ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Γράφει ο Σ. Παιδάκος

Όταν  πουλήθηκε η μεγάλη μερίδα των μετοχών του ΟΤΕ στην γερμανική Deutsche Telekom, στην εξευτελιστική τιμή που πουλήθηκε, στον πρώτο ισολογισμό που έκανε ο οργανισμός, υπό γερμανική πλέον διοίκηση, παρουσίασε κέρδη 500 περίπου εκατομμυρίων ευρώ. Τι άλλαξε, και από μπατιρισμένη εταιρεία του Ελληνικού δημοσίου, υπό άλλη πλέον διοίκηση, έγινε κερδοφόρα επιχείρηση; Μάλλον έγιναν τα αυτονόητα όπως, όλοι δούλευαν, όλοι ήταν συνεπής στο ωράριό τους, σταμάτησαν οι κοπάνες εν ώρα εργασίας, σταμάτησαν οι πλεονάζοντες διορισμοί, σταμάτησαν τα περιττά έξοδα, γενικά μπήκε μία τάξη που πριν δεν υπήρχε. Άραγε γιατί ήταν τόσο δύσκολο, αυτό που πέτυχαν οι γερμανοί, να μην μπορεί να....

το πετύχει το Ελληνικό δημόσιο; Στο σημείο αυτό θα κάνουμε μία αναγκαία παρενθετική παρέμβαση. Καμία, μα καμία επιχείρηση δεν πωλείται όταν βρίσκεται σε ημιθανή κατάσταση, όπως βρίσκονται σχεδόν στο σύνολό τους όλοι οι οργανισμοί που ανήκουν στο δημόσιο. Και λέμε ότι δεν πωλούνται , όχι γιατί το απαγορεύει κάποιος, αλλά για έναν σημαντικότατο λόγο. Μία φαλιρισμένη επιχείρηση θα πωληθεί για ένα κομμάτι ψωμί, έτσι είναι ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης. Αντιθέτως μία επιχείρηση που βρίσκεται στο ζενίθ της παραγωγικότητάς της, αν πουληθεί, τότε οι ιδιοκτήτες της θα αμειφτούν πλουσιοπάροχα. Κλείνει η παρένθεση.

Εδώ στην Ελλάδα, οι πολιτικάντηδες κάνουν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που λένε οι νόμοι της αγοράς, κάτι που το βαφτίζουν «εξυγίανση», και «μεταρρύθμιση». Πέραν τούτου, αν υπήρχε πραγματική Εθνική ηγεσία στον Τόπο μας, θα εξυγίανε όλους τους οργανισμούς του δημοσίου, ώστε να γίνουν κερδοφόροι. Η Χώρα μας στην οικονομική δυσμένεια που έχει περιέλθει έχει τεράστια ανάγκη από εσωτερικά έσοδα, όπως αυτά των δημοσίων επιχειρήσεων. Δυστυχώς, το σάπιο πολιτικό κατεστημένο ξεπουλά τους δημόσιους οργανισμούς όσο-όσο, μην αφήνοντας τίποτε στην δικαιοδοσία του δημοσίου, κάτι που θα μπορούσε με κατάλληλους χειρισμούς να αποφέρει κέρδη.

Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει με τους πολιτικούς που μας κυβερνούν τα τελευταία σαράντα έτη, για τον απλούστατο λόγο ότι θα υπάρξει ρήξη μεταξύ αυτών και του πελατειακού κράτους, με αποτέλεσμα την μη επανεκλογή τους στους υπουργικούς και βουλευτικούς θώκους. Αυτή είναι η δέσμευση που απαγορεύει στους πολιτικάντηδες να σκεφτούν με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον. Η χρυσή Αυγή έχει αποδείξει ότι δεν δεσμεύεται από μικροπολιτικές σκοπιμότητες, που να την καθιστούν δέσμια και μη παραγωγική πολιτική δύναμη. Πέραν τούτου έχει ξεκαθαρίσει τη θέση της, ως πολιτικός χώρος, και είναι έτοιμη να κονταροχτυπηθεί με τους πάντες, και ειδικά με το σαράκι που λέγεται συνδικαλισμός. Στο πρόγραμμά της, για την ανοικοδόμηση της Χώρας, η Χρυσή Αυγή έχει κάνει σοβαρές προτάσεις για την αναδιάρθρωση των  δημοσίων οργανισμών, με σεβασμό πρωτίστως των ανθρωπίνων αναγκών, κάτι που είναι απόρροια σοβαρού επιτελικού σχεδιασμού και όχι πειθαρχίας σε πολιτικά πυροτεχνήματα αποπροσανατολισμού.