Τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου τον θυμάται κανείς;

Όπως είναι γνωστό, την 17η  Φεβρουαρίου του 1914  οι Βορειοηπειρώτες, αρνούμενοι να υπαχθούν στο τότε νεοσύστατο αλβανικό κράτος, σε πείσμα των Μεγάλων Δυνάμεων, επαναστάτησαν, ανακήρυξαν στο Αργυρόκαστρο την Αυτόνομο Πολιτεία της Βορείου Ηπείρου και σχημάτισαν Κυβέρνηση με Πρόεδρο τον Γεώργιο Χ. Ζωγράφο και μέλη τους Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Βασίλειο, Κορυτσάς Γερμανό και Κονίτσης Σπυρίδωνα, τον Ιωάννη Παρμενίδη, Δημήτριο Δούλη και τον Αλέξανδρο Καραπάνο. Αποτέλεσμα του Αυτονομιακού Αγώνα ήταν το Πρωτόκολλο της Κερκύρας, που υπογράφηκε την 17η  Μαΐου 1914, από τις Κυβερνήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων, της Αλβανίας και της Βορείου Ηπείρου και παρείχε καθεστώς Αυτονομίας σε όλο το Βορειοηπειρωτικό χώρο.
Η φετινή επέτειος της εθνικής εορτής των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, που είναι και η κορύφωση των  αγώνων τους για ελευθερία και εθνική αποκατάσταση, θα μνημονευτεί για μια ακόμα φορά εν  μέσω σιωπής και εγκατάλειψης από την επίσημη Ελληνική Πολιτεία καθώς και τη νομιμοποίηση μιας πάγιας τακτικής της Αλβανίας για πλήρη συρρίκνωση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Χαρακτηριστικά μπορούμε να πούμε ότι, σήμερα  96 χρόνια μετά, η αλβανική πολιτική ηγεσία, εξακολουθεί να αναβιώνει παλιές καταδικασμένες μεθόδους, επενδεδυμένες με ευρωπαϊκούς μανδύες.
Τρανταχτό παράδειγμα είναι η απογραφή πληθυσμού στην Αλβανία, η οποία ενώ από τη μία εξαγγέλθηκε πρόσφατα πως θα γίνει στα ευρωπαϊκά πρότυπα, (δηλαδή με ελεύθερη δήλωση της εθνικότητας και του θρησκεύματος), στην πραγματικότητα μεθοδεύεται εσωτερικά με όλα τα μέσα ώστε: «όλοι οι αλβανοί πολίτες, ως προς την εθνικότητα και το θρήσκευμα, να δηλώσουν ότι έχουν δηλώσει στην απογραφή του 1950».
Με τον τρόπο αυτό οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες στερούνται το αναφαίρετο δικαίωμά τους να αυτοπροσδιορίζονται εθνικά και ταυτόχρονα ανοίγει ο δρόμος για την πλήρη εθνογραφική αλλοίωση της Βορείου Ηπείρου αφού παράλληλα διενεργείται και η νομιμοποίηση εγκατάστασης, χιλιάδων πολιτών αλβανικής καταγωγής πού τα τελευταία 20 χρόνια μετακινήθηκαν από τη βόρεια και κεντρική Αλβανία στη Βόρειο Ήπειρο όπου εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια κατοικείται από ακραιφνείς Έλληνες.
Ταυτόχρονα η σημερινή αλβανική Κυβέρνηση συνεχίζει να μην αναγνωρίζει την ελληνικότητα ολόκληρων περιοχών και των κατοίκων τους, όπως είναι η Χιμάρα, η Λιούντζη, η Πρεμετή, η Κολώνια και η Κορυτσά, εξακολουθεί να ισχυρίζεται αυθαίρετα για ύπαρξη «μειονοτικών ζωνών» που τις ορίζει κατά το δοκούν της, συνεχίζει να αλλοιώνει τον Βορειοηπειρωτικό χώρο ιστορικά, πολιτικά, πολιτιστικά, δημογραφικά, ληξιαρχικά και με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί, λεηλατεί την πολιτιστική κληρονομιά της Βορείου Ηπείρου, περιορίζει ασύστολα τις ελευθερίες των Βορειοηπειρωτών σε όλα τα επίπεδα και αρνείται ακόμα και τον όρο «Βόρειος Ήπειρος» που ιστορικά επιβλήθηκε ακριβώς όταν γεννήθηκε και ο όρος «Αλβανία».
Τελευταία έκφραση της πάγιας τακτικής της Αλβανίας για πλήρη συρρίκνωση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, είναι η απάλειψη της ελληνικής εθνικής καταγωγής  των Βορειοηπειρωτών από τα δημοτολόγια των ληξιαρχείων και τις νέες βιομετρικές ταυτότητες, καταπατώντας έτσι ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα όπως αυτά απορρέουν από την Σύμβαση Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα, όλοι μαζί, Βορειοηπειρώτες και Ελλαδίτες, ενθυμούμενοι τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των Βορειοηπειρωτών του 1914, να τιμήσουμε όπως αξίζει τους ήρωες του 1914, για να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές των Ελλήνων τους μεγάλους αγώνες που έκαναν οι Βορειοηπειρώτες για να παραμείνουν  Έλληνες στις πατρογονικές τους εστίες. Ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου δεν μπορεί να συρρικνωθεί και να χαθεί σήμερα σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας.
       Γι’ αυτό  σήμερα σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδος πρέπει από τη μία να διατρανώσει τη φωνή του για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών  και, από την άλλη να στηρίξει έμπρακτα κάθε απόφασή των αδελφών Βορειοηπειρωτών να παραμείνουν ή να επιστρέψουν για να αναγεννηθούν στις πατρογονικές τους εστίες, με ελευθερία και ασφάλεια, διατηρώντας την ελληνικότητά τους, μέσω της εφαρμογής του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας του 1914 και όλων των διεθνών συνθηκών  που ισχύουν για τις εθνικές μειονότητες ανά τον κόσμο.
Την Κυριακή, 21 Φεβρουαρίου, στις 11.00 π.μ., θα τελεστεί δοξολογία στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Καρύτση και μετά θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνου στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη από το Σύλλογο Βορειοηπειρωτών.
antinews.gr