Η ΑΞΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ “ΜΑΙΑΝΔΡΟΣ”

Κυκλοφόρησε πριν από λίγες ημέρες το 9^ο τεύχος της Εθνικιστικής Ιδεολογικής Επιθεώρησης «Μαίανδρος». Η έλευση του συγκεκριμένου τεύχους έρχεται σε μια «φορτισμένη» χρονική περίοδο. Καταρχάς, ο «Μαίανδρος» συμπληρώνει 2 χρόνια παρουσίας, καθώς το πρώτο τεύχος είχε κυκλοφορήσει στις 27 Νοεμβρίου 2012. Από την άλλη, το τεύχος αυτό κυκλοφορεί στο μεταίχμιο της συμπλήρωσης ενός έτους, τόσο από την ανήθικη και παράνομη σύλληψη του Αρχηγού της  ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και άλλων 5 Βουλευτών του Κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών, όσο και από την άνανδρη δολοφονία από παρακρατικούς ακροαριστερούς των Συντρόφων μας στα Γραφεία της Τ.Ο. Βορείων Προαστίων. Θεωρώ, λοιπόν, ότι.....

είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να πούμε δυο λόγια γι’ αυτήν την έντυπη ιδεολογική προσπάθεια επεξήγησης του Ελληνικού Εθνικισμού.

Μια από τις πάμπολλες κατηγορίες που εκτοξεύουν οι πάσης φύσεως εχθροί της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ εναντίον της είναι ότι αποτελεί ένα «μόρφωμα» χωρίς ιδεολογική θέση και πολιτική άποψη, το οποίο απλώς εκμεταλλεύεται τις χρονικές συγκυρίες προς όφελός της. Εάν, όμως, μελετήσουμε την δομή της λειτουργίας των κομμάτων του «συνταγματικού τόξου» θα διαπιστώσουμε ότι αν κάπου πρέπει να αποδοθεί ο όρος «μόρφωμα» είναι ακριβώς σ’ αυτά. Με εξαίρεση στον κανόνα το ΚΚΕ, το οποίο διαθέτει ένα ιδεολογικό-θεωρητικό περιοδικό («Κομμουνιστική Επιθεώρηση»), τα υπόλοιπα κόμματα της λεκτικής και νοηματικής απάτης του «συνταγματικού τόξου» δεν διαθέτουν, άμεσα ή έμμεσα, ένα ιδεολογικό περιοδικό. Και μόνο το γεγονός ότι θα έπρεπε κάποιος, ο οποίος ανήκει π.χ. στο ΠΑΣΟΚ, να προσπαθήσει να γράψει ένα άρθρο, το οποίο να διεισδύει αναλυτικά στην «ιδεολογία» του εν λόγω σωματείου των απατεώνων, των κλεφτών και των μιζαδόρων, προκαλεί αναμφίβολα συναισθήματα ανάμεσα στην αηδία, την οργή και τον γέλωτα. Αν μάλιστα υπολογίσουμε και το γεγονός ότι τα κόμματα αυτά (με εξαίρεση και πάλι το ΚΚΕ αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ) δεν έχουν ούτε δική τους κομματική εφημερίδα, τα πράγματα χειροτερεύουν. Έχουν, βεβαίως, τις εφημερίδες των «νταβατζήδων» στα ΜΜΕ να τους υποστηρίζουν, αλλά αυτή η στήριξη ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανακληθεί, αφού την γραμμή δεν την καθορίζει το κόμμα αλλά τα συμφέροντα των εκδοτών.

Αντιθέτως, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ διαθέτει μια εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα από το 1993, όπου οι ιδεολογικές αναλύσεις υπάρχουν πολύ συχνά. Από την άλλη, υπάρχει το περιοδικό «Μαίανδρος», το οποίο μπορεί να μην αποτελεί επίσημο ιδεολογικό όργανο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, όμως το περιεχόμενο των γραπτών του έχει ως συγγραφείς Χρυσαυγίτες, Άνδρες και Γυναίκες, οι οποίοι ξεδιπλώνουν το νόημα της Εθνικιστικής Ιδεολογίας. Στην σημερινή εποχή της ιδεολογικής δυσλεξίας και του πολιτικού αναλφαβητισμού, στο σκοτάδι της αμάθειας που παρατεταμένα διαρκεί, η εμφάνιση του «Μαιάνδρου» μοιάζει μ’ έναν Πυρσό Γνώσης, μονίμως αναμμένο, γνωρίζοντας πως όσο μικρή κι αν είναι η φλόγα που εκπέμπει, εν τούτοις, το φως το οποίο εκπέμπει φαίνεται από πολύ μακριά. Θεωρώντας ότι ο Εθνικισμός της  ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δεν σχετίζεται με τα αναμασήματα της αποστεωμένης σκέψης στα κοσμικά σαλόνια των αστών, αλλά από τις αέναες διαδικασίες της Ζωής, πιστεύουμε ότι ο ρόλος ενός Ιδεολογικού Περιοδικού είναι να δείχνει ότι οι έννοιες της Θεωρίας και της  Πράξης πρέπει να αλληλοσυνδέονται και όχι να έρχονται σε κραυγαλέα αντίθεση. Η θεωρητική ανάλυση του Εθνικισμού, η εξερεύνηση της Ιστορικής Αλήθειας, η φιλοσοφική διάσταση της Ιδεολογίας μας, η Πολιτική ενημέρωση και η Πολιτιστική διαφώτιση, που υπάρχουν στις σελίδες κάθε τεύχους του «Μαιάνδρου», έχουν ως σκοπό τον ανάλογο θεωρητικό, ιστορικό, φιλοσοφικό, πολιτικό, πολιτιστικό «εξοπλισμό» του επίμονου μελετητή και όχι απλώς φευγαλέου αναγνώστη του συγκεκριμένου εντύπου.

Η συνεχής κατάκτηση της Γνώσης οδηγεί και στην καλυτέρευση της προσωπικότητάς μας ως Συνειδητοποιημένοι Χρυσαυγίτες. Ακριβώς επειδή ο Εθνικισμός, όπως τον ενστερνίζεται ως Ιδεολογική θεώρηση και τον εφαρμόζει ως Πολιτική πρακτική  η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ξεφεύγει από τα αδιέξοδα του φιλελεύθερου και μαρξιστικού λαβύρινθου και τις αντιφάσεις που αναπόφευκτα γεννούν οι δικές τους πρακτικές εφαρμογές. Αυτή ακριβώς η ιδεολογική υπεροχή του Χρυσαυγιτισμού είναι που τον διαφοροποιεί από τις διάφορες παραφυάδες της καθεστωτικής εφεύρεσης του «συνταγματικού τόξου». Εάν για τους Χρυσαυγίτες το Νόημα της Ζωής βρίσκεται στο να ζουν για τις Ιδέες τους, οι αντίπαλοί τους ζουν από τις ιδέες «τους», ακριβώς γιατί ο ατομοκεντρισμός αποτελεί το κυρίαρχο ιδανικό τους.

Επομένως, η μελέτη της Εθνικιστικής Θεωρίας αποτελεί για κάθε συνειδητοποιημένο Έλληνα βασικό καθήκον για την όσο το δυνατόν πιο εποικοδομητική βελτίωσή του. Γιατί η Γνώση αποτελεί δύναμη και επομένως όποιος/όποια θέλει να έχει  Γνώμη πρέπει πρώτα απ’ όλα να διαθέτει Γνώση. Να μελετά προσεκτικά ενστερνιζόμενος πρακτικά τα πιστεύω του και όχι απλώς να διαβάζει παπαγαλίζοντας. Η ύπαρξη του «Μαίανδρου» αποτελεί ένα ακόμη πολύτιμο εργαλείο στην προώθηση της Εθνικιστικής Ιδεολογίας. ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ

Το ένατο τεύχος του περιοδικού “Μαίανδρος” κυκλοφορεί και μπορείτε να το προμηθευτείτε εδώ.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.xryshaygh.com/index.php/enimerosi/view/h-ajia-kai-h-shmasia-tou-periodikou-maiandros#ixzz3IrJaOhbq