Βλέπουμε, λοιπόν, το τελευταίο χρονικό διάστημα να «έχει δέσει» μια κοινή στάση ανάμεσα στον Σαμαρά και τον Τζιτζικώστα. Το είδαμε κι αυτό. Ο Σαμαράς, δηλαδή, να στηρίζει...
Τζιτζικώστα, ο οποίος στις τελευταίες εκλογές τον ξεφτίλισε, παρακούοντας την εντολή του και κατεβαίνοντας ως «αντάρτης» στην Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας, με αποτέλεσμα ο εκλεκτός του Σαμαρά, ο Γιάννης Ιωαννίδης να υποστεί συντριβή και έκτοτε να συνταξιοδοτηθεί πολιτικά. Ακούγεται έντονα ότι ο Τζιτζικώστας έταξε στον Σαμαρά ότι θα είναι αυτός πρόεδρος της Κ.Ο. της ΝΔ μέχρι το 2019, έτος μέχρι το οποίο ο περιφερειάρχης έχει κώλυμα εκλογιμότητας.
Αυτά υποστηρίζουν οι άνθρωποι του Μεϊμαράκη και το εννοούν, αν κρίνουμε από την πολύ ψυχρή στάση που υπάρχει ανάμεσα στους Μεϊμαράκη και Σαμαρά. Αν και ο Σαμαράς ήταν αυτός, ο οποίος τον περασμένο Ιούλιο, μετά την ψυχρολουσία του δημοψηφίσματος, έχρισε τον Μεϊμαράκη προσωρινό πρόεδρο, φαίνεται ότι το μετάνιωσε. Με την έννοια κυρίως ότι παραιτήθηκε, αφήνοντας στον Μεϊμαράκη όλο το γήπεδο ανοιχτό. Και ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να επανακάμψει είναι το μοντέλο της δυαρχίας, με τον Τζιτζικώστα πρόεδρο του κόμματος και τον Σαμαρά πρόεδρο της Κ.Ο.
Τι υπολογίζει ο Σαμαράς; Ότι οι επόμενες εκλογές δεν θα γίνουν το 2019, έτος μέχρι το οποίο ο Τζιτζικώστας θα έχει ακόμη κώλυμα, αλλά πολύ πιο πριν, οπότε ελπίζει ότι ο ίδιος θα έχει δυνατότητες ακόμη και πρωθυπουργός(!) να ξαναγίνει, ως πρόεδρος της Κ.Ο. της ΝΔ, ο οποίος μπορεί να πάρει την πρωτιά. Με αρχηγό της ΝΔ Μεϊμαράκη, Μητσοτάκη, Γεωργιάδη (που λέει ο λόγος…) τέτοιες προοπτικές δεν μπορεί να έχει.
Όποιος απ’ αυτούς καταφέρει και κερδίσει στις εσωκομματικές εκλογές θα πάρει «τα πάντα» μέσα στο κόμμα, οπότε ο Σαμαράς θα καταδικαστεί στο να είναι απλώς ένας βουλευτής Μεσσηνίας της ΝΔ, αγνοημένος και καταφρονεμένος πλέον απ’ όλους. Έτσι, λοιπόν, προέκυψαν οι «συνεργασίες» αυτές που δίνουν (έστω και φτηνή) μια πινελιά ρωμαϊκής ίντριγκας στην υπόθεση εκλογής αρχηγού της ΝΔ.
Κάτι ήξερε ο Μεϊμαράκης όταν από παλιά τασσόταν εναντίον της εκλογής αρχηγού «από την βάση», κάτι το οποίο είχε πρωτοκαθιερώσει ο Τζέφρυ στο ΠΑΣΟΚ. Στην εκλογή από τα στελέχη, μέσω της οποίας προέκυψαν όλοι οι μέχρι τον Σαμαρά αρχηγοί της ΝΔ, τα «κουκιά» είναι μετρημένα και ο καθένας ξέρει προς τα πού βαδίζει. Την ημέρα εκλογής ξέρει πόσα από αυτά τα «κουκιά» διαθέτει (καθώς έχει κάνει τα παζάρια του, όπως άλλωστε και οι συνυποψήφιοί του), πόσα διαθέτουν οι αντίπαλοί του και πόσα είναι τα «αδέσποτα», τα οποία οι άνθρωποί του πρέπει να επιδιώξουν με κάποια σχετική «συμφωνία». Αντιθέτως, με την εκλογή από μέλη και φίλους, ποτέ δεν ξέρεις τι πρόκειται να προκύψει.
Και η Μπακογιάννη είχε σίγουρη την πρωτιά το 2009, στις τότε εσωκομματικές εκλογές, όμως την κέρδισε άνετα ο μέχρι πρότινος «αποστάτης της παράταξης» Σαμαράς, ο οποίος είχε πετύχει και μια θεαματική «συμφωνία» τότε με τον Αβραμόπουλο. Ο Μεϊμαράκης γνωρίζει τα κυβικά του Μητσοτάκη, καθώς και το ότι το επίθετο του τελευταίου αποτελεί μεγάλο μειονέκτημα, όπως αποτέλεσε παλαιότερα για την αδερφή του (η οποία τώρα στηρίζει Μεϊμαράκη). Ο… Μπουμπούκος μάλλον με γραφική περίπτωση μοιάζει, αλλά δεν ξέρει τι μπορεί να προκύψει από τον Τζιτζικώστα, έναν τύπο χωρίς συγκεκριμένα πολιτικά χαρακτηριστικά, που ως… προσόν του έχει το μαλλί «καρφάκια με ζελέ» και τα… αφράτα μάγουλά του, που παραπέμπουν κοντά στο εμφανισιακό προφίλ του «μέσου ΟΝΝΕΔίτη».
Όταν, λοιπόν, είδε τους σαμαρικούς να στήνουν «λόμπι» υπέρ του Τζιτζικώστα, αποφάσισε να αλλάξει την τακτική του. Εκεί που ήθελε να πραγματοποιηθούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα οι διαδικασίες, για να έχει σαφές πλεονέκτημα, το γύρισε φοβούμενος ότι η σύντομη διαδικασία ίσως και να ευνοήσει τον Τζιτζικώστα. Έβαλε, μάλιστα, ως στόχο να αναγκάσει τον Τζιτζικώστα να μιλήσει πολιτικά, για να φανεί η «γύμνια» του, και όχι να μοστράρει άνετα την εικόνα του «νέου και αμόλυντου πολιτικού». Γι’ αυτό, άλλωστε, τον κάλεσε να συμμετέχει στις διαδικασίες της Κ.Ο.
Όπως και να έχει, οι «φαγωμάρες», οι «μπηχτές» και, όσο πλησιάζουμε στις 22 Νοεμβρίου, οι ανοιχτές καταγγελίες θα πληθαίνουν ανάμεσα στους τέσσερις μονομάχους. Το μόνο βέβαιο είναι ότι μέχρι την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών θα έχουμε συνεχώς υλικό για σχολιασμό. Όπως, επίσης, είναι βέβαιο ότι όποιος κι αν εκλεγεί αρχηγός, μπορεί οι υπόλοιποι να κλίνουν σ’ όλες τις πτώσεις την λέξη ενότητα, πρακτικά όμως θα την παραβιάζουν καθημερινά «ροκανίζοντας» την καρέκλα του επικεφαλής. Δεν αποκλείεται, επομένως, τίποτα. Ακόμη και το ενδεχόμενο της διάσπασης του κόμματος. Αυτό που έχει σημασία είναι όσα έχουμε πολλές φορές αναφέρει στο πρόσφατο σχετικά παρελθόν. Ότι, δηλαδή η ανασύνθεση της Πατρίδας περνάει αναγκαστικά από την πολιτική αποσύνθεση της ΝΔ. Η επόμενη ημέρα μετά την ανάδειξη νέου αρχηγού σ’ αυτό το αμαρτωλό εθνικά κόμμα πρέπει να σημάνει την αντίστροφη μέτρηση για τον οριστικό εξοβελισμό του από την πολιτική ζωή του Τόπου. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Γιώργος Μάστορας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών