Γράφει ο Αντίοχος
Ένα
βράδυ στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο γράφων επιχείρησε να περάσει
με το μηχανάκι του από την Πλατεία Κάνιγγος, αλλά έπεσε σε μέγα πλήθος
και καθηλώθηκε. Μια λαοθάλασσα είχε κατακλύσει απ’ άκρου εις άκρον την
Πλατεία, με τη μεγάλη της πλειοψηφία να αποτελείται από εύθυμους
πιτσιρικάδες. Σταμάτησα, λοιπόν, να δω το θέαμα. Σε λίγα λεπτά, από ένα
μπαλκόνι βγήκε μια γνωστή φιγούρα της μεταμεσονύκτιας τηλεοπτικής ζώνης,
που ξεστόμιζε ευχές και κατάρες και διασκέδαζε τον λαουτζίκο. Η
οργανωμένη πιτσιρικαρία, που κρατούσε στα χέρια της… αγγούρια (ίσια και
στραβά…), άρχισε τότε να σκούζει σε γηπεδικό ρυθμό:
«Ένωση Κεντρώων, οέ,
οέ, οέ!». Τα πρώτα λεπτά, η φιγούρα είχε ένα χαμόγελο μέχρι τ’ αυτιά,
πιστεύοντας πως… θριαμβεύει. Αλλά το χαμόγελο κόπηκε, όταν άρχισαν να
πέφτουν κατά πάνω του τα πρώτα αυγά και γιαούρτια και η «μεγαλειώδης
συγκέντρωση» τελείωσε άδοξα.
Αν
κάποιος μου’ λεγε εκείνη την ώρα ότι μετά από 25 χρόνια αυτή η γραφική
φιγούρα θα γινόταν… ρυθμιστής της πολιτικής ζωής του τόπου, θα τον
έστελνα στο… διάολο. Αλλά, ήρθαν οι χρόνοι κι οι καιροί που το αδύνατο
έγινε δυνατό! Τι άλλο να πω; Και μη χειρότερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών