Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ «ΔΙΚΑΣΤΩΝ»

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Πλησιάζοντας η μέρα που θα εκδικασθεί η υπόθεση της Χρυσής Αυγής, βλέπουν το φως δημοσιεύματα που μάλλον προσπαθούν να μας υποβάλλουν στο υποσυνείδητό μας, κάτι διαφορετικό από αυτό που στην πραγματικότητα ισχύει.

Αφορμή για το σημερινό πολιτικό κείμενο στάθηκε το άρθρο «οι επαναστάτες του συστήματος» του κ. Ιορδανίδη που δημοσίευσε στις 29/3 η «καθημερινή της Κυριακής» σελ. 16.

Μεταφέρω αυτολεξεί απόσπασμα του άρθρου : «Το βέβαιο είναι ότι στο πλαίσιο του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος υπάρχουν άλλα θέματα που διεκπεραιώνει αποτελεσματικότερα η δεξιά, και άλλα η αριστερά. Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής, λόγου χάρη, μπορούσε να επιχειρηθεί μόνον από τη Νέα Δημοκρατία, έστω και εάν....

ο τρόπος που επελέγη ενδεχομένως παραβίαζε τη συνταγματική και κοινοβουλευτική τάξη πραγμάτων. Εάν κάτι ανάλογο επιχειρούσε μία αριστερή κυβέρνηση η χώρα θα οδηγείτο σε αιματοχυσία».

Εκ πρώτης όψεως έχουμε μία υπόθεση που κάνει ο αρθρογράφος και η οποία λέει τι θα συνέβαινε αν κυβερνούσε η αριστερά. Θα μπω στη διαδικασία να ενστερνιστώ το υποθετικό σχόλιο του κ. Ιορδανίδη κάνοντας κι εγώ ένα ερωτήματα.

Αν κάτοχος της εξουσίας εν όψει των γεγονότων του Κερατσινίου  ήταν ο Συριζα, τότε μπορώ να υποθέσω ότι το δίδυμο Ρουπακιάς – Φύσσας, μπορεί καν να μην εμπλέκονταν στο παραπάνω περιστατικό. Αμέσως προκύπτει ότι ο νεαρός Φύσσας μπορεί σήμερα να ζούσε, ο Ρουπακιάς να ήταν ελεύθερος και το περιστατικό να μην λάμβανε χώρα καν στο Κερατσίνι. Οπότε άλλοι θα ήταν οι «τυχεροί» του συμβάντος. Μπορεί το ερώτημά μου να σταθεί σαν ελαφρυντικό όταν θα γίνει η δίκη Ρουπακιά; Ασφαλώς και όχι. Μπορεί η αιματοχυσία που επικαλείται ο αρθρογράφος να σταθεί σαν επιβαρυντικό στοιχείο στη δίκη της Χρυσής Αυγής; ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΟΧΙ. Προς τι όμως η υπόθεση της αιματοχυσίας; Κρατήστε αυτό το ερώτημα στην άκρη του μυαλού σας.

Αφήνω προς το παρόν το υποθετικό μέρος του άρθρου και πάω στα γεγονότα αυτού, όπως αυτά εκφράζονται από τον αρθογράφο της «Καθημερινής».

Η πληθώρα των συνταγματολόγων, με κάποιες τρανταχτές εξαιρέσεις, τηρεί σιωπή ιχθύος όσον αφορά το κατηγορητήριο με το οποίο διώκεται ο Λαϊκός Σύνδεσμος. Το ότι το κατηγορητήριο είναι διάτρητο και δεν στέκει σε κανένα δικαστήριο διατυπώθηκε και από την εισήγηση του ειδικού εφέτη ανακριτή. Άρα εμμέσως πλην σαφώς το παραδέχεται αυτό και ο κ. Ιορδανίδης στο σημερινό του άρθρο λέγοντας: «έστω και εάν ο τρόπος που επελέγη ενδεχομένως παραβίαζε τη συνταγματική και κοινοβουλευτική τάξη πραγμάτων». Από εδώ προκύπτει όμως ένα σημαντικό ερώτημα: τι λόγος υφίσταται ούτως ώστε από τη συμπλοκή δύο αντίπαλων ιδεολογικά οπαδών –και η οποία κατέληξε στη δολοφονία του ενός εκ των δύο – να ενεργηθούν συνταγματικές και κοινοβουλευτικές εκτροπές εις βάρος ενός νόμιμου πολιτικού φορέα; Την απάντηση την έδωσε προ καιρού ο κ. Δένδιας σε εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου, λέγοντας «η χρυσή αυγή κατέγραφε ποσοστά που άγγιζαν ή υπερέβαιναν το 15 %, και όταν ξεκίνησε η αποστολή των δικογραφιών άρχισε η αποκλιμάκωση των ποσοστών της Χρυσής Αυγής». Οπότε φαίνεται ότι η δίωξη του Λαϊκού Συνδέσμου ήταν ξεκάθαρα  πολιτική.

Ο κ. Ιορδανίδης γνωρίζει ότι το αίολο κατηγορητήριο που ταλανίζει την ηγεσία των Ελλήνων Εθνικιστών, και που το παραδέχεται και ο ίδιος, θα καταπέσει στην επερχόμενη δίκη. Προσπαθεί μέσω των υποθέσεων που αποτυπώνονται στο παραπάνω άρθρο του, να περάσει την εντύπωση ότι, μιας και το περιστατικό στο Κερατσίνι συνέβη  όταν τη νομή της εξουσίας κατείχε η Ν.Δ, και δεν την κατείχε ο Σύριζα, πρέπει σύσσωμη η Ελλάδα να ευγνωμονεί τη δεξιά παράταξη που με τις άνομες ενέργειές της απεφεύχθη ο υποθετικός εμφύλιος σπαραγμός.

Οι υποθέσεις κ. αρθρογράφε ουδέποτε κατέγραψαν την ιστορία. Η ιστορία γράφεται από τα πραγματικά αποδεδειγμένα και τεκμηριωμένα γεγονότα. Όπως γεγονός αποδεδειγμένο θα είναι σε λίγο διάστημα ότι, αυτοί που και έγιναν «δικαστές» και καταδίκασαν τον Λαϊκό Σύνδεσμο, πριν καν αποφανθεί η πραγματική δικαιοσύνη, δεν απαλλάσσονται από τα μάτια της κοινής γνώμης με υποθέσεις, αλλά με γεγονότα !