Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μαρκόπουλος με σημερινό του άρθρο καταδεικνύει την υποκρισία του σάπιου πολιτικού καθεστώτος αναφορικά με την μεταχείριση των δολοφόνων - τρομοκρατών συγκριτικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα των παρανόμως προφυλακισμένων Συναγωνιστών, τα οποία έχουν βάναυσα καταπατηθεί.
Αν βγει ο Ξηρός, έρχεται η ώρα και του Μιχαλολιάκου
Σε αυτή τη χώρα θα μας τρελάνουν. Λένε δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πως θα πρέπει αποδεικνύοντας πως είμαστε ένα Κράτος δικαίου, να σεβαστούμε την βαριά - ομολογουμένως - ασθένεια του Σάββα Ξηρού και ο τελευταίος παρά τα δεκάδες θύματα του, να εκτίσει την υπόλοιπη ποινή στο σπίτι του.
Ένας άνθρωπος που νιώθοντας στα νιάτα του Θεός αποφάσιζε για το ποιοι θα.......
ζουν και ποιοι θα πεθαίνουν, κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να τύχει ευνοϊκής από το νόμο μεταχείρισης. Έναν άνθρωπο που αν δεν έσκαγε η βόμβα στα χέρια του λογικά θα συνέχιζε να σκοτώνει όποιον του έκανε κέφι χωρίς ποτέ να μετανιώσει, τον συμπονούν.
Αφού όμως υπάρχει αυτή η μέριμνα από έναν πολιτικό χώρο για έναν αποδεδειγμένα ένοχο δολοφόνο που αποφάσισε για την τύχη συνανθρώπων μας με μοναδικό κριτήριο τα πολιτικά πιστεύω τους, γιατί να μην υπάρξει ανάλογη μέριμνα από έναν άλλο χώρο και για έναν άνθρωπο που ακόμα η Δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί ως προς τη συμμετοχή του ή όχι σε έγκλημα;
Που μάλιστα είναι κι εκλεγμένος αρχηγός ενός κόμματος που κατετάγη τρίτο στις τελευταίες εκλογές άρα είναι και δυσκολότερο να διαφύγει εκτός χώρας;
Γιατί αυτό που κάνουν οι Συριζαίοι να μην οδηγήσει σε παράλληλη πίεση από την άκρα Δεξιά για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του Νίκου Μιχαλολιάκου; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε λοιπόν ένα χορό που επί της ουσίας δίνει όπλα στη φαρέτρα και της Χρυσής Αυγής;
Γιατί θα πει ο μέσος ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής «αφού είναι σωστό να θέλουν κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ ελεύθερο και ωραίο τον κ. Ξηρό, πώς την ίδια ώρα συναινούν στη συνέχιση της προφυλάκισης του γενικού γραμματέα του τρίτου πανελλαδικά μεγαλύτερου κόμματος της χώρας; Τι δημοκρατία α λα καρτ είναι αυτή»;
Για τον τελεσίδικα καταδικασθέντα τρομοκράτη να υπάρχει επιείκεια δηλαδή, για έναν πολιτικό εν ενεργεία που θέλουμε δεν θέλουμε, εκφράζει το 9% του εκλογικού σώματος και 550.000 Έλληνες, σε εκλογές πριν από 30 ημέρες και που ακόμα δεν έχει καταδικαστεί, όμως να ισχύουν άλλα μέτρα και σταθμά.
Για τον παραπάνω λόγο λοιπόν η στάση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ είναι κατακριτέα και μη αποδεκτή. Είναι βαθιά υποκριτική και δείχνει αυτό που όλοι γνωρίζουμε. Τη συμπάθεια μελών (όχι του συνόλου) του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης προς την τρομοκρατία. Αν τους έκαιγαν πραγματικά τα δικαιώματα των ασθενών φυλακισμένων, ανάλογο αγώνα όφειλαν να δείξουν ακόμα και προς τους πρωταιτίους του πραξικοπήματος.
Γιατί Δημοκρατία δεν είναι αυτό που μας βολεύει. Δημοκρατία είναι ο σεβασμός προς όλες τις κατευθύνσεις. Ακόμα κι εκεί που διαφωνούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών