Έλληνες,
Μια λέξη, μια έννοια γεμάτη δύναμη και εύρος. Μια λέξη γεμάτη θρύλο και θαύματα, ηρωισμό και θυσία. Αλλά συνάμα και μια λέξη γεμάτη χαλάσματα και θρήνους, αυτοκαταστροφή και ερείπια. Μια λέξη μερικές φορές αδύναμη, αλλά ευτυχώς τις περισσότερες φορές μεγαλείο. Την ώρα που εμείς οι Έλληνες αγωνιούμε να προκαλέσουμε τους ξένους και να τους πούμε ποιοι είμαστε, ποιο θαύμα μας γέννησε και ποιος ο προορισμός μας, ίσως να παραμένει αναπάντητο το ερώτημα, αν εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες γνωριζόμαστε μεταξύ μας, ξέρουμε τις δυνατότητές μας, σταθμίζουμε τις δυνάμεις μας και τις αξιολογούμε.
Είναι μια Βόρειος Ήπειρος. Ένα... καμίνι μέσα στο οποίο αιώνες τώρα η ελληνική ψυχή και το αθάνατο ελληνικό πνεύμα δοκιμάζονται βασανιστικά, σε μία προσπάθεια τελικού αφανισμού τους από την εθνικιστική κυβέρνηση της Αλβανίας. Είναι μια Ίμβρος και μια Τένεδος, ελληνικά νησιά που εγκαταλείφθηκαν γιατί ποτέ η ελληνική κυβέρνηση δεν διεκδίκησε τα απλά συμφωνηθέντα από τη Συμφωνία της Λωζάννης. Είναι μια δική μας Καρπασία, που οι κυβερνήσεις μας δεν διεκδίκησαν με τόλμη το δίκαιο των κατοίκων της με τη Συμφωνία της 3ης Βιέννης για τους εγκλωβισθέντες. Είναι ένα Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη που αγωνίζεται μόνο του για να κρατηθεί, προβάλλοντας το διεθνές δίκαιο για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων του.
Είναι μια Κύπρος: ένα νησί που καταξιώθηκε να ονομαστεί γη των Αγίων και των ηρώων. Πόσοι από σας, ω Έλληνες της Μητρόπολης, γνωρίζετε το βάσανο και τη θυσία, την ταπείνωση και τον ηρωισμό αυτού του μικρού μα και υπέροχου λαού; Είναι μια Κύπρος: κουρσεμένη, μοιρασμένη, ταπεινωμένη, μα και μαζί περήφανη και αγέρωχη.
Πόσοι από μας, ω Έλληνες της Κύπρου, αγγίζουμε με δέος και σεβασμό το σταυρό του μαρτυρίου της, βοηθώντας τη να ανασαίνει για να ανέβει τον ανήφορο του Γολγοθά της; Είναι καιρός, η ρητορική ή τα ωραία λόγια και οι οποιεσδήποτε σκοπιμότητες να αφήσουν τη θέση τους στα έργα. Είναι πια η ώρα της περισυλλογής και της βαθιάς περίσκεψης. Είναι η ώρα του απανταχού Ελληνισμού. Δεν έχουμε περιθώρια για άλλες συρρικνώσεις του Έθνους μας.
Πόσοι από μας, ω Έλληνες της Κύπρου, αγγίζουμε με δέος και σεβασμό το σταυρό του μαρτυρίου της, βοηθώντας τη να ανασαίνει για να ανέβει τον ανήφορο του Γολγοθά της; Είναι καιρός, η ρητορική ή τα ωραία λόγια και οι οποιεσδήποτε σκοπιμότητες να αφήσουν τη θέση τους στα έργα. Είναι πια η ώρα της περισυλλογής και της βαθιάς περίσκεψης. Είναι η ώρα του απανταχού Ελληνισμού. Δεν έχουμε περιθώρια για άλλες συρρικνώσεις του Έθνους μας.
Ενωμένοι οι Έλληνες θαυματούργησαν, μοιρασμένοι ταπεινώθηκαν.
Καλή Ανάσταση, ω Έλληνες.
ΣΟΥΛΑ ΖΑΒΟΥ
Αριστίνδην Υποψήφια Ευρωπαϊκού Κόμματος Αμμοχώστου. H ΣΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών