Πριν από είκοσι χρόνια, τον Ιούλιο του 1993, αναγνωρίστηκε επίσημα ως Άγιος της Εκκλησίας μας ό Πατριάρχης Κων/πόλεως Κύριλλος ο ΣΤ’ ο Αδριανουπολίτης. Πρόκειται για ένα σοφό διδάσκαλο και μαρτυρικό ποιμενάρχη του Γένους μας, ο οποίος εργάστηκε με ζήλο για την πνευματική καλλιέργεια του υπόδουλου Ελληνισμού στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μαρτύρησε στα αγιασμένα χώματα της Θράκης αγωνιζόμενος για την ελευθερία του Έθνους μας…
Άγιος Κύριλλος ΣT’ ο Αδριανοπουλίτης
(ο βίος του -κατάλληλος και για μεγάλα παιδιά)
Γεννήθηκε γύρω στα 1770 στην Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης από
γονείς φτωχούς και ευσεβείς. Από μικρό παιδί ο Κωνσταντίνος -όπως ήταν
το βαπτιστικό του όνομα- άρχισε να εκδηλώνει την αγάπη του για τα
γράμματα και την Εκκλησία. Ήταν μόλις τριών ετών κι έψελνε απ’ έξω το απολυτίκιο του αγίου του, ενώ από πέντε ετών ήξερε να διαβάζει το Ψαλτήρι.
Πήγε σχολείο στην....Ελληνική Σχολή Αδριανούπολης και διακρίθηκε ως αριστούχος μαθητής. Ο Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως Καλλίνικος παρακολουθούσε την πρόοδό του και κάθε χρόνο που έπαιρνε άριστα του έδινε ως βραβείο τα βιβλία της επόμενης χρονιάς. Αφού τελείωσε τις σπουδές του ο Κωνσταντίνος εργάστηκε ως δάσκαλος. Ωστόσο οι πολλές ικανότητες και τα χαρίσματά του τού δημιούργησαν προβληματισμό σχετικά με το μέλλον του. Να γίνει δάσκαλος, έμπορος, γιατρός, τί…; Τελικά ό Θεός τού έδειξε ένα δρόμο ανώτερο: Το ιερό θυσιαστήριο.
Έγινε μοναχός με το όνομα Κύριλλος και χειροτονήθηκε διάκονος από τον Γέροντά του, Μητροπολίτη Καλλίνικο στον οποίο παρέμεινε κοντά ως γραμματέας ακολουθώντας τον αργότερα στη Νίκαια κι έπειτα στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Στην Πόλη χειροτονήθηκε ιερέας και ανέλαβε την πρωτοβουλία για την ανασύσταση της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Έβλεπε επιτακτική την ανάγκη να δημιουργηθεί ένα φυτώριο δασκάλων, διότι πίστευε ακράδαντα ότι η παιδεία θα βοηθούσε το Γένος να αναστηθεί και να ανακτήσει την ελευθερία του.
Τον Σεπτέμβριο του 1803 εκλέγεται Μητροπολίτης Ικονίου. Στην περιοχή του Ικονίου οι Έλληνες, αν και δεν ήξεραν να μιλούν παρά μόνο τουρκικά, κρατούσαν τη χριστιανική πίστη. Ό φλογερός επίσκοπος εργάστηκε συστηματικά και με σύνεση, για να αναζωπυρώσει τη φλόγα της πίστεως πού έμενε άσβηστη μέσα στις ψυχές τους. Άριστος γνώστης της τουρκικής γλώσσας και γραφής, σύντομα απέκτησε την εύνοια των Τούρκων, οι όποιοι κολακεύονταν να τον ακούνε να μιλάει τη γλώσσα τους. Με την έγκριση των τουρκικών αρχών άρχισε το έργο για την επιδιόρθωση των γκρεμισμένων και εγκαταλελειμμένων εκκλησιών του τόπου, ενώ φρόντισε και για την οργάνωση και λειτουργία ελληνικών σχολείων.
Το 1810 πεθαίνει ο Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως και ύστερα από επίμονο αίτημα των Αδριανουπολιτών προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο διάδοχός του εκλέγεται ο Κύριλλος. Εργάστηκε με ζήλο και αυταπάρνηση για την πνευματική αναγέννηση της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά σύντομα ο Θεός τον κάλεσε να αναλάβει νέα υπεύθυνη και εξόχως τιμητική αποστολή: Εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως σε μια από τις πιο κρίσιμες ιστορικές περιόδους για το Πατριαρχείο και το Γένος. Αν και δεν θεωρούσε τον εαυτό του άξιο για μια τόσο μεγάλη θέση, υποτάχθηκε στο θέλημα του Θεού και στις 17 Απριλίου τού 1813 πραγματοποιήθηκε η ενθρόνισή του. Ως Οικουμενικός Πατριάρχης ανέπτυξε αξιόλογη δράση σε όλους τους τομείς: παιδεία, φιλανθρωπία, δικαιοσύνη, βυζαντινή μουσική, κήρυγμα, θεία λατρεία. Παράλληλα υπηρετούσε με κάθε τρόπο το όραμα της απελευθερώσεως τού Γένους.
Αυτό το τελευταίο, σε συνδυασμό με τη δράση της Φιλικής Εταιρείας, είχε ως αποτέλεσμα να κινήσει τις υποψίες των Τούρκων, οι οποίοι τον ανάγκασαν να παραιτηθεί και να οδηγηθεί εξόριστος με τη συνοδεία γενιτσάρων στη γενέτειρά του, την Αδριανούπολη. Ήταν29 Ιανουαρίου 1819.
Το Πάσχα του 1821 η είδηση για τον απαγχονισμό του αγίου Γρηγορίου του Ε’ σκόρπισε αγωνία και τρόμο στην Αδριανούπολη. Οι Τούρκοι άρχισαν τις συλλήψεις και τα βασανιστήρια σε προεστούς, δημογέροντες και κληρικούς. Κάποτε έφτασε και το φιρμάνι για τον απαγχονισμό τού Πατριάρχη Κυρίλλου. Ο ίδιος το έμαθε ατάραχος και με πλήρη εμπιστοσύνη στην Πρόνοια τού Θεού. Τον έσυραν στους δρόμους βρίζοντας και κτυπώντας τον, και τελικά τον οδήγησαν στην κρεμάλα που είχαν περάσει στο κιγκλίδωμα του παραθύρου του Συνοδικού Γραφείου στη Μητρόπολη.
— «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με…, ελέησον το έθνος», είπε ήρεμα εκείνος και η ψυχή του πέταξε για τον ουρανό. Ήταν ξημερώματα Δευτέρας τού Θωμά, 18 Απριλίου 1821. Τούρκοι και Εβραίοι έριξαν το νεκρό σώμα του στο ποτάμι του Έβρου. Το ιερό λείψανο παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά, αλλά σκάλωσε σ’ ένα δέντρο κοντά σ’ ένα νερόμυλο στο χωριό Πύθιο. Εκεί το ανακάλυψε κατά θεία Πρόνοια ό Χρηστός Αργυρίου. Το ενταφίασε κρυφά από τους Τούρκους μέσα στο σπίτι του και ύστερα από χρόνια το παρέδωσε στο Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως.
Η ΤΑΦΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ
Ωστόσο στό χωριό Πύθιο είναι ιδιαίτερα αισθητή η παρουσία και η προστασία του Αγίου, ο οποίος επιτελεί πλήθος θαυμάτων.
* Περισσότερα για το βίο του Αγ. Κυρίλλου
του ΣΤ’, βλ. στην θαυμάσια αφηγηματική βιογραφία Μελπομένης Αθ.
Παπάζογλου, Ο σοφός Άγιος από την Αδριανού, έκδ. «Χριστιανική Ένωσις
Γονέων Ορεστιάδος, Ν. Ορεστιάδα» 2012.
Ο άγιος Κύριλλος ό ΣΤ’ αποτελεί σύμβολο ελπίδας και μνήμης
για τον πονεμένο Ελληνισμό της Ανατολικής Θράκης που ξερριζώθηκε από τις
πατρογονικές του εστίες και ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς. Η Νέα
Ορεστιάδα τιμά ιδιαιτέρως τον άγιο Κύριλλο και εορτάζει με λαμπρότητα τη
μνήμη του στις 18 Απριλίου. Μάλιστα στην κεντρική πλατεία της πόλεως
υψώνεται επιβλητικό το άγαλμά του, όπου ό μαρτυρικός Πατριάρχης
παρουσιάζεται με το δεξί του χέρι να δείχνει την αγαπημένη του
Αδριανούπολη: την πανέμορφη ελληνική πόλη πού καρτερεί να δει και πάλι
τα παιδιά της να επιστρέψουν ελεύθερα στα σπίτια τους!Νικηφόρος
αλιεύθηκε από το περιοδικό Προς τη Νίκη, Νοέμβριος 2013,τεύχος 765
εικόνες από : ektimotheou.blogspot.gr
Για την αντιγραφή του κειμένου :Αντέχουμε…
Ο Ανδριάντας του Κυρίλλου ΣΤ΄ στην Νέα Ορεστιάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών