Δεν έχει στεγνώσει η μελάνη από τα όσα γράψαμε σχετικά με τα όσα υποστήριζε ο Μάκης Βορίδης στο παρελθόν γύρω από τις διώξεις κατά των Ελλήνων Εθνικιστών και νέα στοιχεία βγαίνουν για το αμαρτωλό «εθνικιστικό» παρελθόν του Βορίδη. Αυτή τη φορά, μάλιστα, δεν πρόκειται για απόψεις του 1999 αλλά μεταγενέστερες, συγκεκριμένα του 2004. Πρόκειται για μια συνέντευξη που έδωσε ο Βορίδης τον Απρίλιο του 2004, ως αρχηγός του Ελληνικού Μετώπου, στην εφημερίδα «Ελληνικές Γραμμές», την έντυπη έκφραση του εν λόγω κόμματος.
Στην συγκεκριμένη συνέντευξη ο Βορίδης υποστηρίζει πράγματα για τα οποία είναι σίγουρο ότι ντρέπεται και νιώθει απέχθεια σήμερα. Αρχικά, απαντά σε σχετική ερώτηση για το ότι θεωρεί ως δικούς του πνευματικούς πατέρες «τους αγωνιστές του ΄21, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Ίωνα Δραγούμη, τον Παύλο Μελά, τον Ιωάννη Μεταξά και πολλούς άλλους», ενώ αμέσως μετά ολοκληρώνει την σχετική απάντηση λέγοντας «Δόξα τω Θεώ εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές...
έχουμε μακράν πιο καλά και άφθαρτα πρότυπα από τον κ. Μητσοτάκη».
Φαίνεται ότι ο Βορίδης δεν γνωρίζει τις εκφράσεις «Δάσκαλε που εδίδασκες και νόμο δεν εκράτεις», «Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις», «Τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Η σημερινή πολιτική διαδρομή του εν λόγω πολιτικάντη απέδειξε περίτρανα όχι μόνο ότι έχει προφανώς ως πρότυπό του τον… Μητσοτάκη αλλά και ότι πρωτοστατεί εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, η οποία έμπρακτα Τιμά τους Αγώνες και την Μνήμη όλων των υπολοίπων προαναφερθέντων από τον Βορίδη ονομάτων. Λίγο παρακάτω, όμως, ο Βορίδης εκτίθεται ανεπανόρθωτα όταν ερωτάται για το θέμα του σιωνισμού. Συγκεκριμένα, η ερώτηση και η απάντηση είναι ως εξής:
«Ερ.: Ο πολιτικός σας λόγος δεν θίγει το ζήτημα του σιωνισμού.
Καλό είναι πριν διαπραγματευτούμε οποιοδήποτε ζήτημα να το ορίζουμε. Ο σιωνισμός τι είναι σε τελική ανάλυση; Ο Εβραϊκός εθνικισμός. Οι σιωνιστές τι έπραξαν; Την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Εάν αυτό το οποίο καταγγέλλεται μέσω της λέξης σιωνισμός είναι η επέμβαση του Ισραήλ στα εσωτερικά των άλλων κρατών, ή η γενικότερη επιρροή του Ισραήλ στην παγκόσμια πολιτική λόγω της επίδρασης στην πολιτική των ΗΠΑ, τότε θα συμφωνήσω με αυτήν την κριτική. Είναι πράγματι απαράδεκτο να επεμβαίνει είτε ευθέως το Ισραήλ είτε άλλοι φιλοσιωνιστικοί οργανισμοί στα εσωτερικά της Γαλλίας, της Αυστρίας ή της Ελβετίας.
Έχουμε όμως ένα πρόβλημα που θα ήταν το ίδιο αν η επιρροή αυτή είχε οποιαδήποτε άλλη εθνική προέλευση. Αν αυτή η επιρροή ήταν Ιαπωνική, Γερμανική, Γαλλική κ.α. η αντίδρασή μου θα ήταν ίδια. Δεν φορτίζομαι ανάλογα με την εθνική προέλευση του οποιουδήποτε φορέα πίεσης. Σε τελευταία ανάλυση, ειδικά υπό συνθήκες δημοκρατίας, κανείς δεν βρίσκεται στο παραβάν το εκλογικού τμήματος μαζί με τον ψηφοφόρο. Τόσα χρόνια ψηφίζω και δεν είδα κανέναν ραβίνο δίπλα μου στην κάλπη να με ελέγξει για το τι θα στηρίξω με την ψήφο μου. Οι Έλληνες τόσα χρόνια θα μπορούσαν να έχουν δώσει τις δικές τους απαντήσεις στα προβλήματά τους, όπως –εν πολλοίς- το πράττουν οι Γάλλοι, οι Ελβετοί, οι Νορβηγοί, όπως το έπραξαν οι Αυστριακοί και όπως το πράττουν όλοι οι αγωνιζόμενοι λαοί. Η στιγμή της ψήφου είναι η στιγμή της προσωπικής ευθύνης. Εδώ στην Ελλάδα, από τη μια μεριά μας αρέσει να τα ρίχνουμε στις αόρατες δυνάμεις –σιωνισμός- ή στην παντοκρατορία των ΗΠΑ, αλλά στην τελευταία ανάλυση πάμε και ψηφίζουμε σε ποσοστό 90% τους βασικούς εκπροσώπους του διεθνισμού, της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης. Εκεί ποιος μας φταίει;»
Αφήσαμε όλη την απάντηση, για να μην θεωρηθεί ότι απομονώνουμε λέξεις και φράσεις. Αυτή την δουλειά την κάνουν πολύ καλά (όσο και άθλια) τα διάφορα «παπαγαλάκια» του καθεστώτος, γύρω από άρθρα και ομιλίες του Αρχηγού της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και όχι μόνον.
Αυτό που αποτελεί «το ζουμί» στα λεγόμενα του Βορίδη είναι η παραδοχή του στην «γενικότερη επιρροή του Ισραήλ στην παγκόσμια πολιτική λόγω της επίδρασης στην πολιτική των ΗΠΑ». Πολύ περισσότερο «ζουμί», όμως, έχει η ακόλουθη ομολογία του ότι «Είναι πράγματι απαράδεκτο να επεμβαίνει είτε ευθέως το Ισραήλ είτε άλλοι φιλοσιωνιστικοί οργανισμοί στα εσωτερικά της Γαλλίας, της Αυστρίας ή της Ελβετίας». Ρωτάμε, λοιπόν, τον εξωμότη του Εθνικισμού Βορίδη: Οι παρεμβάσεις του Ισραήλ, του Ευρωπαϊκού Εβραϊκού Κογκρέσου (Μοσέ Καντόρ), των εβραίων της Αμερικής (Ντέϊβιντ Χάρρις) και εκείνου του θρασύδειλου και ανεκδιήγητου Μουίζνιεκ να τεθεί η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ εκτός νόμου δεν καθιστά απαράδεκτη παρέμβαση στα εσωτερικά ενός υποτιθέμενου ανεξάρτητου κράτους; Πολύ περισσότερο, η προθυμία του Σαμαρά να εξυπηρετήσει τα βρώμικα σχέδιά τους, χρησιμοποιώντας κάθε άτιμο και παράνομο μέσο, δεν τον καθιστά αυτομάτως ανδρείκελο και εντολοδόχο ξένων κέντρων αποφάσεων; Και ο ίδιος, ο οποίος ασελγεί πάνω στα μέχρι πρότινος πιστεύω του (αν τα πίστευε ποτέ…) και συμμετέχει ενεργά στην λυσσαλέα επίθεση εναντίον της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ πώς μπορεί να χαρακτηριστεί; Μήπως είναι ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια εκείνων των διεθνών κέντρων εξουσίας που επιζητούν την ξεκάθαρη παρέμβασή τους στα εσωτερικά θέματα της Ελλάδας, επιζητώντας να την ελέγχουν;
Το κακό με τον Βορίδη είναι ότι οι απόψεις του (πολύ πρόσφατου τελικά) παρελθόντος τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα, ως ανακόλουθο και αναξιόπιστο. Και φυσικά ο κατάλογος με τα «κατορθώματά» του είναι μακρύς…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών