ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Έχει καταντήσει κωμικό – αν και στην πραγματικότητα είναι επικίνδυνο και τραγικό – το να παρακολουθούμε σε κάθε εθνικό εορτασμό τα κομπλεξικά ανθρωπάρια της Αριστεράς να διαχέουν τις αρρωστημένες τους ιδέες στην κοινωνία για να νιώσουν καλύτερα με την αυτο-μισούμενη ύπαρξή τους.
 

Ως γνωστόν, όσο κι αν οι αριστεροί και οι κομμουνιστές φορούν συχνά στην Ιστορία τη μάσκα του πατριώτη και λαϊκού προστάτη, η Αριστερά δεν έχει κανένα εθνικό αντανακλαστικό γιατί απεχθάνεται τις φυλές, τα σύνορα, την εθνική επιβίωση, την ελληνική οικογένεια, την ύπαρξη εθνικής συνείδησης και άλλα. Βέβαια, η Αριστερά και όλα της τα κόμματα/συνιστώσες ανέκαθεν εκδήλωναν έναν ιδιαίτερο ζήλο στην εξάλειψη...

της εθνικής συνείδησης (μόνο) των Ελλήνων και, αντιθέτως, μια μανία στην ενίσχυση όλων των άλλων εθνικοτήτων που ίσως και να απειλούν την ακεραιότητα της Ελλάδας. Έχουμε δει και σχολιάσει ποικίλες αηδιαστικές πολιτικές ατζέντες ενίσχυσης Σκοπιανών, Τούρκων, Αλβανών κ.ά., όπως και έχουμε γελάσει με την αφοσίωσή τους σε διάφορες εθνικότητες και σημαίες όπως της Κούβας, της Σρι Λάνκα, της Μπουρκίνα Φάσο και άλλων πολύ σχετικών με τον ελληνισμό εθνών. Αυτό το γεγονός από μόνο του τους καθιστά σε πρώτο επίπεδο εθνικά επικίνδυνους, σε δεύτερο επίπεδο ιδεολογικά ασυνεπείς και σε τρίτο επίπεδο κοινωνικά υποκριτές.

Συνεπώς έναν Αριστερό δεν θα έπρεπε να τον κόπτει τόσο πολύ το τι εθνικότητας θα είναι ο μαθητής που θα παρελάσει, μιας και η παρέλαση είναι άλλο ένα «εθνικιστικό στρατιωτικό κατάλοιπο» για αυτόν, όπως διακηρύσσει επίσημα. Και ειδικά η παρέλαση που γίνεται για τον Αγώνα του ’21, έναν αγώνα με καθαρά εθνικιστικό, φυλετικό, χαρακτήρα, έναν Αγώνα με πρωταγωνιστές απλούς Έλληνες χωρικούς και ιερείς και όχι μόνο στρατηγούς,  που μπορεί κάποιοι από αυτούς να ήταν φτωχοί αλλά όλοι πάντα έφεραν βαρύ οπλισμό και τον χρησιμοποιούσαν με τεράστιο πόθο και αγάπη για Πατρίδα αποκεφαλίζοντας και σφάζοντας Τούρκους και Τουρκαλβανούς, έναν Αγώνα με γυναίκες που σκότωναν εθνικούς εχθρούς με τουφέκια ή πηδούσαν από γκρεμούς προκειμένου να μην αλλοιώσουν την εθνική τους ταυτότητα. Τι σχέση μπορεί να έχει ο ανιστόρητος, ανίδεος, αντεθνικός μπολσεβικισμός με αυτόν τον Αγώνα; Δεν αφορά κανέναν ενσυνείδητο Αριστερό αυτός ο αγώνας και μερικοί δεν διστάζουν να το διατυμπανίσουν μάλιστα, ευθαρσώς – αλλά με ειλικρίνεια, τουλάχιστον. Οι Αριστεροί δεν είναι που βαφτίζουν εθνικισμό την εθνική άμυνα απέναντι στις βλέψεις της Τουρκίας, και διαδηλώνουν παρέα με ταξικούς συντρόφους τους Τούρκους κατά καιρούς; Οι αντιφά δεν κάνουν τις αντισυγκεντρώσεις σε εκδηλώσεις που τιμούν τους Νεκρούς Ήρωες από βόλι Τούρκου, βαφτίζοντάς τις φασιστικές φιέστες; Προς τι λοιπόν όλη αυτή η προώθηση μαρξιστικού δηλητηρίου με αφορμή την παρέλαση; Γιατί κάποιοι πικραμένοι μαρξιστές βρίσκουν αφορμή να γιορτάσουν τις ιδεοληψίες τους με αφορμή την παρέλαση Αφγανής μαθήτριας (και άλλων αλλοδαπών στο παρελθόν); Είναι ή δεν είναι υπέρ της κατάργησης των παρελάσεων τελικά;  

Έπειτα, τι ενδιαφέρει έναν σωστό Αριστερό ποιός θα φέρει τη Σημαία; Πώς γίνεται από τη μία η Αριστερά να αποφυλακίζει, υπερασπίζεται, νομιμοποιεί τους διαταραγμένους που καίνε τη Σημαία της χώρας τους κι από την άλλη να δηλώνει υπερήφανη – μέσω των εκπροσώπων της στο μεταλλαγμένο σύστημα «παιδείας» – για το ότι ένας αλλοδαπός μαθητής σήκωσε τη Σημαία; Τελικά, τι συμβολική αξία έχει το ότι μια νεαρή με μαντήλα σηκώνει τη Σημαία, μιας που γι’ αυτούς είναι ένα απλό πανί;

Το σίγουρο είναι πως δεν θα μας απαντήσει κάποιος σε αυτά τα καίρια ερωτήματα καθώς αυτή τη στιγμή τα συντρόφια της Αριστεράς είναι απασχολημένα και συγκινημένα με τους «εθνικούς αγώνες» των Σύριων που πολεμούν τον Άσαντ, τον καταπιεζόμενο λαό της Τουρκίας, τα εδαφικά δικαιώματα των Αλβανών και άλλα. Περαστικά τους λοιπόν – εμείς, με κίνητρο την επιβίωση της Ελλάδας και όχι τα λεφτά του Σόρος όπως αυτοί, θα συνεχίσουμε να χρησιμοποιούμε όλα  τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτουμε για να τους ξεμπροστιάζουμε.

Πηγή: antipethesi.gr