ΑΠΟΧΗ, ΛΥΣΗ Ή ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ;

Γράφει ο Αντίοχος 

Η απόχη της αποχής

Να, λοιπόν, που φτάσαμε μια ανάσα πριν από τις εκλογές. Ευκαιρία, να μιλήσουμε λίγο και για τις παγίδες που κρύβουν και να προλάβουμε όσους είναι έτοιμοι να πέσουν μέσα σ’ αυτές! Παγίδα 1η: Η αποχή. Η βλακέντια αποχή- κυρίως ενός τμήματος της νεολαίας, για λόγους αδιαφορίας ή και… διαμαρτυρίας. Η πολιτική-εκλογική αδιαφορία ισούται με την αυτοκτονία! Όπως κάποιος αυτοκτονεί γιατί δε θέλει να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της ζωής και να παλέψει να τις νικήσει, έτσι και αυτός που απέχει από τις εκλογές «αυτοκτονεί» πολιτικά. Δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο σύστημα να αποφασίζει γι’ αυτόν, χωρίς αυτόν και χωρίς τον φόβο αυτού. Επιπροσθέτως, όποιος απέχει από τις εκλογές λόγω αδιαφορίας, δε δικαιούται μετά να φωνάζει για την ανεργία του και τη δυστυχία του, καθότι είναι συνυπεύθυνος γι’ αυτήν και άξιος της μοίρας του!

Αν ήταν πρόβλημα για το σύστημα θα απαγορευόταν!

Πάμε τώρα στο....

δεύτερο σκέλος, την αποχή για λόγους «διαμαρτυρίας». Κατ’ αρχάς, αν η αποχή δημιουργούσε πρόβλημα στο σύστημα, θα απαγορευόταν. Το σύστημα –αν θέλει- έχει χίλιους τρόπους για να την αποτρέψει. Για παράδειγμα –εφόσον η συμμετοχή στην ψηφοφορία εξακολουθεί τυπικά να είναι υποχρεωτική- το κράτος θα μπορούσε να επιβάλλει ένα γερό πρόστιμο στους απέχοντες, πρόστιμο που θα πήγαινε κατευθείαν στην εφορία και άντε μετά να ξεμπλέξουν… Αντιθέτως, η αποχή για λόγους «διαμαρτυρίας» συμφέρει το σύστημα! Διότι, ο «διαμαρτυρόμενος» που απέχει, αν συμμετείχε στην εκλογική διαδικασία, σίγουρα δε θα ψήφιζε κάποιο από τα κόμματα του συστήματος, αλλά το αντίθετο. Άρα, αφού έτσι κι αλλιώς δε θα ψηφίσει τους συστημικούς, δεν είναι προτιμότερο να μην ψηφίσει κανέναν; Κι άστον μετά να φωνάζει και να βρίζει όσο θέλει το σύστημα και την κυβέρνηση και το Μνημόνιο και το… κέρατό του το τράγιο! Ποιος θα τον ακούσει; Μόνο την ψήφο φοβούνται!

Η αποχή και… τ’ αδερφάκια της 

Η αποχή –όπως και τ’… αδερφάκια της, το λευκό και το άκυρο- είναι… αόρατη. Δεν πιάνεται! Δε φαίνεται, δεν υπάρχει πουθενά, δεν υπολογίζεται! Θα είχε κάποιο νόημα, αν τα ποσοστά της, μαζί μ’ αυτά των λευκών και των άκυρων, καταγράφονταν κανονικά επί τοις εκατό. Ωστόσο, στα ποσοστά δε λογαριάζονται, ούτε η αποχή ούτε τα άκυρα-λευκά. Η αποχή είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να μην αλλάξει ποτέ τίποτα, γι’ αυτό είναι ευρέως διαδεδομένη στις δυτικές «δημοκρατίες». Ακόμα και στη χώρα-πρότυπο της «δημοκρατίας» (δυτικού τύπου…), τις ΗΠΑ, σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι μονίμως απέχουν (ποσοστό 42,5% στις τελευταίες εκλογές)! Παρόμοιες καταστάσεις επικρατούν τα τελευταία χρόνια κι εδώ, αν και σε μικρότερη κλίμακα. Μήπως είδατε να… ταρακουνιέται πουθενά το σύστημα;

Συμπέρασμα: ΟΧΙ στην αποχή, ψήφο «δαγκωτή» στην Χρυσή Αυγή!