Οι αγωνιστές του 1821 απαντούν στους μαρξιστές για τον εθνικό χαρακτήρα της επανάστασης

Γράφει ο Αντίοχος

Μετά από χρόνια ψαρέματος στα θολά νερά, όταν ακόμα και… πατριώτες το έπαιζαν οι μπολσεβίκοι, το ΚΚΕ επανέρχεται στη γνωστή του θέση περί… «ταξικής» επανάστασης του 1821:

«Σε μια περίοδο σαν τη σημερινή, που ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος μαίνεται, που εκατομμύρια ξεριζωμένοι πλημμυρίζουν τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα της Ευρώπης, που οι ανταγωνισμοί των κεφαλαίων για κυριαρχία εκδηλώνονται με όλο και μεγαλύτερη λύσσα, ενώ η επίθεση της αστικής τάξης, της κυβέρνησής της και όλης της καπιταλιστικής αντιπολίτευσης ενάντια στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα διαρκεί, το νόημα της 25ης Μαρτίου δεν είναι η παγίδα της «εθνικής ομοψυχίας». Έχει σύγχρονο περιεχόμενο: Τότε, φορέας – ηγέτης της κοινωνικής προόδου ήταν η αστική τάξη ενάντια στο φεουδαρχικό – οθωμανικό ζυγό και τους ντόπιους συμμάχους του. Εδώ και έναν αιώνα, φορέας – ηγέτης της προόδου, σε όφελος της πλειοψηφίας του πληθυσμού, είναι η εργατική τάξη. Η ταξική πάλη συνεχίζεται. Είναι ο μοχλός που κινεί την ιστορία μπροστά. ..».

Ας τους δώσουν την απάντηση οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές της επανάστασης του Γένους:...

«Ο κατά των τυράννων πόλεμος ημών μακράν τού να στηρίζεται εις αρχάς δημαγωγικάς και στασιώδεις ή ιδιοτελείς… είναι πόλεμος εθνικός, πόλεμος ιερός, του οποίου μόνη αιτία είναι η απόκτησις των δικαίων της προσωπικής ημών ελευθερίας, της ιδιοκτησίας, της τιμής».

(Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου).

«Ως μια βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας και όλοι και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό τον σκοπό και εκάμαμε την επανάσταση… Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος.

(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης)

«Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος… Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον  ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν…».

(Αλέξανδρος Υψηλάντης)

«…Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα! Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού»

(Γρηγόριος – Δικαίος Παπαφλέσσας)

«Όταν σηκώσαμεν την σημαίαν εναντίον της τυραγνίας ξέραμεν ότι είναι πολλοί αυτείνοι και μαχητικοί κι’ έχουν και κανόνια κι’ όλα τα μέσα. Εμείς ούλα είμαστε αδύνατοι. Όμως ο Θεός φυλάγει και τους αδύνατους, κι’ αν πεθάνωμεν πεθαίνομεν δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας και πολεμούμεν όσο μπορούμε εναντίον της τυραγνίας κι’ ο Θεός βοηθός…».

(Στρατηγός Μακρυγιάννης)

«…Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός της ημετέρας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ορκίζομαι …να διαμείνω πιστός εις την Θρησκείαν μου και εις την Πατρίδα μου. Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέρα ρανίδα του αίματός μου υπέρ της Θρησκείας και της Πατρίδος μου. Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της Θρησκείας μου ή να αποθάνω ως Μάρτυς δια τον Ιησούν Χριστόν…».

(Ο όρκος των Ιερολοχιτών)

« Ο Έφορος της Ελλάδος Θεός ενέπνευσεν εις τα καρδίας των εχθρών μας άκραν δειλίαν και φόβον. Ελπίζω δε εντός ολίγου, με την βοήθειαν του Τιμίου Σταυρού και των θεοπειθών της πατρίδος ευχών, να σας χαροποιήσω…».

(Ανδρέας Μιαούλης)

«Μία δύναμις με άρπαξε από την λιτανεία πριν φύγουμε από τα Ψαρά για την Χίο. Μία δύναμις θεϊκή με γιγάντωσε… Αυτή η θεία δύναμις μου έδωσε θάρρος δια να φθάσω με το πυρπολικό μου στην Τουρκική Ναυαρχίδα… Οι Τούρκοι ήταν τόσοι ώστε εάν έπτυον επάνω μας θα μας έπνιγαν αναμφιβόλως… Εις το όνομα του Κυρίου φώναξα εκείνη τη στιγμή. Έκανα τον Σταυρό μου και πήδηξα στη βάρκα. Οι φλόγες του πυρπολικού μεταδόθηκαν στην Ναυαρχίδα που τινάχθηκε στον αέρα και παρέσυρε στον θάνατο χιλιάδες Τούρκους…».

(Κωνσταντίνος Κανάρης)

«Το Ελληνικόν Έθνος, αφ’ ού υπέκυψεν εις τον βάρβαρον και σκληρότατον ζυγόν της Οθωμανικής τυραννίας, υστερήθη όχι μόνον την ελευθερίαν του, αλλά και παν είδος μαθήσεως…και ήτον ενδεχόμενον να εκλείψη διόλου από το Έθνος η Ελληνική γλώσσα, εάν δεν την διέσωζεν η Εκκλησία προς ήν οφείλεται και κατά τούτο ευγνωμοσύνη».

(Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός)

(ΥΓ): Αυτά και σκασμός κομμούνια!