«Μπαίνοντας εις αυτό το έργον και ακολουθώντας να γράφω δυστυχήματα
αναντίον της πατρίδος και θρησκείας, οπού της προξενήθηκαν από την
ανοησίαν μας και ᾿διοτέλειά μας και από θρησκευτικούς και από πολιτικούς
, αγαναχτώντας και εγώ απ᾿ ούλα αυτά, ότι ζημιώσαμε την πατρίδα μας
πολύ και χάθηκαν και χάνονται τόσοι αθώοι άνθρωποι, σημειώνω τα λάθη
ολωνών και φτάνω ως την σήμερον,
οπού δεν θυσιάζομε ποτές αρετή και
πατριωτισμόν και είμαστε σε τούτην την άθλια κατάστασιν και κιντυνεύομεν
να χαθούμεν. Γράφοντας αυτά τα αίτια και τις περίστασες, οπού φέραμεν
τον όλεθρον της πατρίδας μας όλοι μας, τότε ως έχοντας και εγώ μερίδιον
εις αυτείνη την πατρίδα και κοινωνία, γράφω με πολλή αγανάχτησιν
αναντίον των αιτίων όχι να ᾿χω καμμιά ιδιαίτερη κακία αναντίον τους,
αλλά ο ζήλος της πατρίδος μου δίνει αυτείνη την αγανάχτησιν και δεν
μπόρεσα να γράψω γλυκώτερα.

Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως
τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από ᾿μάς
και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι᾿ όταν
κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν.
Ποίον
βάρβαρον έθνος έκαμε όσα κάνει το Γαλλικόν έθνος ᾿σ εμάς τους Έλληνες;
Δεν σεβάστη τα αίματά μας εδώ μέσα οπού πατούνε, οπού αχνίζουν ακόμα;
Όλους μας έκαμαν άτιμους κι᾿ άναντρους και μας κάνουν γυναίκες.
Και
τι σας έκαμεν αυτό τ᾿ όνομα των Ελλήνων εσάς των γενναίων αντρών της
Ευρώπης, εσάς.....