ΗΤΑΝ ΧΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΓΚΕΣΤΑΠΟ ΣΤΟ ΝΤΑΧΑΟΥ Ο ΑΡΧΙΚΟΥΚΟΥΕΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ;

Γράφει ο Αντίοχος

Σε «αποστολή» της λαφαζανο-μπολσεβίκικης φυλλάδας «Δρόμος της Αριστεράς» (τόσα πολλά φύλλα πουλάει που στέλνει και ανταποκριτές στο εξωτερικό;) στην Ανατολική Ουκρανία βρίσκεται εδώ και καιρό ο σταλινομπολσεβίκος Στέλιος Ελληνιάδης, ο οποίος ανακάλυψε έναν 90χρονο σήμερα ελληνικής καταγωγής κάτοικο της Μαριούπολης, συγκρατούμενο του αρχικουκουέ Νίκου Ζαχαριάδη στο Νταχάου και βέβαια δεν έχασε την ευκαιρία να του πάρει συνέντευξη. Τι το ήθελε, όμως; Διότι, αυτά που του εξιστόρησε ο άνθρωπος επιβεβαιώνουν απολύτως...

τη φήμη του Ζαχαριάδη – αν και ο ίδιος ο συγκρατούμενός του χρησιμοποιεί διάφορες ιστορίες για… αγρίους προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, φοβούμενος προφανώς ότι ο Ελληνιάδης θα φροντίσει να τιμωρηθεί αν… δεν τα πει καλά και «εκθέσει» τον Ζαχαριάδη.

Στο σημείο αυτό, θα μου επιτρέψετε να ανοίξω μια παρένθεση. Ο σταλινικός τρόμος ήταν τέτοιος που άνθρωποι που έχουν ζήσει την εποχή εκείνη, φοβούνται μέχρι και σήμερα ότι μπορεί κάποια στιγμή να… επιστρέψει και προσέχουν τα λόγια τους… Ο γράφων έχει επισκεφθεί πέντε φορές χώρες της πρώην ΕΣΣΔ –χωρίς να είναι σε… δημοσιογραφική αποστολή- και όποτε επιχείρησε να συζητήσει με μεγάλους σε ηλικία ανθρώπους για το πολιτικό παρελθόν, παρατηρούσε ότι τους έπιανε πανικός, έτρεμαν, κοκκίνιζαν, πρασίνιζαν, τον κοιτούσαν «περίεργα» -σα να λέμε «μήπως ετούτος παριστάνει τον ξένο για να μας πάρει λόγια και είναι… πράκτορας της μυστικής αστυνομίας;»- και άλλαζαν αμέσως θέμα. Εδώ κλείνει η παρένθεση…

Ιδού η διήγηση του συγκρατούμενου του Ζαχαριάδη:

«Κάθε φορά που πήγαινα στη δουλειά με καλούσε και μου έδινε λίγο φαγητό, ένα κομματάκι ψωμί ή κάτι άλλο. Επειδή ήταν εκεί από πολύ καιρό πριν πάω εγώ, είχε σχέσεις με τους κατοίκους (των γύρω περιοχών που εργάζονταν στον ίδιο χώρο) και γι’ αυτό είχε καλή εμφάνιση, δηλαδή δεν πεινούσε. Όταν γνώρισα τον Ζαχαριάδη, στο στρατόπεδο, υποψιαζόμουν ότι μπορεί να ήταν σοβιετικός πράκτορας, γιατί μιλούσε άπταιστα ρώσικα. Και δεν μου έλεγε και πολλά πράγματα. Τα περισσότερα για αυτόν τα έμαθα αργότερα. Μετά το στρατόπεδο. Ο εγγονός μου βρήκε στοιχεία στο ίντερνετ για αυτόν, όταν του μίλησα για τον Ζαχαριάδη. Από το ίντερνετ μάθαμε ότι ήταν στη Σιβηρία κι ότι ξαναπαντρεύτηκε. Όμως, δεν μπορούσε να φύγει από εκεί γιατί ανοιχτά δεν συμφωνούσε με τη σοβιετική πολιτική σε πολλά πράγματα, και δεν απαγχονίστηκε μόνος του, τον απαγχόνισαν, Έτσι νομίζω. Επικοινωνούσε με τους Γερμανούς, αλλά μόνο με αυτούς που του χρειάζονταν, με Γερμανούς κομμουνιστές. Δεν μου έλεγε αν είχε επαφή με έξω κόσμο, αλλά σίγουρα είχε με αυτούς που μπορούσαν να τον βοηθήσουν, να φέρουν τρόφιμα και φάρμακα. Τέτοιες ήταν οι επαφές του Ζαχαριάδη και όχι συνεργασία με τους ναζί…».

Ας θυμηθούμε τώρα τι κατήγγειλε για τον Ζαχαριάδη ο υπερ-αριστερός συγγραφέας Ηλίας Πετρόπουλος, με άρθρο του στην  «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 08/10/2000: «Ο Ζαχαριάδης γύρισε στην Αθήνα ντυμένος με αγγλική στολή. Τα μάγουλά του ήτανε καλοθρεμμένα, απόδειξη πως ο λαοφιλής αρχηγός δεν είχε πεινάσει στο στρατόπεδο. Όπως αποδεικνύεται κι από πρόσφατο σχετικό βιβλίο, ο Ζαχαριάδης ήτο κάπος (χαφιές) και συνεπώς μάσαγε καλά, όπως όλοι οι κάποι. Δεν τον κακολογώ – ο άνθρωπος ήθελε να σώσει το τομάρι του».

Τα συμπεράσματα δικά σας!

(ΥΓ): Η φωτογραφία που παραθέτουμε είναι βγαλμένη στα γραφεία του ΚΚΕ, την ημέρα που επέστρεψε στην Αθήνα ο αρχικουκουές Ζαχαριάδης (φορώντας ακόμα την εγγλέζικη στολή…). Σας δίνει την εικόνα κρατουμένου που επέστρεψε από το φοβερό και τρομερό Νταχάου ή μήπως κάποιου… καλοζωισμένου τουρίστα, άρτι αφιχθέντος από τις… Μπαχάμες;