Άρθρο στην εφημερίδα "Χρυσή Αυγή"
Πραγματικότητα είναι πλέον εδώ και λίγες μέρες το νέο αριστερό Μνημόνιο, και με τη… βούλα της βουλής. Σε προηγούμενο δημοσίευμα, είχαμε επισημάνει τις καταπληκτικές ομοιότητες του συμβιβασμού του mister Tsipra με τους διεθνείς τοκογλύφους, με την συμφωνία του Μπρεστ-Λιτόφσκ, που σύνηψε ο Βλαδίμηρος (ένας είναι ο Βλαδίμηρος…) με τους Γερμανούς, το 1918. Μάλιστα, αυτό χρησιμοποίησε ως επιχείρημα –απευθυνόμενος προς τα αριστερά- κατά την τελευταία συζήτηση-ολονυχτία για το νέο Μνημόνιο, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ από την Ηλεία. Βεβαίως, η εν λόγω συμφωνία έχει σχέση με το σημερινό Μνημόνιο, υπό την έννοια του επώδυνου συμβιβασμού με τον «εχθρό». Ωστόσο, υπάρχει στην λενινιστική-σταλινική παρακαταθήκη και η ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική, από τα αρχικά των λέξεων στα ρωσσικά), που ταιριάζει «γάντι» στο νέο Μνημόνιο.
Το μεγάλο ξεπούλημα, εκεί και τότε κι εδώ και τώρα!
Τι ήταν και πως προέκυψε η ΝΕΠ; Μετά την νίκη των μπολσεβίκων στον εσωτερικό πόλεμο με τους «Λευκούς», έπεσε μεγάλη πείνα και....
δυστυχία στην χώρα, αποτέλεσμα της οικονομικής πολιτικής των μπολσεβίκων. Έτσι, μετά τον τρομακτικό χειμώνα του 1921, ο Λένιν ανακοίνωσε στους εμβρόντητους μπολσεβίκους που πήραν μέρος στο 10ο Συνέδριο, την επιστροφή στον… καπιταλισμό! Με λίγα λόγια, η ΝΕΠ προέβλεπε τα εξής αδιανόητα για κομμουνιστικό κράτος: να έχουν οι αγρότες το δικαίωμα της επικαρπίας της γης, την νομιμοποίηση του εσωτερικού εμπορίου και της ανταλλαγής των ειδών, την θέσπιση φόρου πρώτα σε είδος και αργότερα σε χρήμα, την επιστροφή στον ιδιωτικό έλεγχο των επιχειρήσεων που απασχολούσαν λιγότερους από 20 εργάτες, εργασία κατ’ αποκοπή, με το κομμάτι, και δυνατότητα ενοικιάσεως εργοστασίων από εταιρείες ή ιδιώτες του εξωτερικού, καθώς και η προσέλκυση ξένων «επενδυτών» προς εκμετάλλευση των τεραστίων πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας (πετρελαιοπηγών, χρυσορυχείων). Σχετικά με το μεγάλο ξεπούλημα, ο υπουργός Τσιτσέριν διαβεβαίωνε τους απανταχού καπιταλιστές ότι «ο φυσικός πλούτος της ΕΣΣΔ περιμένει να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης», όπως διαβεβαίωνε ο Τσιτσέριν τους απανταχού καπιταλιστές», ο δε… πολιτικός παππούς των Λαφαζανίστας, Λένιν, έδινε τον τόνο, δηλώνοντας πως «θα πουλάμε τα πάντα εκτός από εικόνες και βότκα»! Αν όλα αυτά σας θυμίζουν το Μνημόνιο και το μεγάλο ξεπούλημα των υδρογονανθράκων από τον ΣΥΡΙΖΑ, καλώς σας τα θυμίζουν!
Πλήθος οι… συμπτώσεις!
Παρά το γεγονός ότι με απόφαση του 10ου Συνεδρίου του κόμματος απαγορεύθηκε η δημιουργία φραξιών και τάσεων μέσα στο κόμμα (αν αυτό σας θυμίζει την απόφαση του τελευταίου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ για αυτοδιάλυση των συνιστωσών, καλώς σας το θυμίζει…), μόλις αναγγέλθηκε η ΝΕΠ σχηματίστηκε η λεγόμενη «Εργατική Αντιπολίτευση» (αν αυτή σας θυμίζει την «Αριστερή Πλατφόρμα» των Λαφαζανίστας, καλώς σας την θυμίζει…) από στελέχη δεύτερης σειράς – αν και οι φήμες έλεγαν ότι πίσω απ’ αυτούς ήταν ο Τρότσκυ. Όμως, η ανοχή που τους έδειξε ο Λένιν, δείχνει ότι η δημιουργία αυτής της φράξιας ήταν στημένη από τον ίδιο, για να ελεγχθούν οι αντιδράσεις των κατώτερων στελεχών και μελών, που αδυνατούσαν να κατανοήσουν την σκοπιμότητα της ΝΕΠ. Κι αν αυτό σας θυμίζει την ανοχή - μη διαγραφή από τον ΣΥΡΙΖΑ των Λαφαζανίστας, της πορφυρογέννητης που-του-βου και του κομψευόμενου δανδή Βαρουφάκη, καλώς σας την θυμίζει!
Η «τριανδρία» και ο… Τσακαλώτος
Αλλά, ο Λένιν δεν πρόλαβε να χαρεί πολύ την ΝΕΠ του (σίγουρα θα… φτύνει στον κόρφο του ο mister Tsipras, αν μας διαβάζει…), γιατί χτυπήθηκε από απανωτά εγκεφαλικά επεισόδια, εξ’ αιτίας των οποίων κατέστη… φυτό και αργότερα πήγε να συναντήσει τον… Μαρξ στον άλλο κόσμο. Έτσι, ανέλαβε ο Στάλιν να διεκπεραιώσει την καπιταλιστική παλινόρθωση, με την ιδιότητα του Γενικού Γραμματέως του κόμματος, το 1922. Την εποχή εκείνη, ζώντος ακόμη του Λένιν, οι «μνηστήρες» της εξουσίας ήσαν οι εξής: Τρότσκυ, Κάμενεφ και Στάλιν. Οι δύο πρώτοι στα φανερά, ο τρίτος στα κρυφά, γιατί δεν τον υπολόγιζε κανείς. Ο Κάμενεφ, λοιπόν, μαζί με τον κολλητό του Ζηνόβιεφ, έφτιασαν «τριανδρία» με τον Στάλιν και άσκησαν την εξουσία αποκλείοντας τον Τρότσκυ. Την «τριανδρία» υποστήριζε και το έτερο μέλος του Πολίτμπυρό, Νικολάϊ Μπουχάριν, θερμός θιασώτης της ΝΕΠ και θεωρούμενος «δεξιός», κάτι σαν τον Τσακαλώτο ας πούμε.
Λαφαζάνης, ο «Τρότσκυ» του ΣΥΡΙΖΑ
Έτσι, ο απομονωμένος Τρότσκυ άρχισε να κάνει σπασμωδικές κινήσεις. Έγραφε πύρινα άρθρα στα οποία ασκούσε κριτική στην ΝΕΠ, χαρακτηρίζοντάς την «πισωγύρισμα στον καπιταλισμό, ενώ σχημάτισε και μια φράξια, με την επωνυμία «Αριστερή Αντιπολίτευση». Εδώ πια οι ομοιότητες με την φράξια των Λαφαζανίστας είναι κραυγαλέες! Στην ολομέλεια της Κ.Ε. που ακολούθησε, έπεσε η ιδέα για διαγραφή του Τρότσκυ. Αλλά, ο Στάλιν τον έσωσε: ζήτησε να παραμείνει στο κόμμα και στο Πολιτμπυρό και απλώς να απομακρυνθεί από κομισάριος (αν αυτό σας θυμίζει την απομάκρυνση του Λαφαζάνη από το υπουργείο ΠΑΠΕΝ αλλά όχι και τη διαγραφή του από τον ΣΥΡΙΖΑ, καλώς σας το θυμίζει…). Στη συνεχεία, ο Στάλιν παραμέρισε τους μέχρι τότε συμμάχους του, Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ, και προσέγγισε την λεγομένη «δεξιά» πτέρυγα του κόμματος (λόγω του ότι επιθυμούσε την συνέχιση της ΝΕΠ), που είχε επικεφαλή της τον Μπουχάριν. Για να μην πολυλογούμε, επειδή η εσωκομματική αντιπολίτευση συνεχίστηκε, τα επόμενα χρόνια ο Στάλιν καθάρισε αρχικά τους «αριστερούς» (Τρότσκυ κ.α., τρέμε Λαφαζάνη!), στη συνέχεια «καθάρισε» και τους «δεξιούς» κι έγινε… Τζέγκις Χαν. Τον «Τρότσκυ» του ΣΥΡΙΖΑ τον βρήκαμε (Λαφαζάνης), μένει να βρεθεί και ο… «Στάλιν» του (το Αλεκάκι είναι γλυκό αγόρι και δεν κάνει για τέτοια, αφήστε που δεν έχει και… μουστάκι). Εκείνος ο… φρούραρχος, ο Δραγασάκης, φέρνει πιο πολύ σε «πατερούλη». Λέτε;
Όταν ο Λαφαζάνης ήταν της… «δεξιάς» πλατφόρμας
Ωστόσο, στα αριστερά κόμματα τίποτα δε μένει σταθερό. Αναλόγως των συνθηκών, μπορεί κάποιος να θεωρείται «αριστερός» σήμερα και αύριο «δεξιός» και το αντίθετο. Υπήρξε, λοιπόν, εποχή που ο Λαφαζάνης ήταν της… δεξιάς πλατφόρμας! Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν δημιουργήθηκε ο ενιαίος Συνασπισμός, ο Λαφαζάνης –μαζί με τους Δραγασάκη, Αλαβάνο, Ανδρουλάκη, Βαλαβάνη, Χουντή κ.α.- ανήκαν στην λεγόμενη «Ανανεωτική Πτέρυγα» του ΚΚΕ, και εθεωρούντο… «δεξιοί», μιας και θεωρούσαν… αντιεμπορικό για το κόμμα τον τίτλο «κομμουνιστικό» και το σφυροδρέπανο ως σύμβολο και είχαν σκοπό να διαλύσουν το ΚΚΕ και να το ενσωματώσουν στον Συνασπισμό. Μάλιστα, στο 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που έγινε το 1991, οι «δεξιοί» διεκδίκησαν και την αρχηγία του –δια του Δραγασάκη- αλλά την έχασαν για τρεις ψήφους από την «αριστερή» Παπαρήγα (με 44 έναντι 47 ψήφους), η οποία εν συνεχεία τους διέγραψε όλους! Στη συνέχεια, οι «δεξιοί» αυτοί κατέφυγαν στον νερόβραστο Συνασπισμό της Δαμανάκη κι έγιναν αυτομάτως… «αριστεροί», συγκροτώντας την… ΚΙΝΑ («Κίνηση Νέας Αριστεράς», κάτι ανάλογο της σημερινής Πλατφόρμας) και απαιτώντας… αριστερή στροφή.
Ο mister Tsipras και οι ατελείωτες μεταλλάξεις του
Κι αν οι Λαφαζαναίοι έγιναν από «δεξιοί» (στο ΚΚΕ) «αριστεροί» (στον ΣΥΡΙΖΑ), ο mister Tsipras έχει στο ενεργητικό του περισσότερες μεταλλάξεις. Κατ’ αρχάς, ήταν «δεξιός» στο ΚΚΕ κι έτσι την εποχή των εκκαθαρίσεων της Παπαρήγα κατέληξε στον Συνασπισμό. Όπου αυτομάτως έγινε «αριστερός», προσχωρώντας στο «Αριστερό Ρεύμα» του Αλαβάνου. Όμως, το 2010 διασπάστηκε και το Ρεύμα των… Αλαβανίστας, και ο mister Tsipras –μαζί με τους Δραγασάκη, Βούτση, Βίτσα, Σκουρλέτη και Φλαμπουράρη- αποχώρησε απ’ αυτό, γινόμενος και πάλι «δεξιός». Όμως, επειδή με όλα αυτά σίγουρα έχετε μπερδέψει τα… μπούτια σας, αναφωνώ ένα βιαστικό «ζήτω οι αριστεροδεξιοί του ΣΥΡΙΖΑ και το νέο αριστερό μας Μνημόνιο» και σας αφήνω να… ξεθολώσετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών