Η Χρυσή Αυγή στις Κάννες: Βράβευσαν προπαγανδιστική ταινία Tούρκου σκηνοθέτη που στοχοποιεί τον Λαϊκό Σύνδεσμο!

Το ότι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ «πουλάει» είναι κάτι το οποίο παραδέχονται και οι πλέον φανατικοί εχθροί της. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, ώστε να γίνεται αναφορά (άμεση ή έμμεση) σ’ αυτήν ακόμα και σε κινηματογραφικές ταινίες.

Μετά την πρόσφατη αναφορά στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στην τελευταία εκδοχή των ταινιών περιπέτειας Τζέισον Μπορν (οι σκηνές με τον Μαίανδρο, το Κομματικό Λάβαρο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, είναι χαρακτηριστικές), τώρα έχουμε ένα νέο κρούσμα. Αυτή την φορά, βεβαίως, τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει ο σκηνοθέτης είναι σαφώς ξεκάθαρα αρνητικά. Για να μπούμε, όμως, «στο ψητό» και ας δούμε τι έγραψε σχετικά μ’ αυτήν την ταινία ο γνωστός κριτικός κινηματογράφου Δημήτρης Δανίκας στην ιστοσελίδα του «Πρώτου Θέματος»:

“Απίστευτο κι όμως εντελώς αληθινό. Ο περίπου «σωσίας» του Ηλία Κασιδιάρη καθώς και η «Χρυσή Αυγή», οι πρωταγωνιστές...
της σημερινής, πρωινής προβολής μιας δραματικής ιστορίας με τίτλο «Aus Dem Nichts» του Φατίχ Ακίν!

Με αποτέλεσμα την τελευταία στιγμή να ανάψει μικρή σπίθα, απρόβλεπτης έκπληξης. Λίγο πριν πέσουν τα ρολά των προβολών για τις ταινίες που θα διεκδικήσουν τον Χρυσό Φοίνικα! Πράγμα που σημαίνει ότι τίποτα δεν αποκλείεται. Γιατί αυτή η ιστορία του Τουρκογερμανού Φατίχ Ακίν μπορεί να καταφέρει να «κλέψει» κάποιο βραβείο!

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Ο Γιάννης Οικονομίδης, πασίγνωστος σκηνοθέτης κινηματογράφου αλλά και του θεάτρου («Στέλλα κοιμήσου») υποδύεται, ας πούμε, τον Ηλία Κασιδιάρη. Που καταφθάνει στο Αμβούργο, προσέρχεται ως μάρτυρας υπεράσπισης νεανικού ζεύγους Γερμανών νεοναζί και  δηλώνει περίπου «τα παιδιά αποκλείεται να έβαλαν την βόμβα γιατί εκείνο το διάστημα είχαν καταλύσει στο ξενοδοχείο μου. Ορίστε και το βιβλίο επισκεπτών»!

Το δικαστήριο, βασιζόμενο σε αυτή τη μαρτυρία του Έλληνα Χρυσαυγίτη, αναγκάζεται να απαλλάξει τους δύο νεοναζί τρομοκράτες, λόγω έλλειψης επαρκών αποδεικτικών στοιχείων! Το τραγικό γεγονός αρχίζει όταν αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός τινάζει στον αέρα τα γραφεία ενός Γερμανού πολίτη, τουρκικής καταγωγής. Με αποτέλεσμα αυτός και ο εξάχρονος γιος του να γίνουν κομμάτια!

Η μητέρα, εντελώς ξανθιά Γερμανίδα, τρελαίνεται από την αφόρητη οδύνη. Η ιστορία καταλήγει στο δικαστήριο και την απαλλαγή των δύο νεοναζί. Έτσι, εκείνη αποφασίζει να εκδικηθεί. Καταφθάνει στην Αττική, κάπου στον Σχοινιά, εντοπίζει το τροχόσπιτο των δύο δολοφόνων. Παρακολουθεί τον... Κασιδιάρη (Γιάννη Οικονομίδη) και στο δωμάτιο του ξενοδοχείου ετοιμάζει και αυτή αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό. Η συνέχεια και το φινάλε μπορεί να «τσακίσουν» τα νεύρα του θεατή! […]
Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της ιστορίας είναι η σχέση της με τη σημερινή πραγματικότητα. Από τις ελάχιστες ταινίες του επίσημου, διαγωνιστικού, προγράμματος που αναφέρονται στο σήμερα, στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και στα μεγάλα, καυτά, προβλήματα. Οι περισσότερες ταινίες που είδα είναι ερμητικά κλειστές «κατασκευές». Μερικές πολύ καλές. Όμως «κατασκευές»!

Ο Φατίχ Ακίν αντιστρέφει τους όρους της τρομοκρατίας. Και πολύ σωστά ενοχοποιεί την άνοδο του νεοναζισμού στη Γερμανία. Και μάλιστα τη συνδέει, υπογείως, με τη «Χρυσή Αυγή» της Ελλάδας! Για να δούμε. Μπας και την τελευταία στιγμή η «Χρυσή Αυγή» κερδίσει κάποιο μεγάλο βραβείο!”

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Α) Είναι φανερό ότι η ταινία αυτή («Από το τίποτα» η ελληνική μετάφρασή του) αποτελεί προϊόν αχαλίνωτης φαντασίας ενός τούρκου, ο οποίος βρήκε τρόπο να εκφράσει τα ανθελληνικά του αισθήματα ακολουθώντας την πεπατημένη: καταγγελία της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και του Εθνικισμού γενικότερα. Οι «κακοί» είναι πάντοτε οι γηγενείς κάτοικοι, είτε αυτοί είναι Έλληνες είτε Γερμανοί, με τους «καλούς» να βρίσκονται (επίσης πάντοτε) στους τούρκους. Πολύ πρωτότυπο… Ο «τουρκογερμανός» σκηνοθέτης Ακίν σκέπτεται και φέρεται σύμφωνα με αυτό που το οποίο εθνοτικά είναι, δηλαδή ως τούρκος.

Β) Ο πρωταγωνιστής «κακός Έλληνας» της ταινίας Γιάννης Οικονομίδης είναι αυτός που, ως σκηνοθέτης, έχει γυρίσει τα κουλτουριάρικα… αριστουργήματα «ψυχή στο στόμα» και «το μικρό ψάρι», όπου οι απίστευτες βωμολοχίες, που ακούγονται σ’ αυτές στο μεγαλύτερο μέρος της διάρκειάς τους, θα έκαναν ακόμα και θαμώνες της τρούμπας να κοκκινίσουν από την ντροπή τους.

Γ) Το «στόρυ» της ταινίας την παραπέμπει άμεσα στο βραβείο του «χρυσού βατόμουρου» και εννοιολογικά παραπέμπει όντως στον τίτλο της, αφού «από το τίποτα» ο σκηνοθέτης θέλει να βγάλει από την μύγα ξύγκι. Την ώρα που η ισλαμική τρομοκρατία σαρώνει σ’ όλη την Ευρώπη (και στην Γερμανία), ο τούρκος σκηνοθέτης επαναλαμβάνει μια από τα ίδια, με βεβαιωμένη κατάληξη (εκτός από την παραπληροφόρηση) και το χασμουρητό…

Δ) Αλλά και το τελείωμα του Δανίκα δεν πάει πίσω. Ο φοβερός και τρομερός αυτός τύπος (ο οποίος αξίζει να σημειωθεί ότι υπήρξε στο παρελθόν σύζυγος της Μαρίας Δαμανάκη, με ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό…), που είχε «θάψει» πριν από δέκα χρόνια με απύθμενο μίσος την ταινία «300» του Σνάιντερ, ως εθνικιστική και πολεμοχαρή, και κατήγγειλε την πρόσφατη ταινία διαστημικού τρόμου «Life» ότι τάσσεται κατά της… λαθρομετανάστευσης(!), δίνει και… πολιτικό μήνυμα στο τέλος της (ο Θεός να την κάνει) κριτικής του.

Τον διαβεβαιώνουμε, πάντως, πως η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ έχει κερδίσει πολλά μεγάλα βραβεία: Αυτά της συνέπειας απέναντι στις ιδέες της, της αντοχής στην ανέντιμη και παράνομη πολεμική εναντίον της, της ψυχραιμίας απέναντι στην προελαύνουσα βλακεία εχθρών και «φίλων» και φυσικά της Εκτίμησης, του Σεβασμού και της Αγάπης εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων που βλέπουν στο πρόσωπό της ένα Γνήσιο Εθνικό και Λαϊκό Κίνημα ασυμβίβαστων ανθρώπων.

Το μόνο που αναρωτιόμαστε είναι το πώς θα είναι η επόμενη κινηματογραφική αναφορά στο ιδεολογικό, πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο που λέγεται ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Μιας, όμως, και η φαντασία κάποιων καλπάζει και οργιάζει δεν είναι και τόσο δύσκολο να αντιληφθούμε από τώρα τι θα συμβεί…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ