Είναι οι Εσθονοί Ναζί; Η τραγική μοίρα ενός μικρού αλλά ηρωικού έθνους

Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός

Την σκυτάλη από τον μπολσεβίκο Κοντονή, πήρε η ομοίως μπολσεβίκα, πρώην βουλευτής του κόμματος Κουβέλη και νυν γενική γραμματεύς Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μαρία Γιαννακάκη, χαρακτηρίζοντας τους Εσθονούς «συμπαθούντες τους ναζί».

Βεβαίως, όπως κανείς δεν περιμένει καλλιγραφία από της Μυλωνούς τον κ…, έτσι και κανείς δεν περιμένει ευαισθησία και γνώσεις Ιστορίας από τους αμετανόητους νοσταλγούς του μεγαλύτερου δολοφόνου λαών στον σύγχρονο κόσμο, «πατερούλη» Στάλιν.

Μόνο και μόνο, λοιπόν, για να γνωρίζουν οι αναγνώστες, θα κάνω μια σύντομη ιστορική αναφορά στην τραγική μοίρα του μικρού, πλην όμως ηρωικού λαού της Εσθονίας.

Κατ’ αρχάς, οι Εσθονοί δεν έχουν ουδεμία φυλετική ή άλλη σχέση με τους Ρώσσους. Πρόκειται για λαό φιννικής καταγωγής, συγγενικό με τους Φινλανδούς. Είχαν όμως την ατυχία να συνορεύουν...

με την Τσαρική Αυτοκρατορία, η οποία ενσωμάτωσε βιαίως τα εδάφη της Εσθονίας στην Ρωσσία, το 1721. Προηγουμένως, είχαν κατακτήσει την Εσθονία οι Δανοί, οι Τεύτονες ιππότες, οι Πολωνοί και οι Σουηδοί. Το 1918, με την γερμανο-ρωσσική συνθήκη του Μπρεστ-Λιτόφσκ, ο «παππούλης» Λένιν παραχώρησε την Εσθονία στους Γερμανούς. Αλλά, λίγον καιρό αργότερα η Γερμανία ηττήθηκε στον πόλεμο και απεχώρησε από τα εδάφη της Εσθονίας. Τότε οι Εσθονοί, που είχαν επίγνωση της εθνικής τους ιδιαιτερότητος, βρήκαν την ευκαιρία να ανακηρύξουν την ανεξαρτησία τους. Βλέπετε, την εποχή αυτή δεν είχε εδραιωθεί ακόμα το καθεστώς των μπολσεβίκων στην Ρωσσία και ήταν σε εξέλιξη ο εσωτερικός πόλεμος των μπολσεβίκων με τους «Λευκούς» (οπαδούς του Τσάρου).

Στις 23 Αυγούστου 1940, υπεγράφη το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ (αυτό το αναγνωρίζουν τα σιχαμένα σταλινοειδή του ΣΥΡΙΖΑ ή μήπως το… αμφισβητούν;), το μυστικό πρωτόκολλο του οποίου, προέβλεπε ότι η Εσθονία θα ενσωματωνόταν στην ΕΣΣΔ. Ιδού:

«Στην περίπτωση νέας εδαφικής και πολιτικής διευθετήσεως των Βαλτικών Κρατών (Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας, Λιθουανίας), τα βόρεια σύνορα της Λιθουανίας θα αποτελέσουν το όριο των σφαιρών επιρροής της Γερμανίας και της ΕΣΣΔ. Έκαστο μέρος αναγνωρίζει τα συμφέροντα της Λιθουανίας επί της Βίλνας».

Έτσι, οι Σοβιετικοί «φιλειρηνιστές» άδραξαν την ευκαιρία να κατακτήσουν τα Βαλτικά κράτη και να τα προσαρτήσουν στην ΕΣΣΔ (η Λιθουανία, η οποία είχε τεθεί στην γερμανική σφαίρα επιρροής, πέρασε κι αυτή στην σοβιετική, με ειδική τροποποίηση του Συμφώνου Ρίμπεντροπ – Μολότωφ, που έγινε κατά την επίσκεψη του Ρίμπεντροπ στην Μόσχα, στις 28 Σεπτεμβρίου).

Αμέσως μετά την κατάκτηση, έγινε ένα γενικό ξεκαθάρισμα σοβιετικού τύπου, των «πιθανών εχθρών του λαού», από την… πολύπειρη NKVD: κατ’ αρχάς «εκκαθαρίστηκε» ολόκληρη η ιθύνουσα τάξη των χωρών αυτών (πολιτικοί, ιερείς, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, πνευματικοί άνθρωποι, έμποροι, δημόσιοι υπάλληλοι, κ.α., καθώς επίσης και τα μέλη των οικογενειών των προαναφερομένων) και εν συνεχεία όσα στοιχεία του πληθυσμού (στελέχη των εθνικών κομμάτων που ετέθησαν εκτός νόμου, κ.λπ.) εκρίθησαν ικανά να δημιουργήσουν προβλήματα στην κατοχή. Συνολικά, υπολογίζεται ότι το ¼ του πληθυσμού των Βαλτικών χωρών υπέστη «εκκαθάριση» (δολοφονία ή εκτόπιση και εξαφάνιση στους γνωστούς τόπους εξορίας), χωρίς βεβαίως να συγκινηθούν -έστω και κατ’ ελάχιστον- οι μεγάλοι «ανθρωπιστές» και «δημοκράτες» της Δύσεως!

Κατά την «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα», η Εσθονία κατελήφθη από τους Γερμανούς, τους οποίους πράγματι ο πολύπαθος λαός υπεδέχθη ως απελευθερωτάς. Ο Ερυθρός Στρατός ανακατέλαβε τη χώρα το φθινόπωρο του 1944 ωθώντας πάνω από 120.000 Εσθονούς να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές του εστίες ως πρόσφυγες κυρίως προς τις γειτονικές χώρες. Όσοι «πιθανοί εχθροί του λαού» είχαν γλιτώσει από την προπολεμική σταλινική «εκκαθάριση» και δεν μπόρεσαν να φύγουν από την πατρίδα τους, «εκκαθαρίστηκαν» επιτόπου ή στα τρομερά σταλινικά Γκουλάγκ.

Το 1991, μετά το γκρεμοτσάκισμα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και την οριστική διάλυση του μορφώματος της ΕΣΣΔ, η Εσθονία ανακηρύχθηκε επιτέλους ανεξάρτητο κράτος.

(ΥΓ) 1: Θα επαναλάβω και πάλι κάτι που έχω τονίσει άπειρες φορές στο παρελθόν: είναι πολύ τυχεροί οι εν Ελλάδι νοσταλγοί του «πατερούλη» Στάλιν, που τον θαυμάζουν και τον νοσταλγούν εξ’ αποστάσεως χρόνου. Δυστυχώς, δεν έζησαν στην εποχή της παντοδυναμίας του, για να «γευθούν» την… χαρά των Γκουλάγκ και της Τασκένδης, όπως οι πολιτικοί τους πρόγονοι!

(ΥΓ) 2: Παρεμπιπτόντως, η γνώμη του «πατερούλη» για τους ξένους θαυμαστάς του, τύπου Τσίπρα, Καμμένου, Κοντωνή, Γιαννακάκη και λοιπών θλιβερών ασημαντοτήτων, ήτο η εξής (όπως αναγράφεται στο βιβλίο του φιλοκομμουνιστού Ισσαάκ Ντώϋτσερ, υπό τον τίτλον «Στάλιν – Μια Πολιτική Βιογραφία»): «Ένα σοβιετικό τρακτέρ αξίζει όσο δέκα καλοί ξένοι κομμουνιστές». Και ομιλούσε για καλούς κομμουνιστάς ο «πατερούλης», όχι γι’ αυτήν την λετσαρία, που δεν θα άξιζε ούτε όσο ένα… φθαρμένο ελαστικό σοβιετικού τρακτέρ!