Ο Τσακαλώτος πήγε στο “Gay Pride” και όχι στην κηδεία του 11χρονου Μάριου στο Μενίδι

σ.σ. ΠΑΣΠΑΡΤΟΥ: Υπάρχουν προτεραιότητες για τους Συριζαίους: Πρώτα οι gay και μετά η απώλεια ανθρώπινης ζωής.

Μια εύστοχη αναφορά της «Δημοκρατίας», τόσο για το περιβόητο «Gay Pride» όσο και για την κυβερνητική πολιτική στα Μνημόνια, δείχνει το αδιέξοδο όχι μόνο της «πρώτη φορά Αριστερά» κυβέρνησης, αλλά και της «πολιτικής ορθότητας» γενικότερα. Διαβάζουμε, λοιπόν, στην πολύ καλή στήλη «Ηρεμολόγιο» τα εξής:

“Ουδείς αμφέβαλλε ότι ο Τσακαλώτος είπε την αλήθεια όταν δήλωσε: «Για εμάς είναι εξίσου σημαντική η αυριανή συγκέντρωση του Gay Pride. Εμείς έχουμε κάτι να πούμε και μετά τα Μνημόνια». Είναι ξεκάθαρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ νοιάζεται...
για δύο πράγματα: τα Μνημόνια που υπαγορεύουν οι Γερμανοί και το Gay Pride. Και ο Τσακαλώτος το είπε ανοιχτά, και πήγε καμαρωτός καμαρωτός να παρελάσει. Είναι επίσης φως φανάρι ότι τα δύο θέματα ταυτίζονται, είναι «φρούτα» από το ίδιο νεοταξικό καλάθι και από τα Μνημόνια θα μας απεμπλέξουν εκείνοι που δεν θα τους καίγεται καρφί για τα Gay Prides.

Πάντως, ένα καλό με αυτό το πανηγύρι της ασχήμιας και της πρόκλησης είναι η κυβερνητική συμμετοχή. Φάνηκαν, βρε παιδί μου, τι τους νοιάζει στη ζωή, οι προτεραιότητές τους, το αξιακό σύστημά τους. Εκδηλώθηκαν με τρέλα και κορδέλα. Στην κηδεία του 11χρονου παιδιού δεν πήγαν, βέβαια. Δεν είχαν διάθεση να συμπαρασταθούν σε γονείς, συγγενείς, οικείους. Τα gay parades προέχουν!”

Στα όσα πολύ επιτυχημένα υποστηρίζει ο αρθρογράφος της «Δημοκρατίας», από την δική μας πλευρά μπορούμε να προσθέσουμε ότι η παρουσία του Τσακαλώτου στο συγκεκριμένο «pride» ίσως δείχνει και τις… διαθέσεις των διεθνών τοκογλύφων απέναντι σ’ αυτόν και την υπόλοιπη κυβερνητική αντιπροσωπεία.

Παρότι, ως γνωστόν, το επίπεδο των Ελληνικών του Τσακαλώτου είναι σε πραγματικά άθλια κατάσταση, εντούτοις μέσα σε λίγες ημέρες είπε ολόσωστα το πώς αντιλαμβάνεται τις «προτεραιότητές» του ο ΣΥΡΙΖΑ και η λοιπή αριστερά. Τα «Gay Pride» έχουν ξεχωριστή θέση στην ατζέντα της αριστεράς (αλλά και του φιλελευθερισμού), σε αντίθεση με τα Μνημόνια, όπου έτσι κι αλλιώς «μετά τα Μνημόνια» δεν θα υπάρχει στον ήλιο μοίρα. Επομένως, αφού δεν έχουμε άρτο, ας απολαύσουμε «θεάματα», με στρινγκ, πούπουλα και ζαρτιέρες…

Όσο για την μη παρουσία στην κηδεία του 11χρονου Μάριου, ο οποίος έφυγε τόσο άδικα λόγω του «εθίμου» της συγκεκριμένης «ευπαθούς κοινωνικής ομάδας» να πυροβολεί στον αέρα «όποτε της καπνίσει», είναι ολοφάνερο ότι εκτός από την ανησυχία των τόσο επιλεκτικά «ανθρωπιστών» και «αλληλέγγυων», με το ανυπέρβλητο «ηθικό πλεονέκτημα», μην ξεσπάσουν πάνω τους την οργή τους οι κάτοικοι της περιοχής, είναι εμφανές ότι θεωρούν το συγκεκριμένο περιστατικό ως «ένα τυχαίο και μεμονωμένο συμβάν», το οποίο δεν πρέπει να οδηγήσει σε καταστάσεις «ρητορικής μίσους», «μνησικακίας», «φασιστικής μισαλλοδοξίας» και φυσικά «αντιρομανισμού».

Και η ζωή συνεχίζεται, όπως σίγουρα θα υποστηρίζουν οι τόσο «χαριτωμένοι» ηθικοί πλάστες της αριστεράς. Δεν θα συνεχίζεται, όμως, για τον 11χρονο Μάριο…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ