7 Ιανουαρίου 1978, μια ακόμη μέρα στα γραφεία του εθνικιστικού κόμματος MSI σε κάποια συνοικία της Ρώμης. Οι τρεις συναγωνιστές, νεαρής ηλικίας, μόλις έχουν κατεβάσει τα ρολά ασφαλείας και ετοιμάζονται να φύγουν. Η ώρα είναι περίπου 18:00 όταν ξαφνικά δέχονται δεκάδες σφαίρες από αυτόματα όπλα. Ο νεαρός Franco Bigonzetti, φοιτητής Ιατρικής, πέφτει νεκρός, ο Vincenzo Segneri προλαβαίνει να κρυφτεί τραυματισμένος στο μπράτσο, ενώ ο τρίτος ο Francesco Ciavatta,ο νεαρότερος σε ηλικία μόλις 18 χρονών, τραυματισμένος και αυτός, προσπαθεί να ξεφύγει ανεβαίνοντας κάτι σκαλιά που ήταν δίπλα αλλά οι δολοφόνοι τον ακολουθούν και τον....
πυροβολούν πισώπλατα. Θα πεθάνει στο ασθενοφόρο για το νοσοκομείο.
Η σφαγή όμως δεν σταματάει εδώ. Μόλις το γεγονός της δολοφονίας διαδίδεται, συναγωνιστές από όλη την Ρώμη σπεύδουν στο σημείο της οδού Acca Larenzia και η ένταση αρχίζει να ανεβαίνει. Ζητούν εκδίκηση και τιμωρία των ενόχων της αριστεράς, αφού ήδη είχαν προηγηθεί αρκετές δολοφονίες τα προηγούμενα χρόνια. Ο κόσμος συνεχίζει να μαζεύεται αλλά και το ίδιο η αστυνομία που προσπαθεί να αποκλείσει την περιοχή. Ήδη επεισόδια έχουν σημειωθεί σε αρκετά σημεία της Ρώμης. Ξαφνικά, στην οδό της δολοφονίας και ενώ οι συναγωνιστές εκατοντάδες φωνάζουν συνθήματα, ένας λοχαγός των καραμπινιέρων σηκώνει το πιστόλι του - σύμφωνα με μαρτυρίες - και σημαδεύει στο πλήθος. Το πιστόλι παθαίνει εμπλοκή και ο λοχαγός αφού το βάζει το δικό του πιστόλι στην θήκη, παίρνει αυτό του συναδέρφου του και πυροβολεί. Νεκρός πέφτει ο νεαρός συναγωνιστής Stefano Recchioni.
Έρευνες, ανακρίσεις, αλλά μετά από τόσα χρόνια τίποτε. Κανένας ένοχος. Ούτε αστυνομικός πλήρωσε γι΄ αυτήν την δολοφονία. Άλλωστε να μην ξεχνάμε ότι: ΤΟ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΕΝΑΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΗΜΑ! Αυτό το σύνθημα κυριαρχούσε και συνεχίζει να κυριαρχεί. Ο πατέρας ενός από τους συναγωνιστές, μετά από μερικούς μήνες αυτοκτόνησε από την απελπισία του. Ένα από τα αυτόματα όπλα της δολοφονίας βρέθηκε το 1988 σε ένα κρησφύγετο των Ερυθρών Ταξιαρχιών.
Η Χρυσή Αυγη βρέθηκε ακόμη μια φορά εκεί, για να τιμήσει μαζί με τους συναγωνιστές της CasaPound την μνήμη όλων των νεκρών συναγωνιστών και σε τιμητική θέση ήταν η ελληνική σημαία για τους Γιώργο Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη. Με το μοναδικό συγκινητικό τρόπο των Ιταλών συναγωνιστών, μετά από απόλυτη ησυχία ήχησε μέσα στο βράδυ τρεις φορές το ανατριχιαστικό "PRESENTE". Η πλάκα άλλωστε που υπάρχει εκεί για την μνήμη των νεκρών τα λέει όλα: «Δολοφονημένοι από το κομμουνιστικό μίσος και από τους υπηρέτες του συστήματος».
Franco Bigonzetti, Stefano Recchioni, Francesco Ciavatta: PRESENTI!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών