα έφταναν να αναδημοσιεύονται μέχρι και σε αναρχοαριστερά παρακρατικά μέσα!

Και τώρα να πούμε κάποια πράγματα για το Ντούγκιν και την Τουρκία. Ως γνωστόν, ένα από τα πολλαπλά θέματα που έχει η Ρωσία σε ότι αφορά την Τουρκία, είναι και ο τουρκικός επεκτατισμός, οι βλέψεις του οποίου επεκτείνονται και στο ρωσικό Καύκασο (με την υποστήριξη της Δύσεως φυσικά). «Οχήματα» της Τουρκίας σε αυτή την προσπάθειά της αποτελούν τα ιδεολογήματα του παντουρανισμού και του πανισλαμισμού. Η Τουρκία υποστήριζε και υποστηρίζει, άλλοτε ανοιχτά και άλλοτε υπογείως, διάφορες αποσχιστικές δυνάμεις, οι οποίες επί χρόνια επεδίωκαν κι επιδιώκουν την απόσχιση του ρωσικού Καυκάσου. Η Τουρκία του Ερντογάν επιδιώκοντας μια πολιτική νέο-οθωμανισμού, δεν είναι…καθόλου αδιάφορη για το ρωσικό Καύκασο και αυτό η Ρωσία το γνωρίζει πολύ καλά. Όπως ακριβώς γνώριζε και γνωρίζει τις γενικότερες νέο-οθωμανικές επεκτατικές βλέψεις του Ερντογάν, οι οποίες ξεκίνησαν να εκδηλώνονται την περασμένη δεκαετία και πιο πολύ αυτήν και φάνηκαν ανοιχτά την εποχή της αραβικής ανοίξεως, ειδικά με τις τουρκικές παρεμβάσεις στη Συρία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, αλλά και στο Ιράκ. Και φυσικά, ισχύουν τα γνωστά για τουρκικές βλέψεις στη Θράκη, το Αιγαίο και την Κύπρο.

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, είχε κατέβει στην Τουρκία ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, για λογαριασμό των ρωσικών συμφερόντων φυσικά και ως εκ τούτου, εν γνώσει των ρωσικών υπηρεσιών. Όντας στην Τουρκία για λογαριασμό των ρωσικών συμφερόντων, έκανε επαφές με πολλούς και διάφορους κύκλους. Για την ακρίβεια έκανε επαφές με…ότι αντι-ερντογανικό στοιχείο υπήρχε και δεν υπήρχε. Το γιατί έγινε αυτό, θα το εξηγήσω στη συνέχεια. Πρώτα όμως να επισημάνω κάτι σημαντικό. Ουδέποτε υπήρξε «αρχηγός της Εργκένεκον» (η οποία ήταν μια τουρκική υπόθεση), όπως γράφεται επανειλημμένως από εγχώριους κομματικοποιημένους κύκλους της δημοσιογραφίας και του διαδικτύου. Αυτήν η φήμη, βασίζεται σε ένα παλαιότερο προπαγανδιστικό άρθρο, μιας ρωσικής αντιπουτινικής – τουλάχιστον τότε το 2008 – εφημερίδος, η οποία εκείνη την εποχή διευθύνονταν από το διεφθαρμένο ολιγάρχη Μπερεζόφκσυ (τον οποίο ο Πούτιν αργότερα κυνήγησε για διαφθορά). Να σημειωθεί ότι ο όμιλος του Μπερεζόφκσυ έχει αρκετές φορές συκοφαντήσει τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τους κύκλους του (ειδικά το 2008 όπου υπήρξαν προεδρικές εκλογές). Όσοι υιοθετούν τέτοια προπαγάνδα λοιπόν, μπορούν να υιοθετήσουν και άλλα χοντροκομμένα ψέματα που έχουνε πει διάφοροι αντιπουτινικοί. Μπορούν να υιοθετήσουν για παράδειγμα τις θεωρίες (που πουλούσε για λογαριασμό της Δύσεως στη δυτική κοινή γνώμη) ο πρώην πράκτορας Λιτβινένκο. Θεωρίες που ήθελαν τον νυν αρχηγό της Αλ Κάιντα (τότε νο2), Αϊμάν Αλ Ζαουάχρι, να είναι… «πράκτορας τη Ρωσίας», τον οποίο μάλιστα η Ρωσία «είχε επιστρατεύσει» από το…1997 (δηλαδή επί εποχής Γιέλτσιν που η Ρωσία ήτανε ακόμη σουρωτήρι στη διείσδυση ξένων πρακτόρων, οι οποίοι προκαλούσαν αστάθεια εσωτερικό της) πριν καν το δεύτερο πόλεμο της Τσετσενίας, όπου η Αλ Κάιντα συνέδραμε τους Τσετσένους αποσχιστές και η αποδιοργανωμένη ακόμη Ρωσία είχε δει και πάθει για να καταστέλλει την εξέγερση. Υπάρχει άφθονο σανό.

Ας επιστρέψουμε όμως στο Ντούγκιν. Ο Ντούγκιν όπως είπα, πράγματι είχε επισκεφθεί την Τουρκία για λογαριασμό των ρωσικών συμφερόντων και είχε κάνει διάφορες επαφές εκεί με όλων των ειδών τους αντιερντογανικούς κύκλους, αλλά όχι με τους ερντογανικούς. Φυσικά, τις επαφές τις έκανε με επίσημο διπλωματικό πρόσχημα τη θεωρία του Ευρασιατισμού (η οποία επί του πρακτέος είναι αντίθετη στα τουρκικά συμφέροντα, αφού λειτουργεί ως ανάχωμα στις επεκτατικές βλέπεις της Τουρκίας στον Καύκασο ή ακόμη και σε τουρανογεννείς πρώην σοβιετικές δημοκρατίες). Τα βαθύτερα κίνητρα της Ρωσίας όμως ήτανε άλλα… Τα βαθύτερα κίνητρα της Ρωσίας ήταν να εντοπιστεί ένα εσωτερικό ανάχωμα στην επεκτατική νέο-οθωμανική πολιτική πολιτική του Ερντογάν, η οποία σταδιακά αποκτούσε σάρκα και οστά. Οι Κούρδοι απο μόνοι τους δεν αρκούσαν για αυτό, αφού ο Ερντογάν θα μπορούσε να επικαλεστεί τη σύγκρουση μαζί τους, για να συσπειρώσει τους Τούρκους υπό τη σκέπη του. Εκ των υστέρων φαίνεται πως υπήρξαν διάφορες «ζυμώσεις» εκεί και καλλιεργήθηκε και ένα «προοδευτικό» κλίμα. Ένα κλίμα του οποίου ξεκίνησαν να φαίνονται τα πρώτα του στίγματα με τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις Τούρκων εναντίον του ενδεχομένου επεμβάσεως της Τουρκίας στη Συρία, όταν ο Ερντογάν δήλωνε έτοιμος να επέμβει στρατιωτικά. Ένα κλίμα το οποίο έγινε καλύτερα ορατό μήνες αργότερα, όταν ξεκίνησαν οι μεγάλες διαδηλώσεις και τα πολύμηνα επεισόδια. Ένα κλίμα εσωτερικής αποσταθεροποιήσεως με λίγα λόγια (που καμία χώρα δε θα ‘θελε να το χει στο εσωτερικό της), το οποίο λειτούργησε ως ανάχωμα στο νέο-οθωμανικά επεκτατικά σχέδια, ακριβώς όταν η τουρκική κυβέρνηση επεχείρησε να ξεκινήσει να θέσει σε εφαρμογή αυτά. Ένα κλίμα, το οποίο οδήγησε στην εκλογή στη βουλή ενός κουρδικού κόμματος. Ας μη βιάζονται λοιπόν διάφοροι να κρίνουν το Ντούγκιν και τη Ρωσία, εκτός κι αν δεν τους ενδιαφέρει πραγματικά το τί ισχύει, παρά μόνο τους ενδιαφέρει να κάνουν το άσπρο-μαύρο για να πλήξουν τη Χρυσή Αυγή, όπως καλή ώρα τα παπαγαλάκια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, της ΝΔ και διάφοροι κύκλοι.

Γιατί η αλήθεια είναι συναγωνιστές πως η Χρυσή Αυγή, δέχεται αρκετή και βρώμικη λάσπη, απο πολλούς και διάφορους κύκλους, οι οποίοι έχουν έναν κοινό στόχο, να πλήξουν τη Χρυσή Αυγή. Επιθυμούν να πλήξουν τη Χρυσή Αυγή, επειδή αποτελεί τον κορμό της εθνική αντιστάσεως, επειδή αποτελεί στην ουσία το εθνικιστικό κίνημα. Και αυτό δεν το επιθυμούν. Δεν το επιθυμούν, γιατί κάτι τέτοιο δεν επιθυμεί το σύστημα, κρίκους στην αλυσίδα του οποίου αποτελούν όλοι αυτοί, απο τα παπαγαλάκια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και της ΝΔ, μέχρι διάφορους άλλους. Γι’ αυτό και όλο αυτό το μίσος, η κουτοπονηριά και η λάσπη εναντίον της Χρυσής Αυγής. Ένας στόχος υπάρχει πίσω από τις δήθεν «αποκαλύψεις» τους (διαστρεβλώσεις στην πραγματικότητα). Δεν είναι άλλος από το να πλήξουν τη Χρυσή Αυγή και αυτό, για καθαρά πολιτικούς και μόνο λόγους. Άλλοι για τα συμφέροντα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, άλλοι για τα συμφέροντα της ΝΔ, άλλοι για τις κομματικές ή και τις μη κομματικές αναδιατάξεις στις «γαλάζιες πολυκατοικίες» τους, άλλοι…άλλοι…άλλοι… Όλοι τους μαζί, γιατί η Χρυσή Αυγή είναι η μόνη δύναμη που αντιτίθεται πραγματικά στο προδοτικό σύστημα, το οποίοι όλοι αυτοί, για τους δικούς του λόγους ο καθένας, επιθυμούν να συνεχίσει να εξουσιάζει, να καταδυναστεύει και να ξεπουλά τη χώρα.

Δε θα τους περάσει! Γυρίστε τους την πλάτη στη λασπολογία τους!

Ζήτω η Χρυσή Αυγή!

Ζήτω η Νίκη