Λεφτά υπάρχουν, αλλά σε λάθος μέρη...

Ενας από τους θρύλους που κυκλοφορούν εσχάτως είναι το Ταμείο Τύπου. Σύμφωνα με τα θρυλούμενα, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να βάλει χέρι στα λεφτά των φορολογουμένων για να ενισχύσει επιχειρήσεις των ΜΜΕ που χειμάζονται από την κρίση. Ως παράδειγμα φέρνουν τα μέτρα που έλαβε ο Νικολά Σαρκοζί στην Γαλλία, ο οποίος επιδότησε την αγορά των εφημερίδων από νέους.


Δεν γνωρίζουμε αν είναι οι εκδότες που κυκλοφορούν τα σενάρια αυτά ή κάποιοι υπουργοί. Αν τα κυκλοφορούν οι πρώτοι μάλλον δεν κατανοούν την κρίση για την οποία ομιλούν και γράφουν. Υπάρχει μια κολοσιαία.....

διαφορά με την προσφιλή Γαλλία: τα ταμεία του Σαρκοζί μπορούν να δημιουργήσουν ελλείμματα, ενώ τα ελληνικά κρέμονται από τα δάνεια της τρόικας. Αν πάλι τα εν λόγω σενάρια διακινούνται από τους πολιτικούς τα πράγματα είναι χειρότερα· μάλλον δεν κατανοούν τη συσσωρευμένη οργή των πολιτών που χρειάζεται μια θρυαλλίδα να ξεσπάσει. Οταν κάθε μήνα κλείνουν αβοήθητες εκατοντάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, με ποια λογική κάποια κυβέρνηση θα στηρίξει ένα συγκεκριμένο κλάδο; Πώς θα εξηγήσουν ότι πρέπει να στηριχτεί ο «Χρόνος» της Ανω Αγουλινίτσας και όχι ο συνεταιρισμός της συγκεκριμένης περιοχής ή η βιοτεχνία που κατασκευάζει παραδοσιακά προϊόντα;


Στο κάτω-κάτω της γραφής, στην κατάσταση που έχουμε περιέλθει σήμερα η βασική δουλειά των υπουργών είναι να περικόπτουν δαπάνες και όχι να σκέφτονται τρόπους αύξησής τους. Το δεύτερο είναι εύκολο και το έκαναν όλοι οι προκάτοχοί τους. Οι νυν από το πρώτο θα κριθούν. Υπάρχει κόσμος εκεί έξω που καρτερικά υπομένει τον περιορισμό των εισοδημάτων του, ελπίζοντας πως αυτός ο τόπος κάποια στιγμή θα στρώσει και τα πράγματα θα γίνονται από τούδε και στο εξής νοικοκυρεμένα. Υπάρχει όμως μια δαπάνη που δύσκολα μπορεί να αποφευχθεί επί μακρόν. Είναι η ενίσχυση των ασθενεστέρων και των χαμηλοσυνταξιούχων. 


Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, ο πρωθυπουργός ζήτησε από τον υπουργό Οικονομικών να βρει πόρους ώστε να δίδεται ένα μικρό πακέτο κάθε Οκτώβριο και Νοέμβριο. Εξαιρετική ιδέα και να βοηθήσουμε υπενθυμίζοντας έναν παλιότερο υπολογισμό που έκανε ο κ. Στέφανος Μάνος: «Το 2009 τα κόμματα εισέπραξαν 68,2 εκατ. ευρώ, που αντιστοιχούν σε 10,10 ευρώ ανά ψήφο... στη Γερμανία το κράτος επιχορηγεί τα πολιτικά κόμματα που πέρασαν το 0,5% με 0,70 ευρώ ανά ψήφο... Αν εφαρμόζαμε το γερμανικό σύστημα, η δαπάνη των 68,2 εκατ. ευρώ για τη χρηματοδότηση των κομμάτων θα περιοριζόταν σε 4,7 εκατομμύρια, μια ετήσια οικονομία 63,5 εκατ. ευρώ» («Καθημερινή» 12.9.2010).


Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν για όλα τα κόμματα, αφενός να συμπαρασταθούν εμπράκτως σε όσους πραγματικά βρίσκονται σε ανέχεια και αφετέρου να φτιάξουν λίγο την εικόνα τους. Να αποφασίσουν από κοινού ότι θα περιορίσουν τα έξοδά τους και να μεταφέρουν τα συγκεκριμένα κονδύλια σε έναν λογαριασμό κοινωνικής αλληλεγγύης. Να συμφωνήσουμε ότι τα 63,5 εκατ. είναι πολύ λίγα για να βοηθηθούν οι χαμηλοσυνταξιούχοι. Αλλά υπάρχουν χιλιάδες οργανισμοί του Δημοσίου που απορροφούν χρήματα των φορολογουμένων που θα μπορούσαν να ενισχύσουν σημαντικά την κοινωνική πολιτική. Λεφτά υπάρχουν, όπως δήλωνε παλιότερα ο πρωθυπουργός. Απλώς πάνε σε λάθος τρύπες...

 Π. Μανδραβέλης – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Πηγή:  http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_19/10/2010_1293002

http://hassapis-peter.blogspot.com/2010/10/blog-post_7700.html