Η δουλεία του τόκου

Εν μέσω της οικονομικής κρίσεως γίνεται επιτακτική η ανάγκη για την αναζήτηση των αιτίων που οδήγησαν σε αυτή. Μια ανάγκη που δεν την προστάζει μόνο η οργή για αυτά και αυτούς που μας οδήγησαν εδώ, αλλά και η πρόληψη στο μέλλον παρομοίων καταστάσεων. Αυτό που σίγουρα προστάζει η λογική είναι ότι από την κρίση δεν μπορούν να μας βγάλουν τα πρόσωπα και οι καταστάσεις που μας οδήγησαν σε αυτό. Η κατανόηση της φύσης της χρηματοπιστωτικής κρίσης μας οδηγεί γοργά την σκέψη σε δύο πολύ σημαντικούς παράγοντες που συνετέλεσαν σε αυτήν. Αυτοί είναι ο τρόπος λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και φυσικά η διαφθορά. Τον τρόπο για.....

την αντιμετώπιση της διαφθοράς τον έχουμε ήδη συζητήσει πολλάκις και θα το αφήσω ως θέμα στην άκρη. Το θέμα μας σήμερα, όπως προδίδει ήδη ο τίτλος, είναι το χρηματοπιστωτικό σύστημα, η φύση του οποίου αποτελεί και λόγο έξαρσης της διαφθοράς. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα επί της ουσίας στηρίζεται σε τρεις έννοιες: τον τόκο, τον πληθωρισμό και τις αντιστοιχίες των νομισμάτων στον μεγάλο κόσμο του ανοιχτού εμπορίου. Σημερινός μας αρθρογραφικός στόχος είναι ο τόκος, η αποζημίωση δηλαδή σε χρήμα από τον οφειλέτη προς τον δανειστή βάσει του χρόνου για τον οποίο διήρκεσε το δάνειο. Στην σημερινή Ελληνική κοινωνία γίναμε ήδη μάρτυρες της εποχής όπου οι τράπεζες δίναν δάνεια σχεδόν σε όποιον πέρναγε απ’έξω από αυτές. Σήμερα γινόμαστε μάρτυρες των αποτελεσμάτων αυτής της πρακτικής, αποτελέσματα που δεν περιορίζονται μόνο στην οικονομική κρίση, αλλά και στην κρίση ηθών και αξιών που βιώνουμε. Γνώμη μου είναι, όπως λέει και ο τίτλος, πως ο τόκος επιφέρει την δουλεία, γνώμη που θα εξηγήσω παρακάτω αναλυτικά. Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »