Από την Σμύρνη του 1922 στην Θεσσαλονίκη του 2015

Ένα... "ασήμαντο" γεγονός

“Μικράν, μικράν, κατάπτυστον
ψυχήν έχουν αί μάζαι,
ιδιοτελή καρδίαν,
και παρειάν αναίσθητον
εις τους κολάφους”
Κ.Γ. Καρυωτάκης

Τι είναι σημαντικό και τι είναι ασήμαντο στην Ελλάδα του 2015; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό την δίδει δυστυχώς ο καθένας ξεχωριστά, αλλά και οι μεγάλοι αρχιτέκτονες του ψεύδους, αυτοί οι οποίοι κατευθύνουν την κοινή γνώμη σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, σύμφωνα με ένα σύστημα αξιών και αρχών, το οποίο ουδεμία σχέση έχει με τα εθνικά Ιδανικά, με την Ιστορική Μνήμη του Ελληνισμού!
Οι μάζες δυστυχώς ή ευτυχώς, έτσι συνέβαινε πάντοτε στην Ιστορία, δεν έχουν γνώμη, δεν έχουν άποψη, απλά....
οδηγούνται σαν αγέλες εκεί όπου το κυρίαρχο σύστημα θέλει ή μία επαναστατική πρωτοπορία τις οδηγεί. Όταν πριν από δύο δεκαετίες σχεδόν γινόντουσαν τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια για το Μακεδονικό, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είχε γράψει ότι δεν αρκούν αυτά, αφού ο λαός στερούμενος εθνικής ηγεσίας στα χρόνια που έρχονται θα υποχωρήσει ενδεχομένως στις θέσεις του. Ήταν εκείνη την περίοδο κατά την οποία ο τότε πρωθυπουργός της Νέας Δημοκρατίας είχε πει ότι σε δέκα χρόνια κάνεις δεν θα θυμάται το όνομα της Μακεδονίας… Σήμερα ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο είναι έτοιμο να ξεπουλήσει κατ’ εντολήν του μεγάλου αφέντη το όνομα της Μακεδονίας και είναι αμφίβολο εάν θα αντιδράσει ο λαός στην περίπτωση αυτή.
Πριν λίγες μόλις μέρες συνέβη στην Θεσσαλονίκη, στην σήμερα συμπρωτεύουσα με την Αθήνα και κάποτε συμβασιλεύουσα με την Κωνσταντινούπολη, ένα γεγονός που θεωρήθηκε “ασήμαντο”. Ένα γεγονός αδιανόητο πριν λίγα χρόνια, το οποίο αποτελεί ύβρι για την Ελληνική Ιστορία! Και απέναντι στην ύβρι αυτή δεν ακούστηκε ούτε μια φωνή διαμαρτυρίας απ΄ όλους αυτούς οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να έχουν δημόσιο λόγο από τα πολύχρωμα κανάλια του ψεύδους και τις κατακίτρινες φυλλάδες της διαπλοκής.
Πριν λίγες ημέρες λοιπόν, και συγκεκριμένα στις 10 Νοεμβρίου του 2015, έγινε στην Θεσσαλονίκη μια συγκέντρωση και τελετή προς τιμήν του σφαγέα του Ελληνισμού Μουσταφά Κεμάλ. Ήταν ακριβώς στις 9:45 όταν οι πάντες σίγησαν γύρω από την φερόμενη ως κατοικία του Κεμάλ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και ήταν η σιωπή αυτή προς τιμήν του σφαγέα του Ελληνισμού. Στην τελετή συμμετείχαν χιλιάδες Τούρκοι, οι οποίοι κρατούσαν σημαίες με την ημισέληνο και είχαν έλθει από την Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη μέχρι την Προύσσα. Ανάμεσά τους σχολεία, αλλά και αντιπροσωπεία του εμπορικού συλλόγου της Σμύρνης. Φώναξαν συνθήματα, τραγούδησαν εμβατήρια και αρκετοί από αυτούς έκαναν το σήμα των “Γκρίζων Λύκων”, ενώ άλλοι ύψωναν στον ουρανό της Θεσσαλονίκης σημαίες της Τουρκίας!
Και όλα αυτά συνέβησαν σε μία πόλη Ελληνική και όχι στην Τουρκία και συνέβησαν λίγες ημέρες μετά την σφοδρή αντίδραση στην δήλωση Φίλη ότι δεν υπήρξε γενοκτονία στον Πόντο! Μάλιστα, την προηγούμενη ημέρα στην ίδια πόλη είχε γίνει συγκέντρωση κατά της δηλώσεως του Φίλη, ο οποίος αμφισβήτησε την γενοκτονία. Όμως την γενοκτονία αυτή δεν την διέταξε ο Φίλης, αλλά την διέταξε και πραγματοποίησε ο Κεμάλ, προς τιμήν του οποίου επέτρεψε το ψευτορωμαίικο να γίνει αυτή η τελετή. Η οποία τελετή έλαβε χώρα σε ένα κτίριο, το οποίο έγινε μουσείο του Κεμάλ επί των ημερών της Νέας Δημοκρατίας και εγκαινιάσθηκε μάλιστα και από έναν υπουργό της.
Θα μπορούσε αλήθεια να γίνει μια ανάλογη τελετή στη σφραγισμένη πύλη του Πατριαρχείου όπου κρεμάσανε οι Τούρκοι τον Πατριάρχη μας Γρηγόριο τον Ε’; Θα μπορούσαν αλήθεια να πάνε χιλιάδες Έλληνες στην Σμύρνη και να κάνουν ένα Τρισάγιο στην πόλη όπου σφαγιάστηκε από τον τουρκικό όχλο ο Εθνομάρτυρας και Άγιος του Ελληνισμού Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος; Θα μπορούσαν να πάνε χιλιάδες Έλληνες κρατώντας Γαλανόλευκες σε μια πόλη της σημερινής Τουρκίας για να τιμήσουν την μνήμη αυτών, οι οποίοι εξοντώθηκαν από τον Κεμάλ μόνο και μόνο γιατί ήταν Έλληνες; Όχι βέβαια!
Και όμως, δεν βρέθηκε κανένας να αντιδράσει σε αυτήν την βάναυση σκύλευση της Εθνικής Μνήμης γιατί δεν ήταν τίποτε άλλο από αυτό η τελετή στη μνήμη του Κεμάλ και μάλιστα σε μια πόλη η οποία κατοικείται στην πλειοψηφία της από Έλληνες ξεριζωμένους από τον Πόντο, την Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη από όλες τις σκλαβωμένες Πατρίδες του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Πού είναι οι “επώνυμοι” πολίτες αυτής της χώρας, οι οποίοι κάθε λίγο και λιγάκι συλλέγουν κατά εκατοντάδες υπογραφές και δημοσιεύουν διαμαρτυρίες; Τίποτε δεν έγινε, σιωπή, μια απόλυτη σιωπή και κοντά σε αυτήν και μία προκλητική επιβράβευση για αυτό το αίσχος με επικάλυμμα κάποιες εμπορικές συμφωνίες, οι οποίες θα γίνουν μεταξύ εμπόρων της χώρας μας και εμπόρων της Τουρκίας.
Θυσία τα πάντα για το χρήμα, θυσία η Ιστορία για το κέρδος, το οποίο φαίνεται ότι εξουσιάζει τα πάντα σε αυτήν την σαπισμένη πολιτεία. Πόσο επίκαιρος ο τραγικός αυτόχειρας του Ελληνισμού Περικλής Γιαννόπουλος, ο οποίος έγραφε πριν από έναν αιώνα τα παρακάτω λόγια;: “Από της Πτώσεως της Πόλεως, Μοιρολογάτε Εθνικώς και κάνετε τις δουλίτσες Σας περίφημα Ατομικώς. Από δε της Ελευθερώσεως της Ελλαδούλας, εφορτώσατε τα πάντα στο Χάρτινο αυτό Κοκοράκι και πάλι κάνετε τις δουλίτσες Σας. Δηλαδή: και πάλι και μόνο ΜΠΑΚΑΛΕΥΕΣΘΕ…”
“Ασήμαντο” γεγονός, λοιπόν, ότι μέσα στην ίδια την Ελλάδα, και μάλιστα μέσα σε μία πόλη γεμάτη από παιδιά και εγγόνια προσφύγων εορτάστηκε η μνήμη αυτού, ο οποίος σφαγίασε τον Ελληνισμό, ξερίζωσε το Έθνος μας από τις πατρογονικές του εστίες χιλιάδων χρόνων. Δείγμα και αυτό μιας παρακμής, μιας παρακμής, που απλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη σαν χολέρα και δείχνει την παθητικότητα ενός μεγάλου Έθνους απέναντι στις προκλήσεις των καιρών. Δυστυχώς ή ευτυχώς η Ιστορία εκδικείται αυτούς που την λησμονούν και ήταν ένα δείγμα λησμονιάς, μία ύβρις απέναντι στους νεκρούς του Έθνους αυτό που συνέβη στην Θεσσαλονίκη στις 10 Νοεμβρίου το πρωί του 2015. Και το χειρότερο απέναντι σε αυτή την πρόκληση λυγισμένος απ’ την οικονομική ανέχεια και την πίεση των τοκογλύφων ένας Λαός να στέκει παθητικός, να μη αντιδρά, να έχει παραδώσει ψυχή!
Να είναι αλήθεια η σιωπή αυτή η γαλήνη πριν την καταιγίδα ή μήπως η οσμή του επερχόμενου θανάτου ενός μεγάλου Έθνους; Όμως, για να ξεσπάσει η καταιγίδα πρέπει πρώτα απ’ όλα να αστράψει στον ουρανό υπερήφανος ένας κεραυνός. Αυτόν τον κεραυνό έχει σήμερα προπαντός ανάγκη το Έθνος μας για να ξυπνήσει επιτέλους από αυτήν την θανατερή σιωπή, η οποία απλώνεται απ’ άκρη σ’ άκρη στη χώρα.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή