ΤΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ ΤΩΝ ΤΣΙΠΡΟΚΑΜΜΕΝΩΝ, Ο ΓΑΙΔΑΡΟΣ ΠΟΥ… ΠΕΤΑΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ

Γράφει ο Αθανάσιος Βασιλόπουλος

Η μεγαλύτερη πλάκα μετά την ταπεινωτική συμφωνία για 4μηνη παράταση του Μνημονίου, που υπόγραψε ο… αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ, είναι με τα παπαγαλάκια  του παρδαλού συνονθυλεύματος, που προ συμφωνίας το έπαιζαν… μερκελοφάγοι και «βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα». Τώρα, κατόπιν μνημονιακής συμφωνίας, τα… ατρόμητα παπαγαλάκια συνεχίζουν το έργο τους, προσπαθώντας να αποδείξουν πως… πετάει ο γάιδαρος, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Θα τα… ξεφωνίσουμε, λοιπόν, με τη σειρά. Αρχίζουμε σήμερα από τον «πολύ» Στάθη, σκιτσογράφο, αρθρογράφο και τα συναφή, παλιά του «Ριζοσπάστη» και τώρα των λεγόμενων «αστικών» ΜΜΕ, που προσπαθεί ο δόλιος να....

αποδείξει ότι άλλο δανειακή σύμβαση κι άλλο… Μνημόνιο, για να δείξει ότι η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων δεν έγινε μνημονιακή! Ιδού η (μάταιη…) προσπάθειά του:  

«Ας πάρουμε όμως λιγάκι το πράγμα απ’ την αρχή. Στο Κοράνι υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές στη Βίβλο. Σημαίνει αυτό ότι Κοράνι και Βίβλος είναι το ένα και το αυτό; Όχι, για κανέναν εχέφρονα. Στη Δανειακή Σύμβαση υπάρχουν εκατοντάδες αναφορές στο Μνημόνιο. Σημαίνει αυτό ότι Δανειακή Σύμβαση και Μνημόνιο είναι το ένα και το αυτό; Όχι, για κανέναν εχέφρονα άνθρωπο, εκτός κι αν είναι ο Σόιμπλε (και όλο το σύστημα που αυτός ο άνθρωπος σημαίνει). Κι εξηγούμαι: η Δανειακή Σύμβαση είναι μια οικονομική συμφωνία η οποία για να συναφθεί και να τηρηθεί προϋποθέτει και συνεπάγεται μια πολιτική συμφωνία, το Μνημόνιο – που με τη σειρά του είναι Συνθήκη. Μια Συνθήκη που «παράγει δίκαιο» για τα συμβαλλόμενα μέρη – εν προκειμένω για τη χώρα μας σε δύο επίπεδα: το διεθνές και το εθνικό. Εις ό,τι αφορά το διεθνές επίπεδο, το Μνημόνιο (παρ’ ό,τι ουδέποτε ψηφίσθηκε από τη Βουλή με την προβλεπόμενη πλειοψηφία) θέτει τη χώρα υπό Καθεστώς Εντολής και Ελέγχου των δανειστών (ΔΝΤ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τραπεζών) με άρση της Ασυλίας της. Εις ό,τι αφορά το εθνικό επίπεδο, το Μνημόνιο υπαγορεύει εφαρμοστικούς νόμους – μάλιστα νόμους που μπορούν να κινούνται και εκτός του συνταγματικού πλαισίου. Η διαφορά της Δανειακής Σύμβασης (ή όποιων άλλων δανειακών συμβάσεων) από το ή τα Μνημόνια (όπως το Μεσοπρόθεσμο που ακολούθησε) ήταν (και είναι) εκείνη που επέτρεπε στον ΣΥΡΙΖΑ (ή σε οποιαδήποτε άλλη εθνικά ανεξάρτητη κυβέρνηση) να μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί τη Δανειακή Σύμβαση στο οικονομικό της περιεχόμενο χωρίς τα πολιτικά της παράγωγα…».

Λοιπόν, με απλά λόγια, για να μη γινόμαστε κουραστικοί. Κάθε δανειακή σύμβαση συνοδεύεται απαραιτήτως από ένα Μνημόνιο, διότι κανένας δε χαρίζει τη σήμερον ημέρα. Όπως ένας ιδιώτης δανείζεται χρήματα από κάποιον ή παίρνει κάτι με δόσεις και υπογράφει συμφωνητικό. Τα υπόλοιπα, θυμίζουν τον… Καρατζαφέρη. Που αφού ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο, μόλις ο λαός ένιωσε στο πετσί του τις συνέπειές του, έβγαινε κι έλεγε πως αυτός ψήφισε μόνο το… άρθρο 1 «για να πάρουμε τα λεφτά και να σωθούμε» κι όχι τα υπόλοιπα. Κι όπως κανένας δεν πίστεψε τον Καρατζαφέρη, έτσι κανένας δεν πρόκειται να πιστέψει και τα παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ!

Πηγή