Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΜΙΑΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ, ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΔΕΝ ΑΣΚΕΙ.

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Ξίφη πλέον έχουν συρθεί στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, κατόπιν του εκλογικού φιάσκου το οποίο προκλήθηκε λόγω τεχνικής αδυναμίας της εταιρείας που ανέλαβε να υποστηρίξει ηλεκτρονικά τη διαδικασία των εσωκομματικών εκλογών, ν’ ανταποκριθεί στο έργο της. Αυτό είχε σαν αφορμή ο καθένας, εκ των τεσσάρων υποψηφίων, να επιδοθεί σ’ ένα μπαράζ κατηγοριών και αρνητικών χαρακτηρισμών κατά των υπολοίπων, ενώ ισχυρά στελέχη του κόμματος βρήκαν την αφορμή να εκδηλώσουν την αντίδραση και τη δυσαρέσκειά τους τασσόμενοι πλέον καθαρά σε ομάδες και κλίκες. Όλα αυτά καταδεικνύουν σε μεγάλο βαθμό τη.....

γενικευμένη εσωτερική αδυναμία και αποσάθρωση της πολιτικής παράταξης της αστικής δημοκρατίας.

Είναι πλέον και επίσημα φανερό αυτό που εδώ και πολλούς μήνες, είχε διαφανεί.

Δηλαδή, ότι η παράταξη αυτή, τύποις έφερε τον τίτλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, διότι μόνο αντιπολίτευση δεν έκαναν. Εμπρός στα κολοσσιαία οικονομικά προβλήματα, στη νέα οικονομική συμφωνία με τους δανειστές και στα νέα επαχθή εξοντωτικά μέτρα, εμπρός στη ανεξέλεγκτη και θανάσιμα επικίνδυνη πλέον λαθρομετανάστευση και στη μεταναστευτική πολιτική που εφάρμοζε η κυβέρνηση, εμπρός στην παράλυση της Παιδείας, της Υγείας και στην εξαθλίωση της Ελληνικής κοινωνίας δεν όρθωναν ισχυρό πολιτικό λόγο, δεν διατύπωναν καταιγιστική επιχειρηματολογία, δεν στέκονταν ως κυματοθραύστης εμπρός στις δοσίλογες ιδεοληψίες της κυβέρνησης και στη μονήρη αυτοχειρία των στελεχών της, όσον αφορά το μέλλον αυτού του Τόπου.

Τι έκαναν τους τελευταίους μήνες;

Απλούστατα, ενώ ο Τόπος καθημερινά βούλιαζε όλο και περισσότερο στο βούρκο μιας οικονομικής, ηθικής, κοινωνικής και πολιτισμικής παρακμής , οι άνθρωποι επιδίδονταν σε εσωτερικό προεκλογικό αγώνα. Με σημαία τη φιλαρχία και την υπεροψία τους, ανάλωναν όλη την πολιτική τους δράση σε επισκέψεις και ομιλίες σε Τοπικές και επαρχίες προς αποκόμιση πολιτικής υπεραξίας.

Το ότι καθημερινά διέρχονταν από τα διάτρητα σύνορα της Χώρας χιλιάδες λαθρομετανάστες που στοιβάζονταν εν συνεχεία στο Αθηναϊκό κέντρο, το ότι οι ευρωπαίοι δανειστές πίεζαν ασφυκτικά για επιπλέον απομύζηση του πληθυσμού, γι αυτούς και τους παρατρεχάμενούς τους, ήταν παντελώς αδιάφορο, αφού το ζητούμενο ήταν το χτίσιμο του προφίλ του εκάστοτε υποψηφίου.

Και επειδή παντού και πάντα «Έστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ ́ορα», ένα απλό τεχνικό πρόβλημα μια διαδικαστική αντιξοότητα, ήταν αρκετά για να δείξουν την αποσάθρωση και το εσωτερικό χάσμα που κυριαρχεί στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Και απ ότι προείπαμε εδώ δεν εμπλέκονται μόνο οι τέσσερεις υποψήφιοι, αλλά η Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή, η Κοινοβουλευτική Ομάδα και πολλά άλλα πρωτοκλασάτα στελέχη.

Αναρωτιόμαστε λοιπόν πώς είναι δυνατόν μια πολιτική παράταξη της οποίας η εσωτερική ενότητα και ειρήνη κρέμονται από μια τρίχα και η οποία κινδυνεύει να διαλυθεί υπό την κυριαρχία της διχόνοιας και του εσωτερικού διχασμού, θα μπορέσει να ασκήσει δυναμική και ουσιαστική αντιπολίτευση απέναντι σε μια κυβέρνηση υποκριτών και δοσιλόγων και πώς είναι δυνατόν στο μέλλον να κυβερνήσει την Ελλάδα, αδυνατώντας όχι βέβαια να τη διασώσει, αλλά ούτε απλά να καθορίσει μια ενιαία πολιτική ανάπτυξης και προόδου;  

Συμπερασματικά λοιπόν καταλήγουμε ότι μετά την παταγώδη αποτυχία της αστικής δημοκρατίας και την εθνικά επικίνδυνη και καταστροφική διακυβέρνηση μιας υποκριτικής εξουσίας  που ουσιαστικά δεν έχει ταυτότητα, απλά τοποθετεί επιγραφές άσχετες με το περιεχόμενο, ένας μόνο δρόμος σωτηρίας και ανάκαμψης ανοίγεται για το μέλλον του Τόπου και του λαού. Μόνο η οδός που οδηγεί στον Κοινωνικό Εθνικισμό, αποτελεί την επιτακτική διέξοδο για την ελευθερία της Πατρίδας και την οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική αναγέννηση του Ελληνισμού