Προσπαθώντας ο Ερντογάν να πατήσει πάνω στο αιώνιο αίσθημα του μίσους
που έχουν οι περισσότεροι τούρκοι σε βάρος των Ελλήνων και να το
εκμεταλλευτεί δεόντως για το δημοψήφισμα της ερχόμενης Κυριακής,
προχώρησε σε μία «εξομολόγηση».
Συγκεκριμένα, ευρισκόμενος σε κοινή εκπομπή τριών τουρκικών τηλεοπτικών καναλιών, ο Ερντογάν προέβη σε μία ακόμη προκλητική και άκρως προσβλητική για το Έθνος των Ελλήνων δήλωση, θέλοντας να πολώσει το κλίμα ενόψει της 16ης Απριλίου. Θυμήθηκε, λοιπόν, έναν διάλογο (;) που είχε με τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου όπου βρισκόταν το βράδυ της 15ης Ιουλίου, όταν έγινε η απόπειρα ανατροπής του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ερντογάν, ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου του είχε προτείνει, τότε, να τον φυγαδεύσει σε κάποιο από τα ελληνικά νησιά, για να μπορέσει να σωθεί από τους επίδοξους δολοφόνους του. Αυτός, όμως, δεν ήθελε να φύγει από την Τουρκία. Και κυρίως, δεν ήθελε να γίνει δραπέτης στην Ελλάδα, την χώρα των «απίστων».
Υποστηρίζει, λοιπόν, ότι απάντησε στον ξενοδόχο πως «Σερκάτ, εγώ θέλω να πεθάνω...
στα χώματα της πατρίδας μου, δεν θα πάω σε εδάφη γκιαούρηδων για να ζήσω εκεί μια ζωή ως αιχμάλωτος». Βεβαίως, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν το… θάρρος του Ερντογάν ήταν αληθινό (αμφιβάλλουμε πολύ πάντως) ή μεταγενέστερη εφεύρεση, απ’ αυτά που ανακαλύπτουν διαχρονικά οι πολιτικάντηδες ανεξαρτήτως εθνικότητας. Όπως και να έχει, όμως, αυτό που μετράει είναι το μίσος το οποίο βγάζει ο Ερντογάν κατά των Ελλήνων (η έκφραση «γκιαούρης», δηλαδή άπιστος, είναι ενδεικτική των αισθημάτων του), κάτι που το βγάζει σε δημόσια θέα προκειμένου να το εκμεταλλευτεί καταλλήλως για το επερχόμενο δημοψήφισμα της Κυριακής.
Εκτός, όμως, από τον πατέρα Ταγίπ Ερντογάν, είχαμε προηγούμενη παρέμβαση και του υιού του Μπιλάλ, ο οποίος δήλωσε τα εξής: «Όταν ρίξαμε τους Έλληνες στη θάλασσα, όταν τα παιδιά αυτής της ωραίας πατρίδας έριξαν στη θάλασσα τους Έλληνες, οι Έλληνες ήταν στην πραγματικότητα η λαβίδα των ιμπεριαλιστών εκείνης της εποχής. Και αυτό το έθνος αγωνιζόμενο δίπλα-δίπλα και χέρι με χέρι νίκησε τους Έλληνες». Στην συνέχεια, προσθέτοντας στην καταστροφή της Σμύρνης και ολίγη από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, παρομοίασε τον πατέρα του με τον τούρκο στρατιώτη Ουλουμπατλί Χασάν, που κάρφωσε τη σημαία των οθωμανών στα τείχη της Κωνσταντινούπολης αμέσως μετά την κατάκτησή της.
Το… περίεργο είναι ότι η συγκεκριμένη δήλωση του Μπιλάλ Ερντογάν, κάλλιστα θα μπορούσε να είχε ειπωθεί από τον Νίκο Ζαχαριάδη ή κάποιο άλλο στέλεχος του εθνοπροδοτικού ΚΚΕ, αφού κι αυτό είχε χαρακτηρίσει ως «ιμπεριαλιστές» τους Έλληνες Στρατιώτες που μάχονταν για την απελευθέρωση της Μικράς Ασίας από τον τουρκικό ζυγό.
Η ομοιότητα της δήλωσης του υιού Ερντογάν με το περιβόητο άρθρο της 12ης Ιουλίου 1935 στον «Ριζοσπάστη» , περί «αστικοτσιφλικάδικης ήττας» στην Μικρά Ασία, καθώς και την χαρά και την επιδίωξη των μπολσεβίκων του ΚΚΕ γι’ αυτήν, είναι πραγματικά ανατριχιαστική.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Συγκεκριμένα, ευρισκόμενος σε κοινή εκπομπή τριών τουρκικών τηλεοπτικών καναλιών, ο Ερντογάν προέβη σε μία ακόμη προκλητική και άκρως προσβλητική για το Έθνος των Ελλήνων δήλωση, θέλοντας να πολώσει το κλίμα ενόψει της 16ης Απριλίου. Θυμήθηκε, λοιπόν, έναν διάλογο (;) που είχε με τον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου όπου βρισκόταν το βράδυ της 15ης Ιουλίου, όταν έγινε η απόπειρα ανατροπής του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ερντογάν, ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου του είχε προτείνει, τότε, να τον φυγαδεύσει σε κάποιο από τα ελληνικά νησιά, για να μπορέσει να σωθεί από τους επίδοξους δολοφόνους του. Αυτός, όμως, δεν ήθελε να φύγει από την Τουρκία. Και κυρίως, δεν ήθελε να γίνει δραπέτης στην Ελλάδα, την χώρα των «απίστων».
Υποστηρίζει, λοιπόν, ότι απάντησε στον ξενοδόχο πως «Σερκάτ, εγώ θέλω να πεθάνω...
στα χώματα της πατρίδας μου, δεν θα πάω σε εδάφη γκιαούρηδων για να ζήσω εκεί μια ζωή ως αιχμάλωτος». Βεβαίως, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν το… θάρρος του Ερντογάν ήταν αληθινό (αμφιβάλλουμε πολύ πάντως) ή μεταγενέστερη εφεύρεση, απ’ αυτά που ανακαλύπτουν διαχρονικά οι πολιτικάντηδες ανεξαρτήτως εθνικότητας. Όπως και να έχει, όμως, αυτό που μετράει είναι το μίσος το οποίο βγάζει ο Ερντογάν κατά των Ελλήνων (η έκφραση «γκιαούρης», δηλαδή άπιστος, είναι ενδεικτική των αισθημάτων του), κάτι που το βγάζει σε δημόσια θέα προκειμένου να το εκμεταλλευτεί καταλλήλως για το επερχόμενο δημοψήφισμα της Κυριακής.
Εκτός, όμως, από τον πατέρα Ταγίπ Ερντογάν, είχαμε προηγούμενη παρέμβαση και του υιού του Μπιλάλ, ο οποίος δήλωσε τα εξής: «Όταν ρίξαμε τους Έλληνες στη θάλασσα, όταν τα παιδιά αυτής της ωραίας πατρίδας έριξαν στη θάλασσα τους Έλληνες, οι Έλληνες ήταν στην πραγματικότητα η λαβίδα των ιμπεριαλιστών εκείνης της εποχής. Και αυτό το έθνος αγωνιζόμενο δίπλα-δίπλα και χέρι με χέρι νίκησε τους Έλληνες». Στην συνέχεια, προσθέτοντας στην καταστροφή της Σμύρνης και ολίγη από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, παρομοίασε τον πατέρα του με τον τούρκο στρατιώτη Ουλουμπατλί Χασάν, που κάρφωσε τη σημαία των οθωμανών στα τείχη της Κωνσταντινούπολης αμέσως μετά την κατάκτησή της.
Το… περίεργο είναι ότι η συγκεκριμένη δήλωση του Μπιλάλ Ερντογάν, κάλλιστα θα μπορούσε να είχε ειπωθεί από τον Νίκο Ζαχαριάδη ή κάποιο άλλο στέλεχος του εθνοπροδοτικού ΚΚΕ, αφού κι αυτό είχε χαρακτηρίσει ως «ιμπεριαλιστές» τους Έλληνες Στρατιώτες που μάχονταν για την απελευθέρωση της Μικράς Ασίας από τον τουρκικό ζυγό.
Η ομοιότητα της δήλωσης του υιού Ερντογάν με το περιβόητο άρθρο της 12ης Ιουλίου 1935 στον «Ριζοσπάστη» , περί «αστικοτσιφλικάδικης ήττας» στην Μικρά Ασία, καθώς και την χαρά και την επιδίωξη των μπολσεβίκων του ΚΚΕ γι’ αυτήν, είναι πραγματικά ανατριχιαστική.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών