Τον Ιούνιο πέφτει η αυλαία για τον Σαμαρά - Στις επόμενες εκλογές το ίδιο θα συμβεί στη Νέα Δημοκρατία

Η επικείμενη συμφωνία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με την τρόικα, που έγιναν «θεσμοί» και θα επιφέρει την έλευση του τρίτου Μνημονίου, θα δημιουργήσει αναταράξεις και στη Ν.Δ.
Ο Ιούνιος, λοιπόν θα είναι ο μήνας κατά τον οποίο θα φανεί το όποιο μέλλον του Σαμαρά εντός της Ν.Δ ως επικεφαλής της. Η μέχρι στιγμής απουσία οριστικής συμφωνίας μεταξύ Τσίπρα και δανειστών είναι που κρατάει ακόμη τον Σαμαρά στην ηγεσία του κόμματος, κάτι το οποίο άλλωστε γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος. Μέχρι τότε επιχειρεί με κάθε τρόπο να....
εδραιωθεί στο εσωτερικό του κόμματος, έτσι ώστε να είναι πανέτοιμος για την ανοιχτή αμφισβήτηση που κάποια στιγμή θα έλθει.
Το μόνο, άλλωστε, που ενδιαφέρει τον Σαμαρά είναι να παραμείνει γαντζωμένος στην καρέκλα του, ακόμη κι αν το κόμμα στο οποίο ηγείται συρρικνωθεί ακόμη πιο πολύ. Γι αυτό και το μεγάλο πρόβλημα για τη Ν.Δ παραμένει ο παρωχημένος πολιτικός λόγος τον οποίο εκπέμπει. Εγκλωβισμένος στις προσωπικές του ψευδαισθήσεις και στα «μεγαλεία» της οριστικά παρελθούσας εξουσίας, ο Σαμαράς επιμένει στη στρατηγική της δικαίωσης της καταστροφολογίας, αρνούμενος να δεχθεί ότι ο Ελληνικός Λαός καταδίκασε αυτόν και την πολιτική πρακτική που εφήρμοσε επί 2,5 χρόνια.
Μπορεί επισήμως να δηλώσει ότι δεν συμμερίζεται τη θεωρία του ώριμου φρούτου, καθώς και την ανάλογη θεωρία της αριστερής παρένθεσης, αλλά η πολιτική του πρακτική άλλα δείχνει. «Θέλουμε η κυβέρνηση να φύγει επειδή εξαπάτησε προεκλογικά τους πολίτες και οδήγησε τη Χώρα σε χειρότερη μοίρα και όχι ως θύμα των πιέσεων των εταίρων», υποστηρίζουν τα φερέφωνα του Σαμαρά, δείχνοντας έτσι ότι η όλη τακτική βασίζεται στην αρνητική προπαγάνδα του λιγότερο χειρότερου.
Ακόμη και στην περίπτωση διεξαγωγής πρόωρων εκλογών όλα δείχνουν ότι η Ν.Δ θα υποστεί ακόμη μεγαλύτερη συντριβή από αυτήν της 25^ης Ιανουαρίου, καθώς οι μυστικές δημοσκοπήσεις που η ίδια έχει παραγγείλει τη δείχνουν στο αποκαρδιωτικό 12%.
Όταν η νυν συγκυβέρνηση προχωρήσει στην υλοποίηση της νέας δανειακής σύμβασης και την έλευση του τρίτου Μνημονίου, θα αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση για τον Σαμαρά, αφού οι δελφίνοι θα έχουν αποδεσμευτεί από τους περιορισμούς που τους είχαν επιβάλλει να κηρύξουν προσωρινή ανακωχή. Αν ο Σαμαράς χάσει θα έχει ενδιαφέρον η αντίδρασή του, λόγω και του συμπλεγματικού του χαρακτήρα. Θα επιχειρήσει να διασπάσει το κόμμα, παίρνοντας μαζί και τα πιστά σ’ αυτόν φερέφωνα, ή θα αποδεχθεί τον τίτλο του απλού βουλευτή Μεσσηνίας; Αν κερδίσει είναι σίγουρο ότι αρκετά από τα νυν στελέχη της Ν.Δ θα αποχωρήσουν από το κόμμα.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για το γερασμένο και βαρύτατα ασθενές αυτό κόμμα.
Γιώργος Μάστορας