Οι συσχετισμοί των προκριματικών εκλογών για την ανάδειξη των δύο βασικών υποψηφίων για τις αμερικανικές εκλογές έχουν παγιωθεί: Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο αδιαφιλονίκητος θριαμβευτής για τους Ρεπουμπλικάνους, ενώ η Χίλαρι Κλίντον δεν δείχνει να κινδυνεύει από τον Σάντερς. Με βάση την διαμόρφωση αυτού του διδύμου, σε εκλογική αναμέτρηση η οποία έχει παγκόσμιο ενδιαφέρον, μπορούμε να δούμε και την αντίστοιχη διαμόρφωση του αμερικανικού πολιτικού σκηνικού.
Εδώ και λίγο καιρό έχει ξεκινήσει μια τεράστια δυσφημιστική καμπάνια από φιλελεύθερους και αριστερούς κύκλους, η οποία δαιμονοποιεί τον Τραμπ ως “φασίστα”, στοχοποιώντας τον ως....
τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο της αμερικανικής πολιτικής. Η δαιμονοποίηση του Τραμπ βρίσκει ερείσματα στα επιχειρήματά του κατά της λαθρομετανάστευσης, στην επίκληση που κάνει για τις “ενάρετες αμερικανικές αξίες” και σ’ όλη την πολιτική του ατζέντα, η οποία είναι ιδιαίτερα αποκρουστική και απαίσια για τα φιλελεύθερα, πολυπολιτισμικά και “πολιτικά ορθά” γούστα και ήθη των πάσης φύσεως “προοδευτικών” στις ΗΠΑ.
Έτσι, λοιπόν, το επιτελείο της Κλίντον προβάλλει την δική της υποψηφιότητα ως εκείνη, που εκφράζει της αξίες της “ανοιχτής” Αμερικής. Ο Τραμπ, παρά την αντιφατικότητα που τον διέπει σε κάποια ζητήματα, εκφράζει έναν ήπιο αντικαθεστωτικό λόγο και μια σχετικά παραδοσιακή απόρριψη του αμερικανικού κατεστημένου, ρεύματα τα οποία είναι διάχυτα και δημοφιλή στους κόλπους των λαϊκών τάξεων των λευκών εργαζομένων. Η Κλίντον, από την άλλη πλευρά, αποτελεί τον καθαρότερο και πιο συνεπή εκπρόσωπο του αμερικανικού κατεστημένου, αφού υποστηρίζεται ανοιχτά από τους χρηματιστές της Γουόλ Στρητ, τα “γεράκια” της Ουάσινγκτον, αλλά και το σιωνιστικό λόμπι των ΗΠΑ, καθώς η Κλίντον υπόσχεται να συνεχίσει την πολιτική εξυπηρέτησης του Ισραήλ που κατά σειρά υπηρέτησαν πειθήνια ο πατέρας Μπους, ο σύζυγός της, ο υιός Μπους και ο Μπαράκ Ομπάμα. Ούτως ή άλλως, ο ρόλος τον οποίο έπαιξε η ίδια η Κλίντον ως υπουργός Εξωτερικών του τελευταίου, ώστε η κυβέρνησή του να υλοποιήσει την καταστροφική της πολιτική στην Συρία, την Λιβύη, καθώς και την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την Ρωσία, είναι τεράστιος.
Αρκετές διορατικές φωνές, βλέποντας το ευρύ βάθος της πολιτικής που θα ακολουθήσει η Κλίντον, προειδοποιούν για τους σοβαρούς κινδύνους που θα προκύψουν από μια ενδεχόμενη εκλογή της, ιδίως στο εξωτερικό μέτωπο, καθώς προβλέπουν ότι η κυριαρχία της θα κλιμακώσει επικίνδυνα έναν νέο παγκόσμιο ψυχρό πόλεμο σ’ ένα άνευ προηγουμένου επίπεδο. Η ιδεολογία και η πρακτική της αμερικανικής πολιτικής του πολέμου, της επεκτατικής κυριαρχίας και της εξυπηρέτησης της ρατσιστικής πολι- τικής του κράτους-μορφώματος του Ισραήλ φαίνεται ότι προσωποποιείται επάξια στην υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον.
Ο Τραμπ έχει καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του να τελειώνει με την άνευ λόγου αντιρωσική προπαγάνδα και να προσεγγίσει την Ρωσία. Βεβαίως, δεν μπορούμε ακόμη να γνωρίζουμε κατά πόσο μια νίκη του Τραμπ είναι ικανή να τον οδηγήσει σε μια υπαρκτή ουσιώδη ανατροπή των συσχετισμών στο βάθος του αμερικανικού συστήματος και να συγκροτήσει ένα δικό του επιτελείο για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Τα “παρελκόμενα” της προεκλογικής εκστρατείας όλο αυτό το χρονικό διάστημα δείχνουν την συστημ(ατ)ική προπαγάνδα των ποικίλων εκφράσεων του αμερικανικού κατεστημένου, προκειμένου να πολεμήσουν -πολλές φορές με τον πλέον χυδαίο τρόπο- τον Τραμπ και να στηρίξουν την Κλίντον ως την απαραίτητη απάντηση εναντίον του. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίοι οι τίτλοι καθεστωτικών ΜΜΕ στις ΗΠΑ, οι οποίοι αναπαράγονται σε παγκόσμιο επίπεδο προωθώντας μια κοινή εικόνα καταγγελίας και επιχείρησης γελοιοποίησης του Τραμπ.
“Ακροδεξιός κλόουν”, “φασίστας”, “πολιτικός φαρσέρ”, είναι ορισμένοι μόνο από τους χαρακτηρισμούς που αποδίδονται στον Τραμπ, για προφανείς λόγους επιρροής και ψυχολογικού εκβιασμού τόσο των αμερικανών ψηφοφόρων όσο και της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Σε ορισμένες, μάλιστα, περιπτώσεις δεν κρατούνται ούτε τα προσχήματα, με τις ανοιχτές προτροπές δολοφονίας του Τραμπ και το αισχρό λεξιλόγιο εναντίον του από τραγουδιστές και ηθοποιούς να δίνουν και να παίρνουν, ενώ οι απόπειρες διάλυσης των συγκεντρώσεών του από “αγανακτισμένους” αντιδιαδηλωτές παραπέμπουν στο κλασικό στερεότυπο των παρακρατικών αντισυγκεντρώσεων.
Φυσικά, κανείς από τους διαμορφωτές συνειδήσεων στα ΜΜΕ δεν καταδικάζει αυτές τις τακτικές, οι οποίες παρουσιάζοντας ως απολύτως φυσιολογικές και μέσα στα επιτρεπτά πλαίσια της πολιτικής αντι- παράθεσης. Είναι περιττό να πούμε τι θα γινόταν αν οι προτροπές ανθρωποκτονίας, οι υβριστικοί και χυδαίοι χαρακτηρισμοί και οι βίαιες αντισυγκεντρώσεις στόχευαν στην Κλίντον. Θυμίζουν κάτι όλα αυτά σε εγχώριο επίπεδο;
Μα φυσικά, καθώς οι προτροπές βιολογικής, ηθικής και πολιτικής εξόντωσης της ΧΡΥΣΗΣ ΧΡΥΣΗΣ και των Ελλήνων που την αποτελούν, η υποβάθμιση της ανθρώπινης ιδιότητάς τους με χαρακτηρισμούς που αποτελούν τον ορισμό του ρατσισμού, αλλά και η παρεμπόδιση-παρενόχληση των νομίμων συγκεντρώσεών της από μια χούφτα παρακρατικούς αλήτες, οι οποίοι δρουν με την εύνοια και την αρωγή του κράτους, είναι καταστάσεις που χρησιμοποιούνται απανταχού της υφηλίου εναντίον όλων, όσοι δεν ελέγχονται από τα γνωστά κέντρα εξουσίας και δεν υπακούν σ’ αυτά.
Ανεξαρτήτως από την σαφή διαφορά στην υφή του πολιτικού λόγου μεταξύ της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και του Τραμπ η ανήθικη και παράνομη αντιμετώπισή τους έχει σχεδόν κοινό περιεχόμενο.
ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών