Η ιδέα μιας Ενωμένης Ευρώπης χωρίς κράτη, το όραμα μιας Ευρώπης χωρίς έθνη για μεγάλο χρονικό διάστημα φάνταζε σε πάρα πολλούς ως μια ουτοπιστική ή συνωμοσιολογική θεωρία. Πλέον όμως σε όλους μας γίνεται ορατό ότι πολλές κυβερνήσεις της Ευρώπης συνεπικουρούμενες από το γραφειοκρατικό κέντρο εξουσίας των Βρυξελλών εργάζονται πυρετωδώς για την πραγμάτωση αυτού του στόχου, ήτοι την εξαφάνιση των μονοπολιτισμικών κρατών-εθνών. Μάλιστα αυτός ο στόχος έχει γίνει πρωταρχικός για την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τους υποτελείς-συνεργάτες τους του "συνταγματικού τόξου".
Η θραυσματοποίηση των δεσμών της μονοπολιτισμικής κοινωνίας μέσω της....
πολυπολιτισμικής ποικιλίας που απορρέει από την ανεξέλεγκτη εισροή μουσουλμάνων λαθρομεταναστών είναι μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι πολιτικές ελίτ που κυβερνούν την χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Ένα άλλο εργαλείο προς την κατεύθυνση της εξαφάνισης των μονοπολιτισμικών κοινωνιών είναι η λεγόμενη αντιρατσιστική νομοθεσία η οποία τίθεται υπεράνω των εθνικών προτεραιοτήτων και της εθνικής ταυτότητας.
Η πολιτική ατζέντα των Βρυξελλών και των υποτελών της έχει διαφανεί, ήτοι ισλαμοποίηση της Ευρώπης, μαζική λαθρομετανάστευση μουσουλμάνων λίθινης εποχής, διάλυση των εθνικών κρατών, εξομοίωση όλων των πολιτισμών και θρησκειών, καταστροφή των χριστιανικών ριζών της κοινωνίας και των οικογενειακών δεσμών. Αυτό είναι το πρόγραμμα των νεομαρξιστών του ΣΥΡΙΖΑ και αυτών που τους υπηρετούν από το συνταγματικό τόξο όπως οι νεοσυντηρητικοί μπολσεβίκοι των ΑΝΕΛ και της ΝΔ. Η ΕΕ εξελίσσεται σε μια δεύτερη Σοβιετική Ένωση και οι Βρυξέλλες σε μια δεύτερη μπολσεβίκικη Μόσχα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όλο και περισσότερο ομοιάζει στο πολίτμπιρο του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ οι επίτροποι της ΕΕ δεν έχουν καμία διαφορά από τους πολιτικούς κομισάριους των Σοβιέτ, φορούν τις ίδιες πολιτικές παρωπίδες και είναι το ίδιο ηλίθιοι και ξεδιάντροποι υπηρέτες του συστήματος. Το ότι η ΕΕ εξελίσσεται σε δεύτερη Σοβιετική Ένωση φαίνεται και από το γεγονός των επευφημιών και δοξολογιών που επιφυλάσσουν οι νεομαρξιστές προς την πολιτική των Βρυξελλών, αλλά και από την αποστροφή των αριστερών μέσων ενημέρωσης από την Ρωσία.
Επί εποχής Σοβιετικής Ένωσης όποιο κράτος-μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας παρέκλινε από τις επιταγές και κελεύσματα της Μόσχας είχε ως αποτέλεσμα-τιμωρία την εισβολή των σοβιετικών τεθωρακισμένων στις πρωτεύουσες τους για την επιβολή της τάξης και την διατήρηση του αντιλαϊκού συστήματος στην εξουσία. Η αντισοβιετική εξέγερση του 1956 στην Βουδαπέστη και του 1968 στην Πράγα αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στην σημερινή εποχή οι Βρυξέλλες δεν χρειάζεται να στείλουν άρματα μάχης στους λαούς που εξεγείρονται. Αρκεί η οικονομική απειλή, η οποία δεν διαφέρει σε τίποτε από την απειλή των σοβιετικών αρμάτων, καθόσον είναι το ίδιο καταστρεπτική όπως ένας πόλεμος.
Η αρχικά ίσως δελεαστική ιδέα μιας Ενωμένης Ευρώπης εξελίχθηκε με την σοβιετοποίηση των κέντρων εξουσίας της από τους νεομαρξιστές και τους νεοσυντηρητικούς σε μια ιστορία φρίκης, μιας ιστορίας που μπροστά της ωχριά η οποιαδήποτε συνωμοσιολογική θεωρία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έγινε αυτό το οποίο υποτίθεται ότι ήθελε να αποτρέψει και να αποφύγει η γηραιά ήπειρος: Ένα δικτατορικό σύστημα υποδούλωσης των λαών και κατάργησης και εξαφάνισης των μονοπολιτισμικών κρατών-εθνών.
Γ. Λιναρδής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών