Πύρινος λόγος του Εθνικού Ιεράρχη Αμβρόσιου σε μνημόσυνο πεσόντων υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών

Το ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών στην μάχη της μονής του Αγίου Νικολάου Βλασίας Καλαβρύτων, ετέλεσε ο Εθνικός Ιεράρχης Αμβρόσιος, ο οποίος μετά την τελετή εξεφώνησε πύρινο λόγο, λέγοντας τα πράγματα με τ’ όνομά τους για τον συμμοριτοπόλεμο, την θυσία των αγνών Ελλήνων πατριωτών, για να μείνει η Ελλάδα μας ελεύθερη και την επανάκαμψη των πολιτικών απογόνων των εαμοβουλγάρων, με την συγκυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου, για να πετύχουν με τα ψέματα ότι δεν πέτυχαν τότε με τα όπλα. Ιδού ο καθάριος εθνικός λόγος του θαρραλέου Εθνικού Ιεράρχου:

«Οι πολίτες διστάζουν πια, ή και φοβούνται ίσως, να μιλούν για τα θέματα του παρελθόντος! Η λέξη «Συμμοριτοπόλεμος» δεν ακούγεται πια! Οι καιροσκόποι αλλάζουν τις ιδέες τους σαν τα πουκάμισα! Οι χθες πράσινοι ή γαλάζιοι σήμερα έγιναν...

ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, για να μη χάσουν την «κουτάλα» της εξουσίας! Αντιθέτως μέ όλους αυτούς η Μητέρα Εκκλησία δεν λησμονεί! Με ευγνωμοσύνη ενθυμείται τη θυσία σας «υπέρ της Πίστεως και της Πατρίδος»!

Ήλθαμε, λοιπόν, για μια ακόμη φορά εδώ στο ύψωμα της Μονής Αγίου Νικολάου, για να προσευχηθούμε για τις ψυχές σας! Μόνον εμείς, οι της μητρός Εκκλησίας, και ένα πλήθος από ευλαβείς πιστούς. Ουδείς άλλος. Ούτε ακόμη και κάποιος στρατιωτικός, ως εκπρόσωπος του Στρατού. Όλοι λησμόνησαν. Εμείς τιμάμε τη θυσία και ευγνωμονούμε!

Αναφερόμενος στη σκληρή μάχη, είπε ότι συνέβαλε στο να μείνει η πατρίδα ελεύθερη, μια μάχη Ελλήνων εναντίον Ελλήνων! Ήταν η εποχή του Συμμοριτοπόλεμου ή αλλιώς του Ανταρτοπόλεμου! Οι ξενοκίνητοι αριστεροί της εποχής, οι αντάρτες ή συμμορίτες, όπως τότε τους ονόμαζαν, είχαν εξεγερθή εναντίον της Μητρός των, εναντίον της Πατρίδος των, εναντίον της Ελλάδος! Ήταν η εποχή εκείνη μιά κατάρα για την Πατρίδα μας! Σήμερα δεν γίνεται λόγος για τον «Συμμοριτοπόλεμο»!

Εξωραΐζοντας τα πράγματα, σήμερα μιλάμε για «Εμφύλιο Πόλεμο», δηλ. εφαρμόζουμε τήν συνταγή νά λέμε το «ξύδι», «γλυκάδι»! Έτσι, λοιπόν, αντιλαμβανόμεθα καί τόν όρο «ΣΥΡΙΖΑ, ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ»! Τότε, πολεμώντας με τα όπλα, απέτυχαν! Σήμερα, με τα προεκλογικά ψέμματα του κ. Τσίπρα, «θα σκίσουμε όλα τα Μνημόνια» τα κατάφεραν! Κατέκτησαν την Εξουσία! Αποτέλεσμα: Οι κατακτήσαντες την Εξουσία, οι έχοντες τα Αξιώματα, τα «περνούν μπέϊκα»! Ο Λαός ψάχνει στα σκουπίδια για να βρεί κάτι φαγώσιμο! Το «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ», λοιπόν, ισοδυναμεί μέ τό «ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟΣΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ». Ο Λαός υποφέρει! Αυτά, για να μη ξεχνάμε!
Για την ιστορία, λοιπόν, σας παραθέτουμε κάποια στοιχεία από τήν Μάχη της Βλασίας, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και για να μαθαίνουν οι νεώτεροι. Σαν χθές, στις 23 Ιουλίου 1948, στο Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, στην περιοχή της Βλασίας Καλαβρύτων, το 617 Τάμα Πεζικού συγκρούστηκε με τους Συμμορίτες, που είχαν ξεκινήσει από την Τρίπολη με σκοπό να καταλάβουν την Πάτρα. Ο λόγος για ένα πλήθος περίπου 1700 φανατισμένων ανταρτών, με επικεφαλής τους «καπετάνιους» Δημήτρη Γιαννακούρα, τον «Καπετάν Πέρδικα» και Γεώργιο Κονταλώνη.

Οι εθνικές δυνάμεις προσπάθησαν να σταματήσουν την προέλαση των συμμοριτών στη δίοδο της Βλασίας. Κινητοποιήθηκε το 617 Τάγμα Πεζικού, με Διοικητή τον ήρωα Αντισυνταγματάρχη Σταύρο Δρακουλαράκο. Ο 3ος Λόχος του Τάγματος, αποτελούμενος από 137 άνδρες με επικεφαλής το Λοχαγό Γ. Δαμιανό, ανέβηκε στο Μοναστήρι για να έχει πανοραμική όψη και στόχευση. Εκεί βρισκόταν και ο Διοικητής του Τάγματος. Ο Λόχος Διοικήσεως, αποτελούμενος από τριάντα άνδρες με Διοικητή τον Λοχαγό Πηλατάκη, είχε πάρει θέσεις χαμηλά, κάτω από την Μονή, στα αλώνια. Ο 2οςΛόχος ήταν προς την κατεύθυνση του χωριού Μάνεσι Καλαβρύτων.

Το βράδυ της 23ης Ιουλίου του έτους 1948 δόθηκε η περιώνυμος Μάχη της Βλασίας. Ήδη ο 3ος Λόχος του Εθνικού μας Στρατού είχε εγκατασταθεί στην ιστορική Μονή του Αγίου Νικολάου Βλασίας. Η 23η Ιουλίου 1948 ήταν μια ασέληνη και γι αυτό κατασκότεινη νύχτα. Ένα τμήμα εξ εκείνων που επιβουλεύονταν την ακεραιότητα της Πατρίδας των, αποτελούμενο από περίπου 600 αντάρτες ή συμμορίτες, μέσα στην ασέληνη νύκτα, εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι, είχαν κατορθώσει να πλησιάσουν τη Μονή σε απόσταση αναπνοής, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Είχαν ήδη περικυκλώσει την Μονή και είχαν εγκλωβίσει εκεί τον Εθνικό μας Στρατό. Οι πρώτοι ήδη είχαν φθάσει σχεδόν έξω από τον μαντρότοιχο της Μονής. Οι Στρατιώτες μας κοιμόντουσαν αμέριμνοι! Ακόμη και οι φρουροί ασφαλείας δεν είχαν αντιληφθεί το πλησίασμα των συμμοριτών.

Στα βαθειά μεσάνυκτα, λοιπόν, ο Άγιος Νικόλαος, ο Προστάτης της Ιεράς Μονής, εμφανισθείς στον Αντισυνταγματάρχη Σταύρο Δρακουλαράκο, Διοικητή του 617 Τάγματος Πεζικού, ο οποίος κοιμόταν αμέριμνος, και προσποιούμενος τον Στρατηγό Παπαδόγγονα, προφανώς για να είναι πειστικός στο Διοικητή, τον σπρώχνει, τον ξυπνάει και του λέγει:

«Σταύρο, ξύπνα. Μην κοιμάσαι. Σήκω επάνω αμέσως. Ξύπνα τους άνδρες σου και όλη τη δύναμη. Δώσε γενικό σύνθημα συναγερμού. Οι αντάρτες σας έχουν περικυκλώσει».

Ήταν, όπως είπαμε ο Άγιος Νικόλαος, Αυτός που ξυπνούσε το Διοικητή. Σε λίγο καταφθάνει ανήσυχος και ο Διοικητής του Λόχου Διοικήσεως ο Λοχαγός Πιλατάκης και λέγει στον ανήσυχο πια Δρακουλαράκο:

«Κύριε Διοικητά, κάτι πρέπει να συμβαίνει. Είδα στον ύπνο μου, ότι έπιασε φωτιά το Μοναστήρι και ότι γύρω – γύρω καίγεται. Ετρόμαξα και γι’ αυτό ήλθα εδώ».
Βεβαίως ολόγυρα στο Μοναστήρι πουθενά δεν υπήρχε φωτιά!

Ο Διοικητής τότε κατανόησε πολύ καλά το θεϊκό μήνυμα και σήμανε αμέσως συναγερμό. Όλοι έτρεξαν και έλαβαν τις προκαθορισμένες θέσεις τους. Και τότε, στα αμέσως επόμενα λίγα λεπτά της ώρας εκδηλώθηκε η επίθεση των ανταρτών. Ήταν η ώρα 3:50′ τα ξημερώματα, όταν άρχιζε η Μάχη της Βλασίας και ήταν μια μάχη στήθος με στήθος, μια μάχη εξ επαφής, μια μάχη σκληρή! Διήρκεσε δέκα ολόκληρες ώρες με μικρές εικοσάλεπτες μόνον διακοπές. Τότε στη Μάχη της Βλασίας περίφημος για την λεβεντιά του και την αυτοθυσία του αναδείχθηκε ο Στρατιώτης μας Καρατάσος. Είχε δεχθεί τρεις σφαίρες, είχε υποστεί ισάριθμα τραύματα. Τα τραύματά του αιμορραγούσαν, εκείνος όμως όρθιος στη θέση του, κρατώντας ένα μυδράλιο, πολεμούσε επί τέσσερες ώρες χωρίς διακοπή.

Έτσι λοιπόν δόθηκε η μάχη της Βλασίας. Μια μάχη μέσα στη νύκτα, στήθος με στήθος. Μια Μάχη, η οποία άφησε πίσω της 11 νεκρούς και 37 τραυματίες. Το δάπεδο του Ναού του Αγίου Νικολάου είχε πλημμυρίσει από το αίμα των τραυματισμένων.

Ο κατάλογος των πεσόντων:

• Ανθυπολοχαγός Καμβύσης Νικόλαος.
  · Ανθυπολοχαγός Μαμαλής Χαράλαμπος.
  · Επιλοχίας Λιάκης Κωνσταντίνος.
  · Στρατιώτης Λιούλιας Βασίλειος.
  · Στρατιώτης Παναγόπουλος Ευστάθιος.
  · Στρατιώτης Πλιάκας Χρήστος.
  · Στρατιώτης Σταματίου Φώτιος.
  · Στρατιώτης Καλογερόπουλος Διονύσιος.
  · Στρατιώτης Δαμίτσας Θωμάς.
  · Στρατιώτης Τσούτσουρας Ηλίας.
  · Στρατιώτης Μουτσούνας Ιωάννης.