Κατάθεση Τέλλογλου στη δίκη της Siemens: ΠαΣοΚ, ΝΔ, Σύριζα και ΚΚΕ έπαιρναν χοντρές μίζες

Μια κατάθεση – βόμβα ενός αποδεκτού από το σύστημα δημοσιογράφου δεν κάνει τίποτε άλλο από το επιβεβαιώνει ότι η διαφθορά και οι υψηλές επιδόσεις στο «σπορ» της μίζας αποτελούν μια κοινή συνισταμένη για όλο το πολιτικό φάσμα του «συνταγματικού τόξου». Συγκεκριμένα, φως στις διαδρομές του μαύρου χρήματος που διοχέτευε η Siemens προς τα κόμματα εξουσίας, το οποίο κινούνταν γύρω στο 2% επί του τζίρου της συμφωνίας, έριξε ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου, που παρακολούθησε την περίφημη δίκη του Μονάχου και κατέθεσε ως μάρτυρας στη δίκη που διεξάγεται ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων. Ο δημοσιογράφος είπε ότι το ποσό που προοριζόταν για δώρα...

(προς όλες τις κατευθύνσεις, κόμματα και άλλους) ήταν αυξημένο κατά 8% μετά το 1996 σε σχέση με την πρώτη σύμβαση για τα ψηφιακά του ΟΤΕ και αναφέρθηκε σε όσα ειπώθηκαν εκεί από τους εμπλεκομένους στην υπόθεση και κυρίως στις καταθέσεις Σίκατσεκ.

«Αποδέκτες του 2% από τα μαύρα ταμεία, σύμφωνα με τον Σίκατσεκ, ήταν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα. Χρήματα δόθηκαν σε όλα τα κόμματα, αλλά κυρίως στα δύο μεγάλα. Στην πρώτη σύμβαση για τα ψηφιακά, το 1989-1990, ο Ενιαίος Συνασπισμός είχε πάρει τότε λεφτά» είπε ο Τέλλογλου, σημειώνοντας παράλληλα ότι η κατάσταση άλλαξε το 1996, καθώς για «λόγους τάξης» τα «δώρα» υπολογίζονταν ως 10% επί του τζίρου.

«Σύμφωνα με όσα ακούστηκαν στη δίκη του Μονάχου, το 8% δόθηκε σε υπαλλήλους του ΟΤΕ. Εγώ έχω αμφιβολίες γι αυτό, γιατί από τα έγγραφα προκύπτουν και απευθείας πληρωμές, όπως για παράδειγμα αυτή του Σκαρπέλη». Ο μάρτυρας επικαλέστηκε σημείωμα που φέρεται ότι έγραψε ο Καραβέλας τον Ιανουάριο του 1998 και σε αυτό αναφέρει ότι βάσει συμφωνίας που έγινε τον Ιούνιο του 1997 θα πρέπει να πληρωθούν 86.000.000 μάρκα σε συγκεκριμένους λογαριασμούς.
Όπως είπε ο μάρτυρας, το ποσό αυτό αντιστοιχεί στο «8,5% για τη σύμβαση του 2002. Ξέρω ότι από αυτά τα λεφτά δόθηκαν τελικά λιγότερα είπε. «Έγινε καβγάς γιατί από τα 86.000.000 δόθηκαν περίπου 11.000.000. Υποτίθεται ότι τα χρήματα αυτά θα πήγαιναν σε παράνομες πληρωμές κομμάτων και υπαλλήλων του ΟΤΕ. Το υπόλοιπο ποσό πήγε στους διαχειριστές». Ο μάρτυρας δημοσιογράφος αναφέρθηκε εκτενώς και στο πρόσωπο του Μιχάλη Χριστοφοράκου, για τον οποίο ανέφερε πως «είχε ενημερώσει τους προϊσταμένους του στη Γερμανία ότι έδινε χρήματα στα πολιτικά κόμματα. Είχε πολύ καλές σχέσεις με το Δ.Σ. της μητρικής Siemens στη Γερμανία. Μάλιστα, μια περίοδο συζητιόταν να αναβαθμίσουν τον Χριστοφοράκο προσφέροντάς του μια καλύτερη θέση ακόμη και εκτός Ελλάδος».

Περιγράφοντας τη διαδρομή του μαύρου χρήματος, αναφέρθηκε στον ρόλο των τραπεζιτών της Dresdner Bank Λυγινού και Όσβαλντ, που ήταν διαχειριστές δύο λογαριασμών της Siemens, μέσω των οποίων «ξεπλενόταν» το μαύρο χρήμα, αλλά και τον ρόλο του Καραβέλα: «Ερχόταν ένας υπάλληλος από τη Siemens Ελλάδος στη Γερμανία και υπέβαλλε αίτημα για τις προμήθειες στην Ελλάδα. Το 1998 το έκανε ο Καραβέλας, που ήταν οικονομικός διευθυντής, και στη συνέχεια τον διαδέχθηκε ο Αθανασιάδης».

Έχουν κάτι παραπάνω από ενδιαφέρον οι αποκαλύψεις του Τέλλογλου, οι οποίες έρχονται ως συμπλήρωμα των όσων έχει υποστηρίξει και παλαιότερα. «Καρφώνει» όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που πήραν την «μερίδα του λέοντος» από τα μαύρα ταμεία της Siemens, αλλά με την έκφραση «όλα τα κόμματα» βάζει στο κάδρο των ηθικών και ποινικών ευθυνών και το υπόλοιπο πολιτικό φάσμα της τότε εποχής. Ανάμεσά τους, φυσικά, και τον τότε Ενιαίο Συνασπισμό, από τον οποίο προέκυψε ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ και όπου βεβαίως συμμετείχε και το κομματικό μαγαζάκι του Περισσού, δηλαδή το ΚΚΕ.

Εάν, λοιπόν, η αναφορά στον Χριστοφοράκο δημιουργεί εύλογα εφιάλτες στον Μητσοτάκη, τα όσα λέγονται για τον Ενιαίο Συνασπισμό αποδεικνύουν με την σειρά τους ότι το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα της αριστεράς» αποτελεί κάτι το ανύπαρκτο εδώ και δεκαετίες.

Η μόνη πολιτική δύναμη κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, η οποία όχι μόνο δεν πήρε «φράγκο» από την οποιουδήποτε είδους διαπλοκή, αλλά την πολεμάει αυθεντικά και ανθεκτικά είναι το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ