«1940 Ο Γ.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., Νίκος Ζαχαριάδης, γράφει το δεύτερο ανοιχτό του γράμμα προς το λαό της Ελλάδας, καταδικάζοντας το συνεχιζόμενο ελληνοϊταλικό πόλεμο έξω από τα σύνορα, τονίζοντας μεταξύ άλλων πως «η Ελλάδα δεν έχει καμιά θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα στην Αγγλία και Ιταλία-Γερμανία (…) είμαστε ξένοι προς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που κάνουν οι πλουτοκρατικές μεγάλες δυνάμεις».
Ο Ν. Ζαχαριάδης, όντας κρατούμενος στις φυλακές της μεταξικής δικτατορίας στην Αθήνα, διαβίβασε το γράμμα στην «Προσωρινή Διοίκηση» του Κόμματος για δημοσίευση. Η «Προσωρινή Διοίκηση», όντας κατασκεύασμα της Ασφάλειας, κάτι που ο Ν. Ζαχαριάδης δεν είχε ακόμα αντιληφθεί (ή δεν ήταν ακόμα βέβαιος γι’ αυτό), δεν το δημοσίευσε. Το παρέδωσε στον Μανιαδάκη, υφυπουργό Δημόσιας Ασφάλειας της κυβέρνησης Μεταξά. Το δεύτερο γράμμα είδε το φως της δημοσιότητας το 1947.»
Χαιρόμαστε που οι μόνιμοι εθνοπροδότες του ΚΚΕ ομολογούν τα αίσχη τους (και) για την περίπτωση του Ελληνοϊταλικού Πολέμου το 1940. Ως πόλεμο «πέρα από τα σύνορα», και ως εκ τούτου «καταδικαστέα», οι τόσο μεγάλοι «πατριώτες» εννοούσαν την απελευθέρωση...
που έκανε ο Ελληνικός Στρατός στο Αργυρόκαστρο, την Κορυτσά, την Χιμάρα, την Πρεμετή και άλλα μέρη της σκλαβωμένης Βορείου Ηπείρου.
Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι το πρώτο γράμμα που έγραφε ο Ζαχαριάδης, το οποίο καλούσε τον Ελληνικό Λαό να πολεμήσει τον ξένο εισβολέα, υπό την διεύθυνση της κυβέρνησης Μεταξά (όπως χαρακτηριστικά έγραφε), προκάλεσε την οργή του Στάλιν και των σκυλιών του στην Τρίτη Διεθνή, καθώς η Ιταλία ως σύμμαχος της Γερμανίας δεν έπρεπε να χτυπηθεί, λόγω του ισχύοντος τότε συμφώνου Ρίμπεντροπ-Μολότωφ.
Γι’ αυτό, άλλωστε, στην συνέχεια υπήρξαν άλλες δύο επιστολές, κατάπτυστες στο περιεχόμενό τους, με εντελώς αντίθετη κατευθυντήρια γραμμή απ’ αυτήν της πρώτης. Είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο που η κυβέρνηση Μεταξά δεν έδωσε στην δημοσιότητα την δεύτερη επιστολή Ζαχαριάδη, αφού τα όσα υποστήριζε δρούσαν εντελώς προδοτικά, προβοκατόρικα και πεμπτοφαλλαγγίτικα, την ώρα που ο Ελληνικός Στρατός έγραφε νέες σελίδες ένδοξης ιστορίας στα εδάφη της Βορείου Ηπείρου.
Το λάθος του τότε καθεστώτος ήταν πως δεν αντιμετώπισε στην συνέχεια τον Ζαχαριάδη ως έναν κοινό προδότη, δίνοντάς του την μόνη τιμωρία που αρμόζει στους πράκτορες ξένων συμφερόντων. Αν αυτός ο σκύλος του Στάλιν πλήρωνε όπως του άξιζε για την προτροπή του να αποχωρήσει ο Ελληνικός Στρατός από τα απελευθερώντα εδάφη της Βορείου Ηπείρου ίσως η συνέχεια να ήταν πολύ διαφορετική…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε επίσης: ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ: Η προδοσία του Έπους του 1940 από την αριστερά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών