Στηρίζω τη Χρυσή Αυγή διότι…

Κάποτε άκουγα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης τόσο από πολιτικούς, όσο κι από δημοσιογράφους ότι υπάρχουν ομάδες ναζιστών, φασιστών κι άλλων τραμπούκων που δημιουργούν εντάσεις και προπηλακισμούς σε ομάδες της κοινωνίας μας.
Θυμόμουν όμως μία συμβουλή του πατέρα μου που έλεγε: «Για ό,τι ακούς μη πιστεύεις τίποτα και για ό,τι βλέπεις να πιστεύεις τα μισά». Ψάχνοντας λίγο το πράγμα με επιφυλακτικότητα διαπίστωσα ότι η προπαγάνδα της δημοσιογραφικής εξουσίας έκανε καλά τη δουλειά της. Με τον καιρό παρατήρησα ότι γίνονταν διάφορα πράγματα τα οποία οι κύκλοι της εξουσίας τα διαστρέβλωναν και τα παρουσίαζαν όπως τους συνέφερε.

Γνωρίζω ότι..... στο σημερινό αδιέξοδο που ζουν η πατρίδα μας, αλλά και οι φτωχοί αφελείς πολίτες, οφείλεται στα κατά καιρούς κόμματα εξουσίας που λυμαίνονταν το δημόσιο πλούτο και τεμάχιζαν τη συνεκτικότητα της ελληνικής κοινωνίας τόσα χρόνια. Γεγονός είναι λοιπόν για ένα κοινό νου ότι οι δημιουργοί της συμφοράς που ευθύνονται γι’ αυτό είναι οι πολιτικάντηδες. Εφόσον αποδείχθηκαν ανίκανοι αλλά κι επικίνδυνοι, χάνουν πλέον τη δύναμή τους και μοιάζουν σαν ένα πληγωμένο φίδι το οποίο είναι περισσότερο επικίνδυνο. Όταν βλέπουν λοιπόν κάποιον άλλο να ανεβαίνει επιδιώκουν με νύχια και με δόντια, με λάσπη και αλχημείες να τον κατακρημνίσουν. Έτσι συμβαίνει και με το κίνημα της Χρυσής Αυγής. Βομβαρδίζεται από παντού. Εμείς δεν πρέπει να στεκόμαστε στη λάσπη, αλλά να βλέπουμε την πρόθεση των ενεργειών της. Πρέπει να παραμερίζουμε τη σκόνη και τη λάσπη, για να βλέπουμε τι κρύβεται από κάτω. Τα συμπεράσματά μου λοιπόν είναι ότι υποστηρίζω τις περισσότερες ενέργειες της Χ.Α. διότι:

Επιδιώκει τη διατήρηση της ελληνικότητας του λαού μας, αλλά και της απόλυτης συνοχής του.

Δεν είναι κόμμα, αλλά ένα κίνημα που γεννήθηκε μέσα από την αγανάκτηση, την απόγνωση και την έλλειψη προστασίας των πολιτών από το κράτος.

Αγαπά και υπερασπίζεται την πατρίδα όχι με ψεύτικα και παθητικά λόγια, αλλά με έμπρακτες και μαχητικές ενέργειες.

Παρέχει την αυτονόητη προστασία προς τους Έλληνες πολίτες, διότι το κράτος είναι ανίκανο να τους τη δώσει κι επειδή νοιώθουν ότι είναι ξένοι στην ίδια τους την πατρίδα.

Βάζει πάνω απ’ όλα την πατρίδα και τους Έλληνες πολίτες και μετά τους αλλοδαπούς. Δεν εξαπατούν τον πολίτη, βάζοντας τον πέπλο και τη μάσκα του δήθεν δημοκράτη.

Γνωρίζουμε όλοι ότι τα μεγαλύτερα πολιτικά εγκλήματα έγιναν από αυτοβαπτιζόμενους δημοκράτες στο όνομα της δημοκρατίας. Γνωρίσαμε όλοι μας τη δήθεν δημοκρατία που μας τάιζαν τόσες δεκαετίες οι διεφθαρμένοι πολιτικοί μας αστέρες. Χρησιμοποίησαν τον τίτλο «δημοκρατία» ως δούρειο ίππο για να λεηλατήσουν τους απλούς, αθώους κι ανήμπορους Έλληνες.

Δεν χτυπούν ψεύτικα το χέρι τους στην πλάτη του πολίτη, αλλά τον κοιτάζουν στα μάτια με μπέσα και τον υπηρετούν.

Μεριμνά έμπρακτα για τις ανάγκες του Έλληνα πολίτη και δεν κινείται με ψευτοκουλτουριάρικη συμπεριφορά ως σοφός σωτήρας.

Είναι άνθρωποι των έργων κι όχι των ανέξοδων λόγων και υποσχέσεων.

Ας μη ξεχνούμε τέλος τα λόγια του Κωστή Παλαμά: «Ο πατριωτισμός είναι έμφυτος στον άνθρωπο. Εγώ όμως είμαι εθνικιστής».

Μήπως οι χειρότεροι τραμπούκοι είναι οι κουστουμάτοι και γραβατωμένοι ψευτοδημοκράτες και ψευτοπατριώτες που τρομοκρατούν, βιάζουν και λεηλατούν με φοροεπιδρομές τους προδομένους κι εξαθλιωμένους Έλληνες;

Μήπως τραμπούκοι είναι αυτοί που κυβερνούσαν τόσες δεκαετίες και ξεπούλησαν την πατρίδα, μετατρέποντάς την σ’ ένα παγκόσμιο ξεφτιλισμένο ζήτουλα κι επαίτη;

Μήπως τραμπούκοι είναι αυτοί που απολύουν βιοπαλαιστές οικογενειάρχες, που δεν έχουν να δώσουν τροφή στα παιδιά τους;

Μήπως τραμπούκοι είναι αυτοί που διώχνουν τα Ελληνόπουλα στην ξενιτιά για να βρούνε δουλειά κι αξιοπρέπεια, ενώ κρατούν τους υπερπληθείς αλλοδαπούς;

Μήπως τραμπούκοι είναι όλοι αυτοί που αποδείχθηκαν παγκόσμιοι διαφθορείς και παραδίδουν μαθήματα ήθους και ηθικής;

Μήπως τραμπούκοι είναι αυτοί που μετατρέπουν τον περήφανο ελληνικό λαό σε ουρές ανθρώπινων μαζών, περιμένοντας συσσίτιο της εκκλησίας;

Όχι αδέλφια. Ας μάθουμε κάποτε να ξεχωρίζουμε μόνοι μας τους πραγματικούς τρομοκράτες κι όχι αυτούς που μας πλασάρουν οι άλλοι.

Κ.Δ.