Είναι γνωστή η θρασύτητα η οποία διέπει τους πάσης φύσεως αριστερούς, οι οποίοι περνώντας πάνω στην ένταση της δύναμης της μεταπολιτευτικής συμπεριφοράς προκαλούν τόσο με τις δηλώσεις τους όσο πολλές φορές και με τα έργα τους. Το «Δίκτυο για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα» (ή Δίκτυο για την κοινωνική και πολιτική μπαχαλοποίηση, καλύτερα) αποτελεί ένα χρόνιο ακροαριστερό παρακμιακό μόρφωμα, το οποίο κινείται στις παρυφές του ΣΥΡΙΖΑ. Αποθρασυσμένο πλήρως από την ανάληψη της εξουσίας από μια αριστερή (αλλά εξίσου φιλομνημονιακή με τις προηγούμενες) κυβέρνηση επιχειρεί μια σαφή «ηρωοποίηση» τόσο του Δεκεμβρίου του 2008 όσο και των τρομοκρατών που «εμπνεύστηκαν» απ' αυτό.
Για του λόγου το αληθές να τι δήλωσε στην «Αυγή» ο....
γνωστός αντεθνικιστής και λυσσαλέος εχθρός της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, Νίκος Γιαννόπουλος, ως εκπρόσωπος του μορφώματος αυτού:
«Η άποψη μου είναι ότι η εξέγερση του Δεκέμβρη δεν εξατμίστηκε. Φυσικά, όπως κάθε εξέγερση που δεν μετασχηματίζεται σε σύντομο χρόνο σε συνολική κοινωνικοπολιτική αλλαγή έχει τα χαρακτηριστικά του ημιτελούς εγχειρήματος. Ωστόσο ο Δεκέμβρης άφησε σοβαρά πολιτικά και κοινωνικά ίχνη, τα οποία διατηρούνται ακόμα και σήμερα. Θα αναφέρω τα πιο σημαντικά:
1) στην εξέγερση του Δεκέμβρη υπήρξε η ευτυχέστερη συνάντηση Αναρχίας και Αριστεράς. Η πρώτη τού προσέδωσε την αναγκαία μαχητικότητα και συγκρουσιακότητα ώστε να γίνει εξέγερση και η δεύτερη την απαραίτητη μαζικότητα και κοινωνική νομιμοποίηση ώστε να παραμείνει εξέγερση και να μην κατασταλεί σε λίγες μέρες. Ως Δίκτυο εργαστήκαμε συστηματικά για την εμβάθυνση αυτής της συνάντησης με κεντρικό σύνθημα τότε "Όταν η νεολαία δολοφονείται, η Αριστερά δεν απολογείται".
2) Στο κλίμα του Δεκέμβρη εκδηλώθηκε αμέσως μετά το μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης στη μετανάστρια συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα το οποίο ανέδειξε την εργοδοτική τρομοκρατία στους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους και αποτέλεσε το εμβρυουλκό για τον συνδικαλισμό βάσης και τα ταξικά πρωτοβάθμια σωματεία.
3) Ο Δεκέμβρης αποτέλεσε τη γενεσιουργό αιτία της δημιουργίας ενός ολόκληρου γαλαξία δομών αυτοοργάνωσης (στέκια, καταλήψεις, λαϊκές συνελεύσεις), γαλαξία ο οποίος απογειώθηκε λίγα χρόνια μετά, με το μεγάλο κίνημα των Πλατειών. Κατά μία έννοια ο Δεκέμβρης αποτέλεσε προϊόν της πολιτικής κρίσης του αστικού δικομματικού συστήματος αλλά και πρόταση για την υπέρβαση του και όχι τη διαχείρισή του.
4) Για να είμαστε δίκαιοι αλλά και για να δείξουμε τα όρια και τις αντινομίες της εξέγερσης, ο Δεκέμβρης γέννησε και μια νέα γενιά αγωνιστών η οποία προσπάθησε να υπερβεί την αστική νομιμότητα και να συνθέσει το όπλο της κριτικής με την κριτική των όπλων, η οποία αποτελεί την πλειονότητα των πολιτικών κρατουμένων σήμερα στις ελληνικές φυλακές, με χαρακτηριστικότερη φιγούρα τον φίλο και σύντροφο του δολοφονημένου Αλέξη Γρηγορόπουλου Νίκο Ρωμανό. Νομίζω ότι υποχρέωσή μας σήμερα είναι να αγωνιστούμε για έναν νέο Δεκέμβρη, πιο μαζικό, πιο ταξικό και πιο κοινωνικό».
Με απλά λόγια, το όργιο καταστροφών και η πλιατσικολογία εκείνων των ημερών βαφτίζονται ως «η ευτυχέστερη συνάντηση Αναρχίας και Αριστεράς». Ο ίδιος, μάλιστα, καμαρώνει για την συμβολή του Δικτύου στην «εμβάθυνση αυτής της συνάντησης», ενώ χαρακτηρίζει ως «αγωνιστές» τον εσμό των κακομαθημένων πλουσιόπαιδων σαν τον Ρωμανό που επέλεξαν να γίνουν τρομοκράτες. Πολύ περισσότερο, δε, όταν μιλά για «μια νέα γενιά αγωνιστών η οποία προσπάθησε να υπερβεί την αστική νομιμότητα και να συνθέσει το όπλο της κριτικής με την κριτική των όπλων, η οποία αποτελεί την πλειονότητα των πολιτικών κρατουμένων σήμερα στις ελληνικές φυλακές», είναι ολοφάνερο ότι χαϊδεύει την ένοπλη βία των διαφόρων παρακρατικών ομάδων οι οποίες κρύβονται κάτω από ένα δήθεν αντιεξουσιαστικό προφίλ.
Το τελείωμα του Γιαννόπουλου και η προτροπή του «να αγωνιστούμε για έναν νέο Δεκέμβρη, πιο μαζικό, πιο ταξικό και πιο κοινωνικό» αποτελούν την «νομιμοποίηση» των πιο πρόσφατων επεισοδίων και των ανάλογων εκτροπών που είδαμε το βράδυ της Κυριακής στην Αθήνα. Οι καταστηματάρχες της περιοχής, που είδαν τα μαγαζιά τους να καίγονται για μια ακόμη φορά, όπως και οι κάτοικοι της περιοχής, που κινδύνευαν από τις «αδέσποτες» πέτρες των «νεαρών», μπορούν να απευθυνθούν στον «μεγάλο επαναστάτη» Γιαννόπουλο για τα όποια παράπονά τους. Να τους εξηγήσει, δηλαδή, γιατί πρέπει να καίγονται οι περιουσίες τους και να κινδυνεύει η ζωή τους για να δικαιωθεί η φαιδρή θεωρία του «ταξικού πολέμου». Φυσικά, ουδείς θα διανοηθεί να χαρακτηρίσει αυτούς του ύμνους για βιαιοπραγίες ως προτροπή αξιόποινων πράξεων, ούτε επίσης θα χαρακτηριστεί το «Δίκτυο» ως «εγκληματική οργάνωση», γιατί με τους γραφικούς και ακίνδυνους για το καθεστώς ουδείς ασχολείται.
Από την μεριά μας, το γεγονός ότι κάτι τέτοιοι θρασύτατοι υμνητές της ακροαριστερής βίας έχουν τόσο μένος κατά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δείχνει γιατί το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα αποτελεί μέγιστο κίνδυνο για το σύστημα και τα κάθε είδους παράγωγά του.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών