Οι «διασκεδαστές» της συμφοράς

Αφορμή για τις παρακάτω γραμμές στάθηκαν οι αυτοαποκαλούμενες «σατυρικές εκπομπές» που ασχολήθηκαν με το Κίνημά μας, και προσπάθησαν εισέτι να το «σατιρίσουν». Εμείς σαν ένα είδος «απαντήσεως» σε όλους αυτούς,  έχουμε να πούμε πως:

 

Στα χρόνια του Μεσαίωνα υπήρχαν οι διασκεδαστές και οι γελωτοποιοί. Άνθρωποι που αποδέχονταν να παίξουν τον ρόλο του ηλίθιου, και του γελοίου, με στόχο να διασκεδάσουν οι άρχοντες και οι βασιλιάδες της εποχής. Κοντά στους άρχοντες γελούσαν με τις βλακείες και τις γελοιότητες τους και οι απλοί άνθρωποι, ξεχνώντας έτσι και τα προβλήματα που τους απασχολούσαν, και παράλληλα «ευχαριστούσαν» τους άρχοντες για...
την δωρεάν προσφορά «θεάματος». Η τύχη των διασκεδαστών και των γελωτοποιών δεν ήταν πάντα καλή. Αν ξέφευγαν από κάποια όρια, η αν οι ηλιθιότητες και οι γελοιότητες δεν «άρεσαν» στον άρχοντα η στον κόσμο, συνήθως τους έδερναν, η ακόμη χειρότερα τους αποκεφάλιζαν. Βάρβαρες εποχές και σίγουρα καταδικαστέες.
 
Οι εποχές (ευτυχώς) άλλαξαν. ΄Παρόλα αυτά όμως, ο μεσαίωνας με τις ημέρες μας έχει πολλά κοινά. Σήμερα δεν έχουμε άρχοντες και φεουδάρχες. Έχουμε όμως καναλάρχες. Συνήθως διαπλεκόμενοι με το σύστημα εξουσίας, που προσπαθούν να καθοδηγήσουν την κοινή γνώμη, τον απλό λαό. Τον «λαουτζίκο» που έλεγε και ο Πρετεντέρης (αλήθεια που χάθηκε αυτή η ψυχή;). Και ο «λαουτζίκος» έχει και σήμερα πολλά προβλήματα, και πρέπει και να «καθοδηγηθεί» και να «διασκεδάσει». Έτσι λοιπόν εμφανίστηκε ένα νέο είδος «διασκεδαστών» και γελωτοποιών, που μέσα από την μικρή οθόνη παλεύουν για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των αφεντικών τους. Βασική προϋπόθεση για να γίνει σήμερα κάποιος, τηλεοπτικός γελωτοποιός, είναι να είναι αριστερός. Νυν η πρώην δεν έχει σημασία. Αρκεί να έχει θητεία στην αριστερά. Τώρα, αν ο νυν η πρώην αριστερός εξυπηρετεί τα συμφέροντα του «μεγάλου κεφαλαίου», μικρή σημασία έχει. Η δουλικότητα, και το καραγκιοζιλίκι συνήθως πάνε παρέα. Συνήθως οι περισσότεροι των τηλεοπτικών γελωτοποιών είναι χαρακτηριστικά άσχημοι, καρικατούρες ανθρώπων θα μπορούσε να τους πει και κάποιος κακεντρεχής. Νυχτεριδόμορφοι και φιδόγλωσσοι θα συμπλήρωνε κάποιος εμπαθής. Πλάσματα που στερούνται ανθρώπινων συναισθημάτων. Ημιμαθείς, και με κακή άρθρωση του λόγου, βαυκαλίζονται ότι «προάγουν την τέχνη και την σάτιρα». Κάποιοι μάλιστα εκ των ανωτέρω γελωτοποιών, την είχαν «ψωνίσει» τόσο, που παρομοίαζαν τον εαυτό τους με τον…Αριστοφάνη (!!). Κάποιοι άλλοι, που  ντρέπονται προφανώς για την εμφάνισή τους,  εμφανίζονται φορώντας κράνος και κουκούλα. Κάποιοι άλλοι σκάνε στο γέλιο μόνοι τους, από τα «αστεία» που νομίζουν πως ξεστόμισαν. Κατά βάθος είναι δυστυχισμένοι άνθρωποι. Γνωρίζουν πως έχουν ημερομηνία λήξης. Γνωρίζουν πως το να είσαι σφογγοκωλάριος των αφεντικών δεν αρκεί. Πως η «αριστεροφροσύνη» πνέει τα λοίσθια. Πως σύντομα όλοι τους θα φοράνε κράνος και κουκούλα για να μην τους αναγνωρίζει ο «λαουτζίκος». Στο τέλος της εποχής μας, της εποχής του ολοκληρωτικού φιλελευθερισμού, και των αριστερών πειραμάτων,γνωρίζουν πως  δεν θα έχουν καμιά θέση. Ας τους αφήσουμε λοιπόν να «απολαύσουν» τις έσχατες ημέρες τους σαν τηλεοπτικό «είδος». Είναι η μεγαλύτερη «εκδίκησή» μας. Οι μέρες του Μεσαίωνα όπου  έδερναν και  αποκεφάλιζαν τους γελωτοποιούς και τους διασκεδαστές (ευτυχώς) πέρασαν. Ο «λαουτζίκος» σήμερα «τιμωρεί» πολύ διαφορετικά: Με την ψήφο του. Και αυτό είναι πολύ βαρύτερη τιμωρία για όλους αυτούς…

Τ.Ο ΤΡΙΚΑΛΩΝ