ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ;

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Μάλλον δεν μπορούν να ατενίσουν πέραν της μύτης τους οι διάφοροι πολιτικοί αρχηγοί, γι αυτό αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν τι υφαίνεται γύρω τους.

Είναι μεγάλο πλεονέκτημα κάποιος να μπορεί να διατηρεί την νηφαλιότητα και την ευθυκρισία του, σε αντίξοες περιόδους και σε απρόβλεπτες καταστάσεις.

Ο κύριος Μεϊμαράκης κατηγόρησε τον πρωθυπουργό ότι αφού διέλυσε τα πάντα, τώρα δραπετεύει από τις ευθύνες και τα.....

καθήκοντά του προκηρύσσοντας εκλογές.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι δηλώσεις της κυρίας Γεννηματά, όπου χαρακτηρίζει τον κύριο Τσίπρα, ως δραπέτη των ευθυνών του.

Αντίθετα ο «αχυράνθρωπος» των ΜΜΕ κύριος Σταύρος Θεοδωράκης έπεσε λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα χαρακτηρίζοντας την απόφαση για εκλογές ως πονηρή σκέψη και τραγική επιλογή για τη Χώρα.

Ποια είναι η δική μας άποψη;

Ο κύριος Τσίπρας δεν είναι ούτε δραπέτης, ούτε λιποτάκτης, ούτε ανεπαρκής στο έργο που έχει αναλάβει. Απλά ως εξουσιομανής και φίλαρχος κινείται σχολαστικά, με σύνεση και στρατηγικό σχεδιασμό περιβάλλοντας πάντοτε τις πράξεις και τις αποφάσεις του, με ένα πέπλο «αριστερής ύφανσης» και υποτιθέμενης εναλλακτικής προοπτικής. Όπως ακριβώς έπραττε και ο μέγας λαοπλάνος Ανδρέας Παπανδρέου.

Αυτή η τακτική έρχεται σε εκ διαμέτρου αντίθετη θέση με την αντίστοιχη του προκατόχου του κυρίου Σαμαρά, ο οποίος με άκομψο, χονδροειδή και επιπόλαιο τρόπο, προσπάθησε να κρατηθεί εναγώνια στην εξουσία, μη διστάζοντας να καταλύσει τη δημοκρατία, να χειραγωγήσει τη δικαιοσύνη και να εκτρέψει το πολίτευμα.

Τι πιστεύουμε ότι θα συμβεί.

Κατ αρχάς ο κύριος Τσίπρας αυτή τη στιγμή θεωρείται το αγαπημένο παιδί των Ευρωπαίων δανειστών, αφού μέσα από μια γενικευμένη ψευδαίσθηση αντίθεσης, σκληρής διαπραγμάτευσης και αντιπαράθεσης με τους δανειστές κατόρθωσε να περάσει άμεσα, τέτοια οικονομικά μέτρα, τα οποία αν η προηγούμενη κυβέρνηση προσπαθούσε να προωθήσει με την άκρατη δουλοπρεπή συμπεριφορά της θα είχε προκληθεί μεγάλη κοινωνική αναταραχή. Ενώ τώρα η Ελληνική κοινωνία τα «κατάπιε αμάσητα». Δεν τα χώνεψε όμως και θα επανέλθουμε σε αυτό πιο κάτω.

Το κοινό χαρακτηριστικό των δυο τελευταίων πρωθυπουργών της Χώρας είναι ότι αμφότεροι χορεύουν στους ρυθμούς των Ευρωπαίων δανειστών, του Eurogroup και της Τρόικα, η διαφορά τους ότι ο Αλέξης χορεύει με μουσική υπόκρουση του «hasta siempre».

Γιατί λοιπόν αυτός ο πανούργος και αναμφισβήτητα ευφυής πρωθυπουργός αποφάσισε να προκηρύξει εκλογές στις 20 Σεπτέμβρη;

Κατ αρχάς άμεση ανάγκη μετά την εξέλιξη του Αλέξη ως «μνημονιακότερου» των «μνημονιακών» είναι η ολοκληρωτική εκκαθάριση της εσωτερικής αντιπολίτευσης και συγκεκριμένα της αριστερής πλατφόρμας και του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Η κατάπνιξη κάθε διαφορετικής φωνής από αυτή του «φιλοευρωπαϊκού» λόγου, που πλέον χαρακτηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ, είναι για τον κύριο Τσίπρα απαραίτητη και άμεση ως προτεραιότητα.

Ήδη η ρήξη λαμβάνει σάρκα και οστά και τα θεμέλια ενός νέου αριστερού κόμματος αρχίζουν να οικοδομούνται.

Τώρα θα ρωτήσει κάποιος. Πώς θα μπορέσει ο κύριος Τσίπρας να καλύψει αυτή την απώλεια ώστε να ξαναεκλεγεί;

Και απαντούμε. Ο κύριος Τσίπρας θα είναι ο νικητής και των επόμενων εκλογών λόγω του ότι η συντηρητική στροφή προς το κέντρο θα του εξασφαλίσει ψηφοφόρους από την κεντροαριστερά με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού.

Επιπλέον το τρίτο μνημόνιο είναι πολύ πρόσφατο και τα επαχθή και δυσβάστακτα μέτρα δεν έχουν γίνει ακόμη αντιληπτά από το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού Λαού (αυτό που λέγαμε ανωτέρω, ότι ακόμη δεν τα έχει χωνέψει), οπότε ο κύριος Τσίπρας με το ψευδές προσωπείο του επαναστάτη, του δήθεν μαύρου προβάτου της ευρωζώνης, ασκεί γοητεία και είναι προτιμότερος από τους δουλοπρεπείς και λαομίσητους λακέδες των αστικών κομμάτων.

Θεωρούμε λοιπόν ότι επειδή ακόμη η τραγωδία δεν έχει παιχτεί έως το τέλος ο Αλέξης θα είναι ο αναμφισβήτητος νικητής σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση.

Δεν δραπετεύει λοιπόν, ούτε αποποιείται των ευθυνών του. Απλά ραδιουργεί, χρησιμοποιεί προς όφελός του την χρονική συγκυρία, ξεκαθαρίσει με τη μια τους αντάρτες και κατοχυρώνει την πολιτική του δύναμη.

Αγαπητοί, ο κύριος Τσίπρας δεν ήρθε για να φύγει σε 7 μήνες, αλλά για να καθίσει στο σβέρκο του Ελληνικού Λαού για πολύ καιρό. Εδώ και πολλούς μήνες αναφέραμε, ότι αποτελεί τον νέο εκλεκτό των Ευρωπαίων, τη βαλβίδα εκτόνωσης της Λαϊκής αγανάκτησης που συσσωρεύτηκε από το 2012 και μετά