NA TOYΣ ΠΑΡΕΙ ΤΟ… ΠΟΤΑΜΙ

Γράφει ο Γεώργιος Δημητρακόπουλος, φιλόλογος

Η σύνθεση του πολιτικάντικου εσμού της χώρας ανέκαθεν χωριζόταν σε δύο μεγάλες κύριες κατηγορίες. Όσους εισήλθαν στον στίβο των κοινών με προειλημμένη την απόφαση να επιδιώξουν το ίδιον όφελος ,πατώντας επί πτωμάτων και όσους, ενώ αρχικά είχαν αγαθές προθέσεις και διάθεση προσφοράς, εν τέλει υποχώρησαν στην πίεση των ισχυρών κύκλων, υιοθετώντας ελαστικότερη συνείδηση. Τί γίνεται όμως όταν το ίδιο το διαπλεκόμενο τέρας ξερνάει από τα σπλάχνα του ένα ανθελληνικό μόρφωμα; Τότε έχουμε γεννητούρια. Συχαρητήρια, είναι ένα υγιέστατο… Ποτάμι.

Όνομα και έμβλημα προδίδουν πόσο στο πόδι οργανώθηκε το κόμμα. Κι όμως στην εκλογική αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας ψήφισαν υπέρ του, γεγονός το οποίο χρήζει εμβριθούς επιστημονικής έρευνας, αφού ακόμα και την....

ψήφο στο σταλινικό απολίθωμα του ΚΚΕ μπορεί κανείς, όχι να δικαιολογήσει, αλλά έστω  να  κατανοήσει, αλλά είναι απολύτως αδύνατον να καταλάβει το κίνητρο ενός ψηφοφόρου του θιάσου του Θεοδωράκη. Ενός αυτοανακηρυγμένου δημοσιογράφου της κακιάς ώρας, του οποίου τα ελληνικά είναι σχεδόν σπαστά. Προκειμένου να επιβιώσει στον σκληρό χώρο του τύπου, ο τόσο προικισμένος επαγγελματίας δεν είχε παρά να γίνει σφουγγοκωλάριος της εκδοτικής ολιγαρχίας, αφού βέβαια πρώτα κατέθεσε τα διαπιστευτήριά του κάνοντας το απαραίτητο πέρασμα από τον Ριζοσπάστη.

Τα τελευταία χρόνια σταδιοδρομεί ως υποτακτικός του Μπόμπολα, κύριου εμπνευστή του Ποταμιού, αποτελώντας την φωνή των συμφερόντων του ομίλου, εξισορροπώντας έτσι την παντελή έλλειψη ιδεολογίας και πολιτικού υποβάθρου. Εκτός βέβαια αν το να είσαι η επιτομή μίας ψευτοαριστερίστικης ρητορικής με μπόλικη δόση στυγνού νεοφιλελευθερισμού μπορεί να θεωρηθεί πολιτική θέση. Είναι ασύλληπτα τραγικό να παρακολουθεί κανείς έναν φυτευτό πρόεδρο ενός χθεσινού αποκόμματος να μέμφεται ειρωνικά τους Έλληνες ,ενώ ταυτόχρονα ζωγραφίζει φωτοστέφανα γύρω από τις κεφαλές των διεθνών τοκογλύφων που απομυζούν την χώρα. Είναι εξοργιστικό να υποχρεούμαστε να υποστούμε την άθλια υποκριτική του κατά την διάρκεια επισκέψεων του σε αλλοδαπούς εισβολείς.

Το ιλαρό δε της υπόθεσης το προσφέρει η κοινοβουλευτική του ομάδα. Ένα συνονθύλευμα γυρολόγων, φερεφώνων και ψώνιων. Φυσικά τα μέλη δεν ξεφεύγουν από τον κανόνα και τούτο αποδεικνύεται από τις δηλώσεις του Αρεταίου Σαββίδη, επικεφαλή της τοπικής του Εχίνου. Ο εν λόγω, αφού εξομοίωσε τους τουρκοπράκτορες με όσους Έλληνες αγωνίζονται για την πολύπαθη Θράκη, αναρωτήθηκε σχετικά με τα πασχαλινά συμβάντα στο χωριό: «Δηλαδή, όταν πήγε το Μεγάλο Σάββατο ο μητροπολίτης στο ίδιο εκκλησάκι και έκανε Ανάσταση, γιατί κανείς δεν είπε τίποτα;». Κατέληξε δε λέγοντας για τον στρατηγό Γεωργιάδη: «Ο ίδιος άνθρωπος (ο στρατηγός) θέλει να βάλει μία τεράστια σημαία στο Αυγό. Δεν είναι φασιστικό και προβοκατόρικο αυτό;».

Εδώ οι λέξεις χάνουν πια το νόημά τους. Τους παραδίδουμε στην κρίση σας, με την πεποίθηση ότι σύντομα θα τους πάρει το… ποτάμι.